Eerst een hoer en daarna een vriendin

Afgelopen december kwam ik erachter dat mijn man al 4 jaar vreemdgaat, eerst door een hoer in te huren en later kreeg hij een vriendin waarmee hij inmiddels 2 jaar samenwoont in het land waar hij 2 wkn van de maand werkt. Mensen zeiden wel eens tegen mij: vertrouw jij erop dat hij daar niet een ander heeft? En ja ik had het volste vertrouwen erin dat hij daarginder inderdaad niet met een ander in bed zou duiken. Wij zijn 31 jaar bij elkaar waarvan bijna 27 jaar getrouwd, hij is op onze 25ste trouwdag zelfs nog weer op de knieën gegaan voor mij en heeft mij heel emotioneel de liefde verklaart. Toen was hij dus al samen met zijn vriendin! Hoe kan iemand zoiets doen? Wij hebben een heel verleden met zijn 2-en, waarin niet alles makkelijk is geweest, ik heb altijd voor hem klaar gestaan en ondersteund in alles wat hij wilde. De laatste 10 jaar kreeg ik steeds meer gezondheidsproblemen en was al die tijd zoekende naar wat het toch was. Een zoektocht die ik alleen ben aangegaan, kreeg daarin weinig steun van hem. Maar omdat hij er ook maar 2 wkn in de maand was snapte ik dat ergens ook wel. Door alle klachten hadden we uiteindelijk ook geen sex meer omdat ik dat lichamelijk niet aankon. Begin 2019 eindelijk een antwoord gevonden en gestart met behandeling, sindsdien ging het steeds beter met me. En dan moet ik eind december van de eerste vriendin cq hoer vernemen (via Facebook nb.) wat hij al 4 jaar lang daar uitspookt. Hij vroeg mij eerst om een open relatie want hij hield nog steeds van mij, toen kwam hij bij mij en vertelde dat hij met haar verder wil en van mij wil scheiden, op mijn vraag of hij niet meer van mij hield kreeg ik eerst als antwoord dat hij dat nog steeds deed maar toch voor haar koos omdat ik die open relatie niet wilde. Daarna in gesprekken vertelde hij mij dat hij al een tijdje niet meer van mij houdt, en later kreeg ik te horen dat hij al jaren niet meer van mij hield........WAAROM KOM JE DAN STEEDS WEER THUIS?! Als je toch niet meer van iemand houdt dan zeg je dat toch en probeer je er met zijn 2-en uit te komen, als de koek op is is de koek op maar dan neem je in ieder geval samen het besluit. Ik steek hem steeds de hand toe, maar hij behandelt mij heel vijandig alsof ik degene ben die alles heeft veroorzaakt. ........Ik ben geestelijk helemaal kapot, loop bij een psycholoog maar dat helpt niet want ik loop helemaal vast omdat mijn man niet wil praten met mij over waarom hij dit gedaan heeft, heb een hele brief geschreven met daarin vragen, hij heeft een paar maal beloofd om ze te beantwoorden maar hij doet het maar niet. Niets kan ik goed doen, als ik vragen stel dan wordt hij boos en zegt dat ik eens op moet houden met verwijten maken. Hoezo verwijten maken? Ik stel alleen vragen of constateer zaken. Ik heb niemand meer buiten mijn moeder en mijn zus om. Zijn familie heeft mij laten vallen als een baksteen want tja het is en blijft ons broertje, dat moet je toch begrijpen. Zijn vrienden staan ook achter hem en bij hen hoef ik ook niet aan te komen met mijn verdriet, ik moet me er maar overheen zetten want het komt toch niet meer goed. Hij zet zichzelf ook elke keer ook als een slachtoffer neer, meneer heeft het ook heel erg moeilijk met de situatie. Hoe dan? Hij heeft dit bewust gedaan, hij is hier al 4 jaar mee bezig. Ik heb al vaak tegen hem gezegd dat ik me zo eenzaam voel in ons huwelijk omdat hij zo veel weg is. Hij heeft er nooit op gereageerd de afgelopen 4 jaar terwijl het een mooie ingang was om mij te vertellen dat hij zich niet meer goed voelt in ons huwelijk. Hoe egocentrisch ben je als je van 2 walletjes wilt blijven eten, want dat was zijn plan, mij er nooit over vertellen en lekker zijn dubbelleven leiden. Hoe zet je je hierover heen? Mijn eerste grote liefde, 31 jaar lang van hem gehouden en nog steeds. Hoe kom ik hier ooit uit? Ik weet het niet meer……………………….door wat hij mij heeft aangedaan ben ik het vertrouwen in de mensheid helemaal kwijtgeraakt. Je denkt iemand te kennen en te kunnen vertrouwen en dan doet hij je dit aan....