Ik ben al heel lang alleen, heb een kind van 10, leuke baan etc. Heel jong zelfstandig moeten worden door nare stiefvader en een moeder die niet voor me opkwam. Turbulente ruzieachtige gekke relaties gehad maar nooit uit vriendschappelijke basis…altijd strijd, volgens mij nooit echt verliefd geweest…alleen aantrekking…Voel vreselijke onrust als ik iemand leer kennen en kap het snel af…voel me ook altijd schuldig naar mijn kind…Hoe werkt dit?? Waarom saboteer ik mijzelf zo??
Lori