Ik herken veel in jouw verhaal. En ik ben niet van plan om hier ‘aan te gaan wennen’. Dat zou wat zijn. Het zou betekenen dat ik mijn eigen gevoelens en verlangens (en dus een belangrijk deel van mezelf) negeer en het zwijgen opleg.
Het is niet raar dag je verlangt naar een ander, het is bijna onvermijdelijk.
Ik herken dat deel van je verhaal ook.
Maar hoe ermee om te gaan… daar worstel ik zelf ook ontzettend mee.
Ik denk dat de eerste reactie op jouw verhaal, van Richard, het meest voor de hand ligt. Het komt wat kort door de bocht over, maar ik ga op deze manier niet veel langer meer met mijn man verder. Er moet iets veranderen; ofwel in de relatie of erbuiten.
Veel geluk

+ tip toevoegen