zit gevangen in mijn huwelijk

Zoveel verhalen hier, en niemand is " echt " gelukkig. Ik weet het ook niet. Zit gevangen
( zo voelt het) in mijn huwelijk. Lieve man, kinderen mee, hij doet bijna alles voor me, draagt me eigenlijk op handen, maar het gevoel van mijn kant is weg. Heb al 2 keer een depressie gehad, en met hulp( ook van hem) er weer bovenop gekrabbeld. Ik heb ook een affaire( gehad) en dit is weer gestopt, opnieuw begonnen( niet kunnen loslaten) en wederom gestopt. Mijn man weet er min of meer van, en heeft het er moeilijk mee. Maar wil vechten voor ons huwelijk. Ik voel me schuldig, en durf geen beslissing te nemen, om de scheiding in gang te zetten. Erg laf misschien, want met die andere man heb ik nog contact( niet meer fysiek). Ik kan het verdriet wat ik mijn man aandoe, en dat van mijn kinderen niet aanzien. Ben bang dat mijn depressie weer terug komt, maar ben ongelukkig. Wat moet ik nu? De andere man, daar ben ik gelukkiger mee? Of is het puur alleen verliefdheid. Mijn verstand zegt: kappen met die andere, maar mijn gevoel zegt iets heel anders. Voor hem is dat hetzelfde. Ik ben bang, het vreet aan me. Had nooit gedacht van mezelf dat ik een affaire zou kunnen beginnen, stiekem. Nooit gedacht dat ik zo kon liegen. Wat een chaos heb ik er van gemaakt. Help.