Al ruim 25 jaar bij mijn man , 2 prachtige kids , alles voor elkaar maar ik miste de spanning . Enige jaren terug al eens eenmalig de fout ingegaan maar zo'n slecht gevoel aan over gehouden dat ik andere mannen heb afgezworen !
Tot daar een collega was , regelmatig zagen we elkaar . Kenden elkaar al jaren en ineens kwam daar een berichtje van hem. Na wat flirten en chatten die eerste kus en al snel volgde sex , waar ik in t begin nog dacht dat hij helemaal verliefd was op mij bleek ook ik helemaal bezeten door verliefdheid.
Echter heb ik de affaire stop gezet , ik trok t niet . Thuis niet mn man aankijken , dat dubbel leven.
Maar wat mis ik hem , t is nu 2 maanden terug en zien elkaar nog regelmatig . Hennen t nooit echt uit gepraat , ik heb gewoon gezegd dat ik wilde stoppen en hij ging akkoord waardoor ik t gevoel heb nooit iets betekend te hebben voor hem .
En nu ga ok er dus aan onderdoor , t liefdes verdriet, t gemis, zijn aandacht. En wat is t moeilijk hem te zien . Normaal te doen. Voor hem lijkt er weinig aan de hand. Voor mij voelt t zo onafgesloten , er is zoveel gebeurt wat niet besproken is . T liefst zou ik in gesprek gaan met hem maar en dan , welke antwoorden ga ik krijgen.
Ik hoop dat t verdriet en gemis vanzelf over gaan dit duurt dus al lang. Hoe zijn jullie hiermee om gegaan en wat hebben jullie gedaan om over je minnaar heen te komen ? Inmiddels ga ik er aan onderdoor , continu die pijn te voelen. Ik wilde mn gezin en zijn gezin ellende besparen dus heb voor hun gekozen maar diep ik mijn hart wil ik zo graag bij hem zijn.
Wat zeggen jullie, in gesprek met hem gaan of afstand proberen te nemen ?