23 jaar van bedrog uitgekomen
Door een onveilige hechtingstijl bij mijn man en hoog gevoeligheid van mijn kant is ons huwelijk verziekt met bedrog.
Het begon al in onze verkeringstijd toen wij elkaar net kende tijdens een reisje met vrienden. Dat bekende hij, maar kon ik toen wel vergeven. We waren nog jong en onbezonnen.
Door mijn hooggevoeligheid voelde ik zijn behoefde voor aandacht en dat maakte mij soms onzeker. Daardoor heb ik hem een beklemmend gevoel gegeven onbewust. (daar kom ik na 27 jaar achter...waarom nu pas???)
Mooi huwelijk gehad, met veel liefde en ook best veel zorgen en tegenslag. Maar ik had altijd het gevoel dat onze liefde heel sterk was. Hij was heel attent, zorgzaam en bezorgd. Hij was er altijd voor mij en we hebben veel leuke dingen beleeft samen en alle tegenslagen goed doorstaan (dacht ik)
Vorig jaar bekende hij dat hij in het begin van ons huwelijk een affaire had van half jaar, daarna aantal jaar van trouw en toen een langdurige affaire van 16 jaar. Ik ben hier zelf achter gekomen. sindsdien zit ik in een mega achtbaan. Soms hele hoge toppen van geluk dat het voorbij is. Mijn man is namelijk heel erg opgelucht dat hij ervan af is. Het was als een soort drugsverslaving, hij was vooral verliefd op de aandacht niet op de persoon zelf.
De oorzaak van het bedrog zit in zijn jeugd. Te weinig aandacht gehad als kind, daarna gepest op school, naar beneden gedrukt door docenten, keer misbruikt door een vrouwelijke docent op zijn 15de. Hij was daardoor heel gevoelig voor aandacht. En op de momenten dat ik dat door omstandigheden minder gaf was is hij de affaire begonnen. Het was een affaire zonder doel, van 2 kanten. Als zij hem voor de keuze had gesteld, dan had hij geen seconde hoeven twijfelen en had hij voor zijn gezin gekozen. Maar zover kwam het nooit en bleef maar doorkabbelen. Zijn zelfbeeld werd door de schuldgevoelens steeds slechter en slechter. Slecht slapen, lichamelijke kwaaltjes door stess. Als het niet uitgekomen was dan was het waarschijnlijk een keer gruwelijk fout gegaan (bijv. burnout of erger)
Ik heb het gevoel dat ik door een rouwproces ga, omdat alles in mijn huwelijk anders was dan ik dacht dat het was. Ik dacht dat hij mij trouw was (hij is eigenlijk ook helemaal geen flirterig type en ging nooit alleen op stap). Het vreemdgaan was door de week overdag, dus ik had niets in de gaten.
Ik heb wel iets gevoeld, want onbewust ging ik hem steeds meer controleren. Dit nam ik mezelf kwalijk, want waarom vertrouwde ik hem niet.
Ik kijk nu steeds foto's en filmpjes terug en vraag steeds dezelfde vragen. Alsof ik mijn hele leven aan het her ijken ben.
Hij zegt dat het 2 aparte werelden waren en dat hij het bedrog heel diep wegstopte in zijn brein en er niet aan dacht als wij samen waren. Dat de mooie momenten samen ook echt van ons samen waren. De liefde is altijd bij ons gezin gebleven. Het andere was een duistere zijstraat, die soort van verslaving was. Niet om de persoon, maar om de aandacht die hij kreeg.
In begin was het best intensief contact, maar werd wel steeds minder in de loop van de jaren. Tot ik het ontdekte en hem ermee confronteerde. Langzaam heeft hij alles bekend. We hebben afgelopen jaar uren en uren gepraat. Hij wil niets liever dan met mij verder. Hij heeft heel veel spijt en ziet nu pas in hoe destructief zijn gedag was.
