Waar is zijn woede en verdriet?

Ik heb vijf maanden lang een affaire gehad. Het begon als plagerig app-contact en dat heb ik compleet uit de hand laten lopen. Ik raakte door hem geïntrigeerd en kon alleen nog maar aan hem denken. We belden en appten dagelijks. We spraken drie keer af, hebben gezoend en hadden een poging tot seks.

Tijdens die halfslachtige poging 'knapte' er iets bij mij: ik werd ineens wakker en besefte wat ik aan het doen was. Ik verbrak het contact en biechtte alles op aan mijn lieve vriend, waar ik al jaren een relatie mee heb. Ik vertelde hem alles omdat hij het recht heeft om te weten wat voor walgelijks ik had gedaan. Ik biechtte alles op in de wetenschap dat hij me het huis uit zou zetten en de relatie zou verbreken.

Zijn reactie was alles wat ik niet had verwacht. Hij reageerde tam, was niet boos en niet verdrietig. Hij schreeuwde niet. Hij zei dat hij geschokt was en daarna zei hij eigenlijk direct dat we aan onze relatie moesten werken. We hebben veel gepraat en hij vergeeft me.

Maar ik kan mezelf niet vergeven. De spijt en het schuldgevoel is de last die ik de rest van mijn leven met mij mee moet dragen. Dat kan ik accepteren. Maar wat ik niet begrijp: hoe kan het dat mijn vriend zo reageerde? Ik heb vaak aan hem gevraagd hoe hij erover denkt, of hij me nog vertrouwt en waarom hij niet kwaad is. Hij antwoordt dan dat het fout van me was maar dat hij nog van me houdt en bij me blijft als ik beloof dat ik voortaan eerlijk ben.

Wat is dit voor een reactie? Waar is zijn woede en verdriet? We waren een enorm sterk team en ik heb dat stuk gemaakt. Ik heb zijn vertrouwen beschaamd. Ik haat mezelf om wat ik heb gedaan. Waarom hij mij niet?

Herkent iemand deze reactie? Is dit een maanden-durende shock? Stopt hij zijn gevoel weg? En hoe moet ik hiermee omgaan?