Ik liet het weer los, maar het bleef wel knagen.

Ik ben er gisteren achter gekomen dat mijn vriend met wie ik 9 maanden een relatie heb vreemd is gegaan met een vriendin/ex van hem. Ik heb vanaf moment 1 geen goed gevoel tussen hun gehad. Maar dat werd weggewuifd. Ik heb het losgelaten toen, want ik ben/was echt van iemand zijn eigen leven laten leiden en vertrouwen geven. Wat ik tussendoor wel merkte, is dat elke keer als wij struggles hadden, hij vaak daarna bij haar was en ik ineens geen contact meer met hem kreeg. Ik kreeg daarna altijd te horen dat er niks was. Hij was er zelfs geïrriteerd over dat ik het vreemd vond dat hij niks van zich liet horen.
Ik liet het weer los, maar het bleef wel knagen.

Ik zat zelf in een burn out en hij gaf aan dat de reden was dat hij vreemd is gegaan, dat hij het zwaar vond om voor mij er te zijn omdat ik ook niet lekker in mijn vel zat en dat hij 'moe' was van het zorgen. Zij zag hem wel en ontving hem met open armen. Dus tja..
Ergens snap ik hem, maar vreemd gaan vind ik een zwak excuus.

Ik ben er achter gekomen door een bericht van een onbekend iemand die mij info gaf, pas daarna heeft hij het opgebiecht.

Ik weet gewoon nu even niet wat ik moet en wil doen. Ik ben uit mijn burn out. Hij heeft en uit enorme spijt. We hebben gesprekken, maar wie heeft er tips? Ik wil hem ergens nog een kans geven, maar dat vertrouwen is weg natuurlijk en ik weet niet of dit hersteld kan worden. Want wil niet achter hem aan lopen en blijven wantrouwen.

Hij geeft aan dat hij hierdoor beseft wat hij echt voor me voelt en vertrouwen in andere mensen heeft gemist dus ergens veiligheid heeft gezocht en dit zijn ogen heeft geopend.

Wie heeft er tips, verhalen etc.?