Hij is in therapie gegaan en zo zijn we langzaam maar zeker achter de oorzaak gekomen. Groot deel zit hem in zijn jeugd/opvoeding. Verder zijn we 2 verschillende personen en ik stond er altijd heel positief in. Bij tegenslag dacht ik altijd, schouders eronder en weer door. Terwijl hij meer een binnenvetter is en zijn gevoel niet goed kon uiten. Hij had het gevoel geleefd te worden en zag de tegenslag als bevestiging dat bij hem nooit iets goed ging (was niet zo was)
Beide hebben we heel veel gelezen (o.a. boeken van Esther Perel en boeken over hoe je brein werkt en hoe je je relatie goed houdt of verbeterd) dat helpt gelukkig ook wel.
Ben goed voor mezelf gaan zorgen en zie er beter uit dan ooit, en fitter dan ooit. Sexleven is helemaal opgebloeid. Denk dat de affaire ook ons sexleven erg in de weg heeft gezeten. Ik was mijn sexuele kant helemaal verloren en deze is in volle hevigheid terug en kan er weer echt van genieten.
Maar na een jaar heb ik nog (bijna) elke dag een dipje en tranen. Er zijn veel triggers die mij eraan laten denken. Via de therapeut van mijn man wel tips gekregen om eruit te komen. Maar soms kan ik er echt in blijven hangen. Erg vervelend.
Ik ben dankbaar voor de verandering die ik zie bij mijn man. En dat hij er zo hard aan werkt. Hij stuurt elke dag lieve berichtjes en regelt leuke uitjes. Dus in het nu gaat alles goed, maar hoe laat je het verleden achter je?
En hoelang gaat het duren? Ik kan me voorstellen dat de pijn nooit helemaal weg gaat. Maar dat het op d'n duur beetje naar de achtergrond verdwijnt? Heeft iemand ervaring met dit type bedrog?
Dus voor de aandacht en door onveilige hechtingsstijl (vermijdende hechtingsstijl en niet open kunnen zijn over gevoel, geen grenzen aan kunnen geven)
Dank je wel alvast voor jullie reacties.
En voor iedereen op dit forum heel veel sterkte, want het is echt 1 van de heftigste dingen die je kan meemaken. Ik heb al veel meegemaakt in mijn leven, maar dit torent overal bovenuit....
Door een onveilige hechtingstijl bij mijn man en hoog gevoeligheid van mijn kant is ons huwelijk verziekt met bedrog.
Het begon al in onze verkeringstijd toen wij elkaar net kende tijdens een reisje met vrienden. Dat bekende hij, maar kon ik toen wel vergeven. We waren nog jong en onbezonnen.
Door mijn hooggevoeligheid voelde ik zijn behoefde voor aandacht en dat maakte mij soms onzeker. Daardoor heb ik hem een beklemmend gevoel gegeven onbewust. (daar kom ik na 27 jaar achter...waarom nu pas???)
Mooi huwelijk gehad, met veel liefde en ook best veel zorgen en tegenslag. Maar ik had altijd het gevoel dat onze liefde heel sterk was. Hij was heel attent, zorgzaam en bezorgd. Hij was er altijd voor mij en we hebben veel leuke dingen beleeft samen en alle tegenslagen goed doorstaan (dacht ik)
Vorig jaar bekende hij dat hij in het begin van ons huwelijk een affaire had van half jaar, daarna aantal jaar van trouw en toen een langdurige affaire van 16 jaar. Ik ben hier zelf achter gekomen. sindsdien zit ik in een mega achtbaan. Soms hele hoge toppen van geluk dat het voorbij is. Mijn man is namelijk heel erg opgelucht dat hij ervan af is. Het was als een soort drugsverslaving, hij was vooral verliefd op de aandacht niet op de persoon zelf.
