Het vreet aan mij haar zó verdrietig te zien

Aantal jaar geleden ben ik op een bezopen avond vreemd gegaan met de vrouw van 1 van mijn beste vrienden. Was op haar verjaardag en we zouden blijven slapen ivm afstand en drank. Onze partners zijn op een gegeven ogenblik naar bed gegaan waardoor ik met haar alleen achter bleef. Na een sigaretje buiten ging ik op de bank zitten en enkele ogenblikken later kwam zij naast mij zitten. Er werd wat gezoend en gefriemeld. Na nog geen minuut schrokken wij beide waardoor ik naar boven vluchte om mij gereed te maken om mijn bed in te duiken. Ik was bezig met mezelf uitkleden toen zij ineens de slaapkamer in kwam in een pikant lingeriesetje en begon mij oraal te bevredigen. Ik liet t in eerste instantie toe. Maar ook na een paar seconden schrok ik soort van wakker en ben weer naar beneden gevlucht. Heb daar op de bank geslapen.
Enkele dagen later kreeg ik van haar een berichtje. We raakte aan de praat op een normale manier in eerste instantie, maar dat was van korte duur. Eerst vroegen wij ons af hoe dit heeft kunnen gebeuren. Maar hoe langer we appte hoe gevaarlijker zij begon te doen. Vragen of ik een foto wilde zien. En daar ben ik op in gegaan helaas. Kreeg regelmatig pikante foto's van haar en ik heb er helaas ook een paar gestuurd.
Dit verhaal had ik aan een andere beste maar verteld. Hij beloofde dit voor zich te houden. Maar dit is toch uitgekomen bij zijn vrouw, die tevens de beste vriendin van mijn vrouw is. Ik heb gesmeekt om dit voor zich te houden. Ik wilde niet dat dit bij mijn partner terecht zou komen. Een onmogelijke taak is dat natuurlijk. De beste vriendin raakte steeds meer op afstand. Totdat zij het ook nniet trok en mij dwong het op te biechten. Dat heb ik toen gedaan. Eerste dagen lachte ze me uit. Dat werd woede enz enz.
Nu bijna 1.5 jaar later zijn we nog steeds bij elkaar. Maar vraag niet hoe. Om de kleinste dingen ruzie. Ik kan er zelf totaal niet mee omgaan. Ik denk alleen helende tijd van, kom op, mag nu wel een keer klaar zijn. Je weet alles. Er is verders niks meer gebeurd. Heb al het contact meteen verbroken. Maar ze blijft maar alles herhalen en dat trekken wij beide niet. Vreet aan mij haar zó verdrietig te zien, maar ben nu op een punt om te zeggen we stoppen ermee. Zij heeft totaal geen schuld hierin. Dat wil ik wel zeggen. Er is nooit een goede rede om vreemd te gaan maar zij ziet dat anders. Zij vind dat zij te kort is geschoten waardoor ik vreemd ben gegaan. Dat gaat er bij mij niet in.

Wat nu te doen?