Ik ben erachter gekomen door de vriend van die vrouw die mij dat vertelde via messenger.
Toen ik hem confronteerde heeft hij nog 2 uren lang ontkent om vervolgens toe te geven.
Dan slaat er toch echt een bom in en verdwijnt de wereld onder je voeten.
Ik heb hem weg gestuurd en gezegd in al mijn boosheid, verdriet en angst dat ik niks meer van hem wilde weten. Ook mijn trouwring op tafel gegooid en gezegd dat het klaar was.
Na een week hebben wij samen weer gepraat, lange gesprekken met veel details waar ik om vroeg om die film in mijn hoofd duidelijk te krijgen.
Hij vraagt zich af waarom ik dat allemaal wil weten. Omdat ik anders mijn eigen film creër en die is waarschijnlijk vele malen erger.
Wij hebben samen besloten om het toch te proberen de relatie voort te zetten want wij zijn al 23 jaar samen en 10 jaar getrouwd. Ook zijn er twee hele lieve kinderen.
Het is een rollercoaster van emoties. De ene dag gaat goed en de volgende dag heb ik hartkloppingen en zenuwen en angst.
Hoe kan ik hem ooit weer gaan vertrouwen, hoe weet ik dat het nooit meer gaat gebeuren.
Al die hoe en waarom vragen zijn vreselijk lastig omdat ik het gewoon niet begrijp.
Ondertussen één keer relatie therapie gehad en ik hoop dat ons dat gaat helpen.
Ik wil rust in mijn lijf en hoofd maar heb werkelijk geen flauw idee hoe ik dat moet doen.
De momenten alleen zijn funest want dan gaan alle radars aan en blijf ik maar malen.
Als er iemand tips heeft hoe hiermee om te gaan laat het mij alsjeblieft weten.