De oorzaak van het bedrog zit in zijn jeugd. Te weinig aandacht gehad als kind, daarna gepest op school, naar beneden gedrukt door docenten, keer misbruikt door een vrouwelijke docent op zijn 15de. Hij was daardoor heel gevoelig voor aandacht. En op de momenten dat ik dat door omstandigheden minder gaf was is hij de affaire begonnen. Het was een affaire zonder doel, van 2 kanten. Als zij hem voor de keuze had gesteld, dan had hij geen seconde hoeven twijfelen en had hij voor zijn gezin gekozen. Maar zover kwam het nooit en bleef maar doorkabbelen. Zijn zelfbeeld werd door de schuldgevoelens steeds slechter en slechter. Slecht slapen, lichamelijke kwaaltjes door stess. Als het niet uitgekomen was dan was het waarschijnlijk een keer gruwelijk fout gegaan (bijv. burnout of erger)
Ik heb het gevoel dat ik door een rouwproces ga, omdat alles in mijn huwelijk anders was dan ik dacht dat het was. Ik dacht dat hij mij trouw was (hij is eigenlijk ook helemaal geen flirterig type en ging nooit alleen op stap). Het vreemdgaan was door de week overdag, dus ik had niets in de gaten.
Ik heb wel iets gevoeld, want onbewust ging ik hem steeds meer controleren. Dit nam ik mezelf kwalijk, want waarom vertrouwde ik hem niet.
Ik kijk nu steeds foto's en filmpjes terug en vraag steeds dezelfde vragen. Alsof ik mijn hele leven aan het her ijken ben.
Hij zegt dat het 2 aparte werelden waren en dat hij het bedrog heel diep wegstopte in zijn brein en er niet aan dacht als wij samen waren. Dat de mooie momenten samen ook echt van ons samen waren. De liefde is altijd bij ons gezin gebleven. Het andere was een duistere zijstraat, die soort van verslaving was. Niet om de persoon, maar om de aandacht die hij kreeg.
In begin was het best intensief contact, maar werd wel steeds minder in de loop van de jaren. Tot ik het ontdekte en hem ermee confronteerde. Langzaam heeft hij alles bekend. We hebben afgelopen jaar uren en uren gepraat. Hij wil niets liever dan met mij verder. Hij heeft heel veel spijt en ziet nu pas in hoe destructief zijn gedag was.
Hij is in therapie gegaan en zo zijn we langzaam maar zeker achter de oorzaak gekomen. Groot deel zit hem in zijn jeugd/opvoeding. Verder zijn we 2 verschillende personen en ik stond er altijd heel positief in. Bij tegenslag dacht ik altijd, schouders eronder en weer door. Terwijl hij meer een binnenvetter is en zijn gevoel niet goed kon uiten. Hij had het gevoel geleefd te worden en zag de tegenslag als bevestiging dat bij hem nooit iets goed ging (was niet zo was)
Beide hebben we heel veel gelezen (o.a. boeken van Esther Perel en boeken over hoe je brein werkt en hoe je je relatie goed houdt of verbeterd) dat helpt gelukkig ook wel.
Ben goed voor mezelf gaan zorgen en zie er beter uit dan ooit, en fitter dan ooit. Sexleven is helemaal opgebloeid. Denk dat de affaire ook ons sexleven erg in de weg heeft gezeten. Ik was mijn sexuele kant helemaal verloren en deze is in volle hevigheid terug en kan er weer echt van genieten.
Maar na een jaar heb ik nog (bijna) elke dag een dipje en tranen. Er zijn veel triggers die mij eraan laten denken. Via de therapeut van mijn man wel tips gekregen om eruit te komen. Maar soms kan ik er echt in blijven hangen. Erg vervelend.
Ik ben dankbaar voor de verandering die ik zie bij mijn man. En dat hij er zo hard aan werkt. Hij stuurt elke dag lieve berichtjes en regelt leuke uitjes. Dus in het nu gaat alles goed, maar hoe laat je het verleden achter je?
En hoelang gaat het duren? Ik kan me voorstellen dat de pijn nooit helemaal weg gaat. Maar dat het op d'n duur beetje naar de achtergrond verdwijnt? Heeft iemand ervaring met dit type bedrog?
Dus voor de aandacht en door onveilige hechtingsstijl (vermijdende hechtingsstijl en niet open kunnen zijn over gevoel, geen grenzen aan kunnen geven)
Dank je wel alvast voor jullie reacties.
En voor iedereen op dit forum heel veel sterkte, want het is echt 1 van de heftigste dingen die je kan meemaken. Ik heb al veel meegemaakt in mijn leven, maar dit torent overal bovenuit....
Gebroken hart, herstellende