Mijn Verhaal van Verraad, Identiteitscrisis, en Genezing

Hi Fidelis,

Wat kan het pijn doen hè. Mijn vrouw heeft een korte affaire gehad met een flink oudere en onaantrekkelijke man. Hij was verliefd op haar, zette haar op een voetstuk, heeft haar op een kwetsbaar moment bespeeld, grenzen verschoven. Zij is gaan geloven dat hij haar iets kon brengen in een fase waarin ze het heel moeilijk had. Zij is uiteraard volledig verantwoordelijk en tegelijk heb ik ook compassie voor de situatie. Ergens is ze ook slachtoffer. Zij leefde op van de aandacht, de prijs was seks en intimiteit die van haar niet had gehoeven en geen prettige ervaring was.

Wij zijn zelf en samen in therapie gegaan. Dat heeft ons heel veel gebracht. We hebben het echt goed nu, in zoveel opzichten. En toch blijft ook de pijn van bedrog, van beelden, van herbeleven van pijnlijke momenten, het bedrog. Het wordt steeds een beetje minder, maar ik denk dat ik dit de rest van mijn leven met mij mee moet dragen. En dat heb ik er voor over.

Naast de therapie heb ik veel gehad aan verschillende podcasts, artikelen, youtube filmpjes. En het forum verder na ontrouw op ouders.nl. Sterkte man!

Bedankt voor je reactie en het delen van je ervaring. Elke affaire is uniek, maar het helpt om te horen van iemand die een soortgelijke situatie heeft meegemaakt. De pijn is inderdaad hevig en het verlangen om van dat 'rotgevoel' af te komen is iets waar ik me helemaal in kan vinden.

Ook de compassie en dat ze tegelijk slachtoffer was is ook bij ons compleet waar. De affaire en in Therapie gaan heeft er voor gezorgd dat gedachts patronen and jeugdtrauma's ook hier deels een oorzaak hebben gehad. Geen grenzen stellen, te aardig willen zijn etc, etc..

Mag ik vragen hoe lang het bij jou geleden is? ik waardeer je tips echt. Het is een grote steun om te weten dat er anderen zijn die deze weg hebben bewandeld en dat er een pad naar genezing mogelijk is.

Ja, herkenbaar dat het heel fijn is iets met lotgenoten te delen! Elk verhaal is uniek en ieder moet zelf het proces door en toch is het fijn het gevoel te hebben dat anderen weten wat je doormaakt.

Bij ons is het nu 1,5 jaar geleden dat ik het hoorde. Dat was een paar maanden nadat zij de affaire van enkele weken had beëindigd.

Zal later nog wat podcasts sturen.

Ja graag! Hartelijk dank 🙏

Wat herkenbaar …mijn vriend heeft een jaar geleden verteld dat hij 8 mnd een afairre heeft gehad. Hij snapt niet hoe hij zichzelf zo kwijt is geraakt al die maanden en hoe het zo lang heeft kunnen duren. Door de vele fijne gesprekken, de diepgang die we in de gesprekken met de relatietherapeut hebben gehad sta ik nog steeds achter de keuze voor herstel. Ik merk dat ik toch net als jou dagelijks triggers ervaar, ik kan soms weer overvallen worden door een gevoel van pijn, verdriet en bedrog. Het onbegrip wat soms de overhand neemt is ook moeilijk. Ik vraag mij dan ook af of ik hem wel echt kan vergeven. Vergeven gaat niet over hem maar over ons…kunnen we loskomen van de emoties die ons zo uit balans hebben gehaald. Ik ben niet meer dezelfde, ik voel me ook niet meer onbezorgd en vrij zoals ik me altijd wel voelde. Ik merk ook dat ik zoveel details heb gevraagd dat ik dagelijks beelden/flashbacks heb van wat er zich allemaal heeft afgespeeld. Het verleden, de onthulling, onze pijnlijke gesprekken spelen zich nog dagelijks in mijn hoofd af. Ik vroeg het mezelf ook af…we zijn een jaar verder, slijt het niet? Het is als rouwen, soms is het milder, zwakt het af maar dan ineens is alles weer in alle heftigheid terug. Ik voel dan ook de angst, wordt het ooit wel dragelijker? Ik ben een vechter, iemand die over alles de regie heeft of krijgt en over dit alles lukt het me niet. Dat voelt heel naar. Ik ga de podcast ook luisteren…bedankt, ik merk dat lezen en luisteren helpt maar ik merk ook op dat ik me af vraag ben ik de enige die hier zo lang mee worstelt en het dagelijks van invloed is op mijn zijn! Niet dus…fijn die herkenning bij jullie. We gaan volgende week op vakantie, met onze dochter van 8. De eerste vakantie na de onthulling. Weg uit het dorp waar veel triggers liggen voor mij. Al neem ik gedachten en gevoelens natuurlijk wel mee op reis. Ben benieuwd of er dan wel dagen zijn dat ik er niet of nauwelijks aan denk.

Hi Valery. Wat verdrietig joh! Het is zo naar dat de ontrouwe partner eraan voorbij is gegaan hoe groot de gevolgen zijn. Het is zo knetterhard. Ik kan zeggen dat ik dit het zwaarst heb gevonden wat mij is overkomen. Verlies van een dierbare ken ik ook. Dat is definitiever, maar qua rouw voor mij draaglijker geweest.

Je bent echt niet de enige. Op het forum waar ik naar verwees lees je duizenden berichten (er zijn al 8 topics geweest), overwegend van bedrogen vrouwen. Sommigen blijven bij hun partner, anderen niet. Er zijn meer vrouwen (en mannen) die jaren laten nog zoveel moeite hebben en tegelijk veel om hun partner geven.

