Ik ben boos omdat zijn ego belangrijker was als mijn zelfbeeld

Mijn man en ik zijn bijna 4 jaar getrouwd. Voor beide niet het eerste huwelijk en in de 7 jaar dat we samen zijn (na eerst een paar jaar single te zijn geweest na de scheiding) hebben we het alleen maar fijn gehad.
We lachen samen veel, zelden ruzie, liefst samen en elkaars beste vrienden naast geliefden.
Ik weet vanaf het begin dat hij graag naar andere vrouwen kijkt. Het blijft bij kijken, maar niet minder irritant.
Door ervaringen uit het verleden kan ik op dat soort momenten erg onzeker zijn en dat resulteert wel eens in zijn telefoon checken. Mijn man weet daarvan af, we weten elkaars pincode en ook ik vind het geen probleem als hij mijn mobiel pakt, ik heb niks te verbergen.
Afgelopen december begon mijn man zich vreemd te gedragen. Hij had zijn mobiel 24/7 bij zich, bleef 11 uur weg voor het werk terwijl hij maar 8 uur hoefde te werken en zelfs oudejaarsdag moest er gevist worden terwijl zijn dochter op bezoek zou komen. Mijn dochter had al eens als een grap aan hem gevraagd of hij soms vreemd ging, hier reageerde hij heel fel op.
Omdat er steeds meer rode vlaggen kwamen heb ik op 9 jan. zijn Ipad gepakt terwijl hij op het werk was en toen ik hem opende zag ik een 1 opkomen bij messenger. Toen ik het opende veranderde mijn hele leven. Er stond goedemorgen liefie met veel hartjes en mijn man vroeg haar hoe het met haar lekkere mond ging. In paniek heb ik eerst mijn man gebeld, die nam niet op en vervolgens mijn volwassen dochter en met haar op speaker heb ik die vrouw via zijn messenger gebeld. Ze nam blij op en zei wederom heyyyy liefie! Toen ik antwoordde en zei dat dit de vrouw van liefie was viel ze stil. Ze weigerde antwoord te geven op mijn vragen en zei alleen steeds dat ik dat mijn man moest vragen. Ondertussen belde mijn man me terug en heb ik mijn doelloze gesprek met haar beëindigd. Mijn man zei dat het niks was, gewoon een aardige collega die naar de tandarts was geweest.
Ik heb mijn koffer gepakt en ben naar mijn dochter gereden. Aan het eind van de dag toch besloten naar huis te gaan, ik moest een gesprek aangaan en had de hoop dat allemaal bij die paar berichten was gebleven.
Om een lang verhaal kort te maken is na vele ruzies uitgekomen dat het een 18 jaar jongere collega is waarmee hij in het ziekenhuis werkt. Ook zij heeft een relatie en meerdere kleine kinderen. Ze hebben elkaar na het werk getroffen, inderdaad ook op oudejaarsdag en toen ik werken was is hij naar haar huis gereden en hebben ze daar het bed gedeeld.
Het heeft een paar weken geduurd en hij wil vond het erg ego strelend. Hij wil verder niets met haar en zegt nu pas te beseffen wat hij heeft. Hij wil me niet kwijt en gaat nu naar therapie om om te leren gaan met verleidingen en liegen.
Ik heb beloofd het een kans te geven en wacht zelf ook om in therapie te kunnen zodat ik van mijn boosheid en verdriet af kan komen.
Ik doe enorm mijn best en we hebben ook best weer gezellige dagen. Van binnen huil ik en voel ik me gebroken. Ik kan er met niemand over praten, als ze zouden weten hoe ver het is gegaan kan ik net zo goed stoppen met deze relatie. Mijn dochter denkt dat het bij een kusje is gebleven en dat wil ik graag zo houden.
Ik ben boos omdat haar leven gewoon doorgaat terwijl dat van mij in puin ligt. Ik ben boos omdat zijn ego belangrijker was als mijn zelfbeeld en onze liefde.
Ik heb haar een kort berichtje gestuurd waarin ik netjes zonder schelden heb gevraagd of ze er bij stil hebben gestaan dat niet alleen ik de dupe van hun geilheid ben geworden, maar ook onze dochters die al eerder door een scheiding zijn gegaan en erg gehecht zijn aan ons beide. Ze heeft niet geantwoord en via mijn man laten dat ze naar de politie gaat als ik haar nog een keer wat stuur.
Ik hou van mijn man en van het leven dat ik tot januari had, maar jeetje wat is dit zwaar!!!
We hebben geen sex meer, ik kan het (nog) niet. Zie beelden van haar en hem voor me en bij alles wat hij zegt vraag ik me af of hij dat ook tegen haar heeft gezegd.
Ik hoop dat we er komen samen, maar ik moet nog een hele lange en eenzame weg bewandelen voordat ik weer een fractie ben van mijn oude ik!