Wat een vervelende situatie zeg. Ik kan me goed voorstellen dat dit de hele dag door je hoofd spookt. Het gevoel dat je niet op de eerste plek staat bij je ouders, krenkt heel diep. Die erkenning en liefde hebben we het meest nodig.

Misschien is het fijn om hier met elkaar een gesprek over te hebben. Kan je dit zelf of heb je iemand in je omgeving met wie je dit goed kan voorbereiden? Je emoties kan ontleden en duidelijke voorbeelden op kan stellen. Zo kan je echt een goed gesprek hebben. Misschien wil je wel dat er iemand met je mee gaat zodat je je gesterkt voelt om voor jezelf op te komen. Het is altijd fijn om te kunnen vertellen hoe jij je voelt, en om samen tot een oplossing te kunnen komen voor deze situatie. Misschien passen andere activiteiten de band tussen jou en je vader beter dan wat jullie nu doen. Een oplossing kan ook zijn om met jullie vieren op pad te gaan (nicht, tante, vader en jij), of in een andere samenstelling.

Als je vader niet in staat blijkt je de erkenning te geven die je nodig hebt, dan kan je ook op zoek gaan naar een andere bron van die erkenning. Misschien kan je moeder of je zus je die geven.

+ tip toevoegen