Het is denk ik heel belangrijk hoe de ontrouwe partner met de situatie en jouw pijn en verdriet omgaat. Is daar ruimte voor? Elke keer opnieuw? Is er besef van wat is aangericht?

Wij kennen inmiddels ook de andere kant. Intense verbinding, emotioneel verbonden zijn, veel meer tijd samen, eerlijker gesprekken, geweldige vrijpartijen, veel lol. Niet alle dagen en nog steeds vallen we terug in oude patronen. Mijn vrouw heeft gedaan wat zij kon doen om tot herstel te komen. Ik hoef geen spijtbetuigingen meer te horen. Wel vind ik het fijn als ze mij op z’n tijd bedankt dat ik deze last met me meedraag. Dat is de prijs. Wat had ik dat graag niet gehad met wel alles wat we geleerd hebben.

Ik hoop van harte dat jullie hier samen en sterker uitkomen. Maar vooral dat jouw vriend daarvoor ook alles doet. En zo niet, dan niet. Het heeft mij lange tijd houvast gegeven dat ik tegen mezelf zei: als het te zwaar is kan ik ermee stoppen. En nu ben ik blij dat ik daar niet meer over nadenk.

Alle sterkte!

Hallo Valery,

Je bent absoluut niet de enige die dit doormaakt. Het blijft altijd intens, dat gevoel en die triggers. Soms denk je een tijdje dat het beter gaat, maar dan word je op een dag wakker en voel je je weer depressief, vol ongeloof en teleurstelling. Het is echt vreemd hoe dat allemaal kan verlopen.

Gelukkig heeft mijn partner enorm haar best gedaan om alle factoren die hebben bijgedragen aan dit alles op een rijtje te zetten, zowel op papier als in onze vele gesprekken. Haar manier van zijn (extreme pleaser) is voor het eerst echt onder de aandacht gekomen, en nu leert ze om op alle gebieden haar grenzen te stellen. Dit brengt natuurlijk ook persoonlijke groei met zich mee.

Ik geloof ook in wat anoniem zegt; veel dingen verbeteren, zoals onze gesprekken en onze intieme relatie. Ik denk dat de onthulling in mijn geval ook mijn ogen heeft geopend. Sindsdien ben ik meer spiritueel geworden, werk ik aan mijn innerlijke rust en mediteer ik veel, gecombineerd met regelmatig sporten.

Wat mij ook een tijdje goed heeft geholpen, is een "piekerelastiek" dragen of een armbandje dat je snel kunt omslaan. Dus als je gedachten afdwalen naar het verleden, roep je heel sterk in jezelf, "Stop," en wissel dan van elastiek, haal diep adem en probeer je gedachten te verzetten. Hopelijk helpt het! Probeer te ontspannen, en mocht je de neiging hebben om het thema weer opnieuw te bespreken, zoek dan een specifiek moment op de dag en ga dan weer verder in het hier en nu!

Ik wens jou alvast een hele fijne vakantie...

Dingen gebeuren wel eens en je moet het niet groter maken dan het is. Het is lang geleden. Je kunt het niet terugdraaien. Als je het niet had geweten, was dan alles ok geweest? Ik zou vragen of het nog eens kan gebeuren. Als zij nee zegt, waarom zou je haar dan niet vertrouwen. Als je dat niet kunt, is er dan nog een basis. En ik zou mezelf afvragen, onder de meest foute omstandigheden, kun jij met 100% zekerheid beloven dat er bij jou niets zou gebeuren?

Ben jij zelf bedrogen geweest Ano? Het is niet echt een keuze namelijk om het ‘zo groot te maken’. De enige manier om dit echt te verwerken is te voelen wat je voelt. Daardoor wordt het minder. Tegen jezelf zeggen dat je het niet zo groot moet maken is juist het wegdrukken van gevoelens en dat werkt averechts.

Hallo Ano,
Was het maar zo makkelijk. Soms hoop ik dat jouw denkwijze “maak het niet erger dan het is” mij een rust gevoel zou geven…maar helaas. Ik loop al een jaar met een knoop in mn maag. Het onderbewustzijn reageert automatisch op zo heftige gebeurtenis. En je moet er doorheen…onderdrukken zit genezing in de weg.

Beste lezers,

Wat een heftig verhaal. Ik zit midden in eenzelfde situatie. Afgelopen zomer ontdekt dat mijn vrouw een korte affaire heeft gehad met een collega. Nu 9 maanden verder heb ik ook die triggers, soms gaat het heel goed en dan valt het weer helemaal terug.

Het geeft wel wat rust om te lezen dat ik niet de enige ben die er probeert overheen te komen, om verder te gaan. Ik vraag me de hele tijd af of dit niet gewoon teveel is, dat je niet meer kan helen. Maar ergens lees ik hier ook wat hoop.

Ze werkt aan haar patronen om dit niet meer te laten gebeuren, maar het vertrouwen is wel ver te zoeken. Vind het heel lastig om haar ''los te laten'' als ze weer gaan feesten of überhaupt langere tijd de deur uit.

Ik herken met in het verhaar van je Fidelis, perfectie, controle. Alles willen weten. Die beelden haal ik nu zelf ook op, en die zijn verschrikkelijk pijnlijk. Wat me tot nu heeft geholpen is heel erg op mezelf focussen, ben echt radicaal dingen anders gaan doen: yoga, meditatie, alleen op reis.

Sterkte en succes!