Mijn verhaal ... tja, ik zit heel veel verhalen hier te lezen, veel komt overeen, maar waar ik nu het meest mee zit, zie ik niet terug. Ben benieuwd of er van jullie iets soortgelijks hebben meegemaakt en hoe je daar mee om gaat.
Mijn man heeft een affaire gehad (ongeveer 3 maand lang, nu iets meer dan een jaar geleden ontdekt door haar man) met een gezamenlijke kennis, beiden (gelukkig?) getrouwd (wij vorig jaar 25 jaar) en niet met de bedoeling om deze bestaande relaties op te geven. Het was erbij ......... Nu beiden ontzettend veel spijt, maar ik voel me door beiden besodemieterd en bedrogen omdat het een bekend echtpaar was. Iedereen kende elkaar en wist dat ze niet alleen hun eigen echtgeno(o)t(e) bedrogen, maar ook de wederzijdse partners.
Veel gesprekken gehad met mijn man, heeft spijt, maar zegt dat hij het destijds niet besefte dat het niet goed was. Nou ja, dat snap ik dus nog steeds niet .... Met de kennis van nu, was hij er nooit aan begonnen .... , maar ja, het is niet meer terug te draaien.
Wat ik echt niet begrijp is hoe ze het konden doen en het "toneelspel" onder onze ogen plaatsvond. Zo kwam het echtpaar ons beiden aan huis feliciteren met ons 25-jarig huwelijk, terwijl het toen al speelde. Dat is echt onbegrijpelijk voor mij.
Feit is nu dat we elkaar regelmatig tegenkomen in de kerk en ik daar moeite mee heb om haar tegen te komen. Ik weet me geen raad dan, krijg hartkloppingen en voel me echt niet op mijn gemak. Meestal probeer ik haar uit de weg te gaan en contact te vermijden. Mijn man heeft dan soms even contact met haar, vooral als ik er niet bij ben, omdat hij weet dat ik dat niet fijn vindt. Hij zelf heeft daar geen problemen mee en praat ook wel met haar man.
Serieus over nagedacht om daar weg te gaan, maar daar zijn ook mensen waar ik me wel vertrouwd bij voel, alleen weten die hier niets van. Dat vind ik lastig .... Ik kan het daar niet delen omdat niemand er van weet. Dat hebben we over en weer wel bewust zo gedaan, omdat mensen er een eigen verhaal aan gaan geven en we beiden door willen met de relatie, de affaire is echt voorbij.
Het gaat tijden best goed, met ups en downs. Ik merk dat ik voor mezelf op moet komen, maar dat lukt moeilijk. Ik ontwijk het contact liever, omdat het niet goed voelt.
Hebben jullie ook ervaring met iets soortgelijks? Daar ben ik erg benieuwd naar. Sta open voor tips en ervaringen van jullie kant, met name het omgaan met de ex-affaire partner, die nog steeds tot de kennissenkring behoort. Vrienden kan ik het niet meer noemen .........
Mijn man heeft een affaire gehad (ongeveer 3 maand lang, nu iets meer dan een jaar geleden ontdekt door haar man) met een gezamenlijke kennis, beiden (gelukkig?) getrouwd (wij vorig jaar 25 jaar) en niet met de bedoeling om deze bestaande relaties op te geven. Het was erbij ......... Nu beiden ontzettend veel spijt, maar ik voel me door beiden besodemieterd en bedrogen omdat het een bekend echtpaar was. Iedereen kende elkaar en wist dat ze niet alleen hun eigen echtgeno(o)t(e) bedrogen, maar ook de wederzijdse partners.
Veel gesprekken gehad met mijn man, heeft spijt, maar zegt dat hij het destijds niet besefte dat het niet goed was. Nou ja, dat snap ik dus nog steeds niet .... Met de kennis van nu, was hij er nooit aan begonnen .... , maar ja, het is niet meer terug te draaien.
Wat ik echt niet begrijp is hoe ze het konden doen en het "toneelspel" onder onze ogen plaatsvond. Zo kwam het echtpaar ons beiden aan huis feliciteren met ons 25-jarig huwelijk, terwijl het toen al speelde. Dat is echt onbegrijpelijk voor mij.
Feit is nu dat we elkaar regelmatig tegenkomen in de kerk en ik daar moeite mee heb om haar tegen te komen. Ik weet me geen raad dan, krijg hartkloppingen en voel me echt niet op mijn gemak. Meestal probeer ik haar uit de weg te gaan en contact te vermijden. Mijn man heeft dan soms even contact met haar, vooral als ik er niet bij ben, omdat hij weet dat ik dat niet fijn vindt. Hij zelf heeft daar geen problemen mee en praat ook wel met haar man.
Serieus over nagedacht om daar weg te gaan, maar daar zijn ook mensen waar ik me wel vertrouwd bij voel, alleen weten die hier niets van. Dat vind ik lastig .... Ik kan het daar niet delen omdat niemand er van weet. Dat hebben we over en weer wel bewust zo gedaan, omdat mensen er een eigen verhaal aan gaan geven en we beiden door willen met de relatie, de affaire is echt voorbij.
Het gaat tijden best goed, met ups en downs. Ik merk dat ik voor mezelf op moet komen, maar dat lukt moeilijk. Ik ontwijk het contact liever, omdat het niet goed voelt.
Hebben jullie ook ervaring met iets soortgelijks? Daar ben ik erg benieuwd naar. Sta open voor tips en ervaringen van jullie kant, met name het omgaan met de ex-affaire partner, die nog steeds tot de kennissenkring behoort. Vrienden kan ik het niet meer noemen .........
J