Vaak zet je met je partner, heel onbewust, jouw vertrouwde manier van omgaan met elkaar voort, zoals je die ooit thuis bij je ouders of verzorgers hebt geleerd, zoals hard je best doen, je terugtrekken of door heel nadrukkelijk om de aandacht te vragen. Als dat vroeger je beste strategie was, haal je die, vooral als er stress is, ook uit de kast bij je partner. Daardoor zie je jouw partner niet meer zoals hij of zij echt is en komen er misverstanden, misinterpretaties van gedrag van de ander en daarna het aanvallen, terugtrekken en uit elkaar groeien.
Door te kijken naar waar je in je jeugd dat gedrag nodig hebt gehad om te kunnen omgaan met lastige momenten, overigens zonder met een beschuldigende vinger naar je ouders of verzorgers te wijzen, kan er wederzijds begrip en veel meer mildheid met elkaar komen. En kun je zien dat je partner een eigen gezicht heeft met een eigen verhaal. Dan zie je dat je in deze relatie de mogelijkheid hebt om het samen anders te doen, door aan te leren wat je nog niet zo goed kunt (bijvoorbeeld luisteren; zeggen wat je voelt; laten merken hoe belangrijk je de ander vindt), waardoor je weer veel dichter bij elkaar komt te staan en er weer ruimte is voor liefde en passie. Je wordt weer nieuwsgierig naar elkaar.
Door te kijken naar waar je in je jeugd dat gedrag nodig hebt gehad om te kunnen omgaan met lastige momenten, overigens zonder met een beschuldigende vinger naar je ouders of verzorgers te wijzen, kan er wederzijds begrip en veel meer mildheid met elkaar komen. En kun je zien dat je partner een eigen gezicht heeft met een eigen verhaal. Dan zie je dat je in deze relatie de mogelijkheid hebt om het samen anders te doen, door aan te leren wat je nog niet zo goed kunt (bijvoorbeeld luisteren; zeggen wat je voelt; laten merken hoe belangrijk je de ander vindt), waardoor je weer veel dichter bij elkaar komt te staan en er weer ruimte is voor liefde en passie. Je wordt weer nieuwsgierig naar elkaar.