Ook ik maak hetzelfde mee. We proberen ook regelmatig af te spreken zowel met de kinderen als zonder hen (met de kinderen loopt het prima) eens de kinderen slapen zijn er direct frustraties en discussies/ruzie. Ik ben dit zo moe, maar wil mijn gezin niet opgeven (zijn nu reeds 5 maanden aan het proberen om toch door te gaan) Diep vanbinnen zie ik hem graag. We zijn al een nieuw samengesteld gezin en hebben gezamenlijk 1 kindje. Het doet me allemaal zoveel verdriet, we blijken de dingen zo anders te zien. Volgen ook relatietherapie, maar ik heb het gevoel dat dit voor hem gewoon een verplichting is om verder te kunnen met mij.