Heftig verhaal. Als ik je een tip mag geven, probeer voor jezelf te kiezen. Zorg dat je niet afhankelijk bent van een narcistische ouder. Zoek mensen om he heen die oprecht zijn, die van je houden zoaks je bent, waar je niet constant op "aan" . Dat gaat je zoveel rust geven, zeker met hersenletsel.
Mijn narcistische moeder probeert altijd grip op mijn leven en dat van mijn man en kinderen te hebben. Ging ik samenwonen, kwam ze pas na 2 weken kijken hoe ik woonde, ze heeft me niet eens uitgezwaaid... ze plande een last minute dagje weg met overnachting. Trouwjurk mee uitzoeken, deed ze niet.. Wilden wij carnaval vieren, daar had ze niks nee, dus NEE, ze paste niet op onze kinderen. Gaan we uiteten met mijn broer en zijn vrouw, dan mochten de kinderen zelfs blijven slapen en was het een groot feest. Hadden we oppas nodig, dan wilde ze eerst weten waarom.... zodat zij kon bepalen of wij weg konden of niet...macht hebben over jou.
Bepalen welke dagen jij gaat werken, chanteren met oppas. Ook tijdens noodsituaties. Ik weet nog dat mijn man met spoed naar de huisartsenpost moest en ik haar belde of ze de kinderen wilde opvangen...ze keek eerst de netflixserie af, dus ze kwam over een uur zei ze. Mijn man werd uiteindelijk opgenomen in het ziekenhuis.
Deden we als kind wat verkeerd, dan sloeg ze erop los, we worden tegenwoordig nog vaak als destijds vervelende pubers omschreven. Maar in feite waren we alle vier hartstikke braaf. Geen alcohol, geen drug, niet roken, keurig op tijd thuis, en mijn man is mijn eerste vriendje.
Dit zijn maar enkele voorbeelden. Ik heb inmiddels EMDR training gehad bij een psycholoog zo n 10 jaar geleden. En geleerd niet meer afhankelijk van haar te zijn. Ze kan mij niks meer maken. Ik heb mijn eigen leven, en het is aan haar gedrag of ze daar nog onderdeel van gaat uitmaken.
Gedraagt ze zich vervelend, dan volgt er van mijn kant uit radio-stilte en spreek ik ze een lange tijd niet. Tot ze weer normaal kan doen. Ik laat me niet meer kleineren, bekritiseren, chanteren, me rot voelen door haar. Die tijd is echt voorbij. Zeker als je inmiddels 53 bent.
Mijn narcistische moeder probeert altijd grip op mijn leven en dat van mijn man en kinderen te hebben. Ging ik samenwonen, kwam ze pas na 2 weken kijken hoe ik woonde, ze heeft me niet eens uitgezwaaid... ze plande een last minute dagje weg met overnachting. Trouwjurk mee uitzoeken, deed ze niet.. Wilden wij carnaval vieren, daar had ze niks nee, dus NEE, ze paste niet op onze kinderen. Gaan we uiteten met mijn broer en zijn vrouw, dan mochten de kinderen zelfs blijven slapen en was het een groot feest. Hadden we oppas nodig, dan wilde ze eerst weten waarom.... zodat zij kon bepalen of wij weg konden of niet...macht hebben over jou.
Bepalen welke dagen jij gaat werken, chanteren met oppas. Ook tijdens noodsituaties. Ik weet nog dat mijn man met spoed naar de huisartsenpost moest en ik haar belde of ze de kinderen wilde opvangen...ze keek eerst de netflixserie af, dus ze kwam over een uur zei ze. Mijn man werd uiteindelijk opgenomen in het ziekenhuis.
Deden we als kind wat verkeerd, dan sloeg ze erop los, we worden tegenwoordig nog vaak als destijds vervelende pubers omschreven. Maar in feite waren we alle vier hartstikke braaf. Geen alcohol, geen drug, niet roken, keurig op tijd thuis, en mijn man is mijn eerste vriendje.
Dit zijn maar enkele voorbeelden. Ik heb inmiddels EMDR training gehad bij een psycholoog zo n 10 jaar geleden. En geleerd niet meer afhankelijk van haar te zijn. Ze kan mij niks meer maken. Ik heb mijn eigen leven, en het is aan haar gedrag of ze daar nog onderdeel van gaat uitmaken.
Gedraagt ze zich vervelend, dan volgt er van mijn kant uit radio-stilte en spreek ik ze een lange tijd niet. Tot ze weer normaal kan doen. Ik laat me niet meer kleineren, bekritiseren, chanteren, me rot voelen door haar. Die tijd is echt voorbij. Zeker als je inmiddels 53 bent.