Hey! Bedankt om dit te delen. Klinkt heel herkenbaar. Eerst en vooral ben ik benieuwd te horen hoe jij het nu stelt. Heb je toch de sprong gewaagd naar een seksuoloog? Ben je geëvolueerd in je intimiteit/ 'preutsheid' zoals anderen dit benoemen? Wat hielp hierbij? Hoe werd je vaginisme dan ontdekt? Ikzelf ben 26 jaar en struggle hier ook hard mee. Babbelen lukt heel open bij een date waarbij het goed klikt, maar vanaf het moment hij me wil kussen na een paar dates blokkeer ik. Zonder dat ik het wil, wijs ik hem af en hij is nog geduldig geweest en lief. Met m'n ouders kon ik hier ook nóóit over praten. Ik heb eigenlijk alleen maar ruzie gezien tussen mijn ouders, nooit intimiteit. Dit heeft zeker een invloed op mij. Is dit bindings-/ verlatingsangst? Of zie ik hem te veel als een vriend? Maar bij anderen heb ik ook geen fantasieën of ga ik ook niet in op advances. Ik kan me niet voorstellen dat ik me ooit kan geven aan iemand... Benieuwd naar jouw tips/ ervaringen.