Wat moet ik nu doen!!

Beste Emma. Ik hoop dat je in mijn bericht geen oordeel voelt. Want ik kan snappen dat gebeurt wat is gebeurd. Je mist iets is, bent je daar wel of niet bewust van, je ontmoet iemand waar je ervaart wat je mist en vanaf dat moment slaan je hormonen op hol en krijg je steeds opnieuw die fijne ervaring. Hij zal een fijne kerel zijn en jij een fijne vrouw. Jullie zijn mensen.

Tegelijk: het is niet ok. Het is niet ok dat jullie allebei iemand bedriegen. Iemand die het recht heeft dit te weten en de keus te krijgen of hij/zij als partner hiermee wil leven. Het is niet ok omdat je dit geheim meeneemt in je relatie en de kans groot is dat het een negatief effect heeft. Waardoor je partner steeds onaantrekkelijker wordt en jij opnieuw bevestigt wordt in je gelijk om de affaire door te zetten.

Jouw gevoel is natuurlijk echt een fijn gevoel. Maar de kans is groot dat dit geen echte liefde is. Het kan zijn dat trauma of onderliggende pijn jullie aan elkaar verbindt: je mist allebei iets. Het kan zijn dat juist het geheime en het onmogelijke de basis is waarop jullie drijven. En dus dat het geen of minder voldoening geeft als deze relatie ineens in het echte leven is. Wanneer je ook andere kanten van elkaar meemaakt. Kijk maar eens hoeveel relaties vanuit een affaire standhouden. Je zou de eerste niet zijn die gelooft dat het liefde is, terwijl de affaire partner vol leugens is. Vol blindheid over jezelf en je huidige relatie. Jullie kunnen allebei immers heel goed liegen als je al 7 maanden een paar keer per week liegt tegen je partner. De basis van jouw tweede relatie is ongezond omdat deze drijft op bedrog. Wat maakt dat je denk dat jij hem en hij jou niet ook gaat bedriegen? De basis is ongezond omdat jullie niet aan elkaar laten zien dat je problemen in de openheid en eerlijkheid oplost, maar op een manier waarbij je je kop in het zand steekt.

Dat je iets mist is duidelijk. Dat er iets moet veranderen is duidelijk. Dat jij behoeften hebt waar je iets mee moet is duidelijk. Maar dit is niet de oplossing. Er komt een dag waarop hier linksom of rechtsom heel veel ellende voortkomt. Hoe langer je doorgaat, hoe groter de ellende. Lees maar eens de verhalen van mensen die bedrogen zijn (bv op ouders.nl). De oplossing is wel dat je met iemand gaat praten die het beste met je voorheeft. Die helpt om met afstand naar deze situatie te kijken. Die met jou gaat onderzoeken waar jouw gemis vandaag komt. Hoe kan wat nu gebeurt. Wat zit daar allemaal onder? Dat is een zware weg. Maar een die je op termijn naar een leven zal leiden waar je meer innerlijke rust over hebt. Met wie dat dan ook is.

Misschien is het inderdaad wel oprechte liefde met de affaire partner. Maar dan is dit niet de weg om dat samen te ontdekken. Hoe fijn het ook voelt, het is ongezond. Heel erg leuk en fijn, maar ook heel erg ongezond.

Ik zeg dit allemaal omdat ik dit zelf heb meegemaakt. Wetende dat elke situatie weer anders is. Ik wens je veel wijsheid.

Hi Emma,

Ik kan het niet zo mooi verwoorden als de schrijver boven mij. Maar ik herken wat je schrijft. Ik heb dan geen affaire zoals jij die omschrijft maar de sleur/twijfels over relatie des te meer.

Wil ook niet oordelen, ik sluit me wel aan bij het andere bericht in de zin van dat alles rooskleuriger lijkt dan het waarschijnlijk is. Je kent je minnaar alleen in deze situaties. In dit scenario. Je hebt hem niet meegemaakt als hij op zijn slechts is. Kent zijn slechte gewoontes niet. Wanneer je de spanning eraf haalt blijkt het een "normale" man te zijn met ook zijn nukken. De vraag is of je niet verliefd bent op het idee van de relatie dan op hem zelf..

Mijn verhaal staat hier ook. Ik ben ook geen heilige (402).

Vertel het hem. Mijn ervaring wat niet hetzelfde zal zijn is dat je de mogelijkheid hebt om weer naar elkaar toe te groeien. Wat je nu doet is de keuze bij hem weg halen. Je bedonderd hem en kan veel trauma bij hem opleveren vooral als je gaat liegen. Praten en praten en mijn ervaring is dat de vonk er weer is. Hoeft niet hetzelfde te zijn! Maar wees eerlijk tegen jezelf en je partner!

Ik ben niet ontrouw geweest. Maar mijn partner wel. Heeft lang geduurd voordat de waarheid boven tafel kwam. Dat deed meer pijn dan het ontrouw zelf. Ik voelde het en had veel indirecte bewijs die totaal ontkent was en ook foute veronderstellingen door de leugens. Maar met hulp van partner nadat de waarheid boven water kwam en veel praten over waarom en hoe komt het. Kwamen we er samen uit. De sleur was eruit en heb het ontrouw vergeven. Waren veel mis opvattingen en aannames. Nu is de communicatie beter en genieten nu meer van het leven. Alleen de leugens heeft wel veel impact gehad! Maar omdat zij eerlijk vertelde kon ik inzien dat ze met me verder wilde en mijn vertrouwen wilde terug verdienen! Dat heeft bij mij enorm geholpen! Ja ben nog wel eens onzeker door de leugens maar door te accepteren van beide kunnen we zonder vingers te wijzen praten over onze gevoelens. En begrip tonen aan elkaar. En mijn onzekerheid is na een tijdje gekrompen tot heel af en toe en door te praten dan weggehaald door begrip en acceptatie en medeleven in elkaar. Tuurlijk denk ik er nog wel eens aan maar niet meer met wrok of afkeur gevoelens.

