Tja... wat zal ik zeggen... ik ben zo'n vrouw wien's man jarenlang (10 jaar) een relatie had met een ex-collegaatje. Na een reünie werd het iets te gezellig en uiteindelijk hebben ze het 10 jaar volgehouden. Toen het uitkwam (ik kwam er ook achter door een appje) heb ik hem de keuze gesteld; of zij of ik maar niet allebei. Hij koos meteen voor mij. Weet je wat het is met minnaressen (zoals jij..) het is even een uitvlucht uit het dagelijkse leven. Zie het als op vakantie gaan; heerlijk voor een paar weken, maar daarna wil je weer naar huis terug. En zo werkt het ook bij getrouwde mannen en minnaressen. Ze hebben het thuis helemaal niet zo slecht, maar zoeken natuurlijk een excuus om hun gedrag te verklaren. Thuis is de werkelijkheid en de minnares is de vakantie. Maar als ze moeten kiezen zijn ze het liefst thuis. Bij die vrouw die hun leven deelt - met of zonder kinderen. Hier hebben ze met hun volle verstand voor gekozen en willen eigenlijk gewoon niemand anders. Een minnares is gewoon een leuk verzetje. Het komt maar heel weinig voor dat zo'n man zijn vrouw verlaat voor z'n minnares. Dus, neem je verlies; hij gaat nooit voor jou kiezen, anders had hij dat allang gedaan. En dat hij niets meer van zich laat horen... ook dat is een teken aan de wand. Je betekende dus inderdaad niet veel voor hem. Klinkt hard, maar is de waarheid.