Sinds ruim drie jaar geeft mijn man (ruim 20 jaar getrouwd) aan dat hij onze relatie wil openen en ook seksuele contacten buiten ons huwelijk wil hebben. Het liefste wil hij dat dit wederzijds is: de gedachte dat ik intiem zou zijn met een ander is voor hem minstens zo opwindend als zijn eigen gewenste avonturen.
Aanvankelijk reageerde ik geschokt: ik voelde dat mijn man me niet voldoende vond en heb geworsteld met enorme boosheid. Vervolgens kwam er een fase waarin mijn man steeds terloops het onderwerp ter sprake bracht en in mijn nabijheid hierover fantaseerde.
Het toeval wilde dat een kennis van ons een open leefstijl heeft en aangaf interesse te hebben in een seksdate met mijn man. Met pijn in het hart liet Ik hem gaan. Er werd een hotel geboekt en manlief sprak daar af. Bij thuiskomst bleek er een heerlijke seksdate te zijn geweest en gaf man aan nu nog meer van me te houden dan eerst.
Ondanks dat ik hem zelf heb laten gaan en hem ook toestemming gaf, voel ik me toch onzeker over de situatie. De kennis geeft aan mijn partner wel als polyamoureuze partner te zien zitten. Ook mijn man zou graag een inniger contact met haar willen: een soort van best friends with benefits idee.
De gedachte hieraan maakt me boos: ik voel dat ik een soort van open relatie ingerommeld wordt, waar ik niets voor voel. Ik wil mijn man niet hoeven delen met een ander. Wij hebben zelf een gezin met 3 opgroeiende kids. De andere vrouw is 15 jaar jonger en bewust kinderloos. Ik voel dat ik hierbij aan het kortste eind trek. En eerlijk gezegd ook wel de vraag: wat levert het mij dan op? Op dit moment is het antwoord: vooral hartzeer.
Ik heb mijn emoties met mijn man besproken en hij wil mijn grens respecteren, maar ik ben bang dat het hiermee niet klaar is. Hij is erg goed in het doordrijven van zijn wil en zal zijn wens steeds aan mij voorleggen.
Hoe pak ik dit aan? Zij er mensen die dit hebben meegemaakt, die ervaringen hebben met een polyamoureuze leefstijl? Hoe zorg ik dat ik niet gek wordt van onzekerheid en jaloezie. Hoe kan ik mijn grens aangeven aan mijn man en waar zou de grens dan moeten liggen?
Lieve groet van Cathelijne
Aanvankelijk reageerde ik geschokt: ik voelde dat mijn man me niet voldoende vond en heb geworsteld met enorme boosheid. Vervolgens kwam er een fase waarin mijn man steeds terloops het onderwerp ter sprake bracht en in mijn nabijheid hierover fantaseerde.
Het toeval wilde dat een kennis van ons een open leefstijl heeft en aangaf interesse te hebben in een seksdate met mijn man. Met pijn in het hart liet Ik hem gaan. Er werd een hotel geboekt en manlief sprak daar af. Bij thuiskomst bleek er een heerlijke seksdate te zijn geweest en gaf man aan nu nog meer van me te houden dan eerst.
Ondanks dat ik hem zelf heb laten gaan en hem ook toestemming gaf, voel ik me toch onzeker over de situatie. De kennis geeft aan mijn partner wel als polyamoureuze partner te zien zitten. Ook mijn man zou graag een inniger contact met haar willen: een soort van best friends with benefits idee.
De gedachte hieraan maakt me boos: ik voel dat ik een soort van open relatie ingerommeld wordt, waar ik niets voor voel. Ik wil mijn man niet hoeven delen met een ander. Wij hebben zelf een gezin met 3 opgroeiende kids. De andere vrouw is 15 jaar jonger en bewust kinderloos. Ik voel dat ik hierbij aan het kortste eind trek. En eerlijk gezegd ook wel de vraag: wat levert het mij dan op? Op dit moment is het antwoord: vooral hartzeer.
Ik heb mijn emoties met mijn man besproken en hij wil mijn grens respecteren, maar ik ben bang dat het hiermee niet klaar is. Hij is erg goed in het doordrijven van zijn wil en zal zijn wens steeds aan mij voorleggen.
Hoe pak ik dit aan? Zij er mensen die dit hebben meegemaakt, die ervaringen hebben met een polyamoureuze leefstijl? Hoe zorg ik dat ik niet gek wordt van onzekerheid en jaloezie. Hoe kan ik mijn grens aangeven aan mijn man en waar zou de grens dan moeten liggen?
Lieve groet van Cathelijne
Cathelijne