Wat belangrijk was voor mij was dat ze liet zien voelen en alles eraan deed om haar liefde voor mij te tonen. Zelf dingen die ze voorheen niet deed. Door haar acceptatie naar mij, dat ze weet dat ze fout was en alles uit de kast haalde om haar liefde voor mij te tonen. Want begrijp me niet verkeerd het is belangrijk dat ze begreep dat ze fout zat en eerlijk vertelde! Heeft een tijdje geduurd tot ik haar leugens vergaf! Maar door dat zij haar toewijding en liefde toonde aan mij en dat voelde ik gewoon kon ik het vergeven! Maar praten zonder vingerwijzen en echt luisteren naar elkaar zonder smoesjes of excuses was zeer belangrijk. En dat ze zelf inzag hoeveel pijn ze me had gedaan! Zelf ben ik een persoon die altijd riep als je vreemdgaat kun je oprotten. Maar na zoveel jaar getrouwd gooi je dat niet zomaar weg en probeer je het op te lossen. Maar vergeet niet dat iedereen anders is en voor jouw anders kan uitpakken. Maar je vergeeft het je eigen nooit als je niet eerlijk bent en leugens brengen eerder een huwelijk ten einde. En je maakt je partner kapot als het toch uitkomt. Dat wil je niet op je geweten hebben dat blijft bij je. Maar ja de keuze om te vergeven ligt bij iedereen anders of niet. Kan je geen advies geven wat te doen alleen mij ervaringen en gevoelens delen.

Wat ik vergeten ben te vertellen is dat mijn partner zelf uitging van het ergste. En dat ze haar eigen fout zelf wilde vergeven en onder het tapijt wilde vegen. Daardoor werd ze zorgzaam voor mij en dacht dat ze alles weg kon vegen. Maar dat werkte niet. Het blijft terug komen. Ze dacht als ik nou vol blijf houden gaat het weg. Maar gelukkig zag ze zelf in dat ze niet meer met leugens kon leven en dat ze mij kapot aan het maken was. Vaak dacht ze eraan terug tijdens intiem zijn of zelfs zomaar ineens uit het niets. Doordat ze nu eerlijk is heeft ze dat niet meer. Het ergste was eigenlijk dat ze werd aangespoord door haar minnaar om het geheim te houden. Want hem interesseerde niks wat ze voelde of wat ik voelde en waren collega’s . Ze dacht echt dat het beter was om niet te vertellen. Maar ik voelde gewoon dat het niet klopte en zag veel veranderingen vanuit haar.na vertellen is het nu voor ons samen beter. Ik heb de keuze genomen om ontrouw te vergeven en zij heeft me de keuze niet ontnomen om haar te vergeven. Daardoor krijg je acceptatie van elkaar en houd je je eigen in waarde maar ook je partners waarde accepteer je dan. Zonder die acceptatie in elkaar houd het op. Dat is mijn mening en gevoel

Beste J

Zit in een soort gelijke situatie alleen ze vertelt niet de waarheid. Ondanks dat ik veel dingen heb aangekaart over haar leugens! Zelfs met haar telefoon en waar ze is geweest! Weet geen raad meer!

@maurits

Als ze blijft liegen en je hebt bewijs met telefoon lijkt het mij dat je mogelijk met een soort narcist te maken hebt! Ga niet in discussie doe het af je hebt gelijk of oké. Maakt ze opmerkingen om je naar beneden te halen zeg dankje ofzo. Dan haal je hun voeding weg. Ze zijn zelf onzeker of angstig enz. Mogelijk zijn ze ineens zorgzaam of iets als je zelf de hoop bijna hebt opgegeven om eruit te komen. Praat met een vriend of vriendin en neem iemand in vertrouwen die er zonder oordeel mee kan kijken noteer alles en hou bewijs mogelijk na een tijdje kun je de confrontatie aangaan. En ja wat er dan gebeurt weet ik niet. Zelf had ik ook een tijdje dat ik dacht dat ik met een narcist te maken had maar na inzichten van een goede vriend heb ik het rustig aan gedaan en kwam de oplossing van eigens in mijn geval. Zou zeker voor je eigen kiezen en ga misschien hulp zoeken om je eigen beter te begrijpen of je partner dat kan bij een psycholoog of ervaringsdeskundige. Of praat met je partner voor relatie therapie. Wij stonden op het randje maar ja elke situatie is anders. Sterkte ermee en houd je hoofd hoog! Je kunt er ook naast zitten vergeet dat niet.

Ze zegt allemaal dat ik het verleden moet vergeten en dat ze wilt zien hoeveel ze van me houd. Maar toegeven dat ze is vreemdgegaan doet ze niet! Ben er wel klaar mee. Als ze nou toegeeft kunnen we verder maar echt! Denk echt dat ze een narcist is!

Op de website ouders.nl is een topic verder na ontrouw. Daar vind je veel ervaringen van anderen en mensen kunnen meedenken.