In mijn werk als relatietherapeut kom ik stellen tegen die te lang blijven modderen in heftige communicatiepatronen.
Waarom blijven mensen rondlopen met negatieve gevoelens over hun relaties en zoeken niet tijdig hulp?
1. Mensen denken in eerste instantie dat ze het zelf kunnen oplossen of dat het vanzelf beter gaat worden.
2. Andere (dieperliggende) oorzaken zijn vaak gevoelens van schaamte, weerstand, angst, Insufficiëntie gevoelens (alsof je niet capabel bent om het zelf op te lossen) en soms ook onvoldoende kennis van of vertrouwen in de professionele hulpverlening.
Mensen gaan in hun processen bij problemen door verschillende fasen heen.
De eerste fase is: Niet weten/niet kennen.
In de tweede fase: Mensen gaan verkennen, ze worden er zich van bewust dat er een probleem is en gaan het ontdekken. Hierna gaan ze het herkennen. dan erkennen. Na erkennen komt de fase bekennen. Mensen gaan met elkaar of met iemand anders praten. Bekennen is een belangrijke fase. Hier breek je door de schaamte heen. Hierna komt de fase die kort of heel lang kan duren. Zonder deze fase is een oplossing niet echt effectief en niet realistisch haalbaar. Dat is de fase van aanvaarden. Hierin aanvaard je dat je een bepaald (goed gedefinieerd) probleem hebt. In relaties is het vaak zo dat beide partners vast lopen in eigen patronen van reacties en gevoelens. Beide hebben iets om te aanvaarden en eraan te werken. Hierna komen fasen waarin mensen er klaar voor zijn om het probleem samen op te lossen.
Als je dit leest dan weet je dat je ergens in dit proces zit. Waar zit je dan volgens jou? Wat heb je nodig om naar de volgende fase te gaan?
Waarom blijven mensen rondlopen met negatieve gevoelens over hun relaties en zoeken niet tijdig hulp?
1. Mensen denken in eerste instantie dat ze het zelf kunnen oplossen of dat het vanzelf beter gaat worden.
2. Andere (dieperliggende) oorzaken zijn vaak gevoelens van schaamte, weerstand, angst, Insufficiëntie gevoelens (alsof je niet capabel bent om het zelf op te lossen) en soms ook onvoldoende kennis van of vertrouwen in de professionele hulpverlening.
Mensen gaan in hun processen bij problemen door verschillende fasen heen.
De eerste fase is: Niet weten/niet kennen.
In de tweede fase: Mensen gaan verkennen, ze worden er zich van bewust dat er een probleem is en gaan het ontdekken. Hierna gaan ze het herkennen. dan erkennen. Na erkennen komt de fase bekennen. Mensen gaan met elkaar of met iemand anders praten. Bekennen is een belangrijke fase. Hier breek je door de schaamte heen. Hierna komt de fase die kort of heel lang kan duren. Zonder deze fase is een oplossing niet echt effectief en niet realistisch haalbaar. Dat is de fase van aanvaarden. Hierin aanvaard je dat je een bepaald (goed gedefinieerd) probleem hebt. In relaties is het vaak zo dat beide partners vast lopen in eigen patronen van reacties en gevoelens. Beide hebben iets om te aanvaarden en eraan te werken. Hierna komen fasen waarin mensen er klaar voor zijn om het probleem samen op te lossen.
Als je dit leest dan weet je dat je ergens in dit proces zit. Waar zit je dan volgens jou? Wat heb je nodig om naar de volgende fase te gaan?