Het onmogelijke is gebeurd

Ik had hetzelfde. Was jarenlang smoorverliefd op een ontzettend knappe, intelligente vrijgezelle collega. Mooie lange man, net als mijn man. Die ook wel wat in mij zag, maar genoeg afstand hield omdat ik getrouwd was. Een goed teken!
Heb mijn man ingelicht. Met de gedachte dat het niet eerlijk was tegenover hem. Dat hij mij dan uit zijn leven zou kunnen verwijderen als hij dat wilde. Omdat het toch een soort van ontrouw is. Mijn man heeft me gesteund, wilde erover praten. Hij zei dat ik geduld moest hebben en dat het op den duur wel over zou gaan. Al zou dat misschien jaren duren. Hij had geduld en hield van mij zoals ik was. Inclusief mijn moeilijkheden. Ik denk dat openheid veel oplost, wat er ook van komt. Tegen de gevolgen moet je niet op zien.

Ik heb precies hetzelfde. Ik ben verliefd op een man, terwijl ik een prima relatie heb. We proberen allebei wel afstand te houden, want we hebben allebei een gezin. Ik weet niet of ik in zijn gedachte spook, zoals hij bij mij. Elke keer als we elkaar tegen komen is het toch wel erg duidelijk dat hij net zo gefocust is op mij als ik op hem. Het is precies zoals je omschrijft, nutteloos en onmogelijk te stoppen. Ik word er gek van.