Telefoontje van een vrouw die inmiddels een half jaar samenwoonde met haar vriend: “De kinderen van mijn vriend en mijn kinderen waren aan het ruziën over een computerspel. Ze gingen enorm tekeer. Dit soort ruzies regel ik meestal snel, maar nu ging mijn vriend zich ermee bemoeien. Het liep volledig uit de hand, uiteindelijk schopte mijn vriend een gat in de muur!”
Ze was erg geschrokken en vroeg zich af of het wel verstandig was geweest om samen te gaan wonen. Sinds ze samenwoonden nam het aantal ruzies nam toe.
Uiteraard kan ik op grond van zo’n verhaal niet echt veel zeggen, behalve dan dat het verstandig zou zijn om samen een afspraak met mij te maken.
Daarbij zoek ik goed uit hoe het zit en wil ik alles weten over de boosheid. Want geen twee situaties zijn hetzelfde. Deze man bleek inderdaad nogal snel boos te worden en zich niet in de hand te kunnen houden. Hier zat andere boosheid onder (wat heel vaak het geval is). Vaak kan een individuele therapie daarvoor helpen, soms is dat helemaal niet nodig.
Bij twijfel ga ik meestal het gesprek aan over die “oude” boosheid en kom ik er meestal snel achter of dit voor betrokkene waarschijnlijk te hanteren is met enkele tips. Ook leg ik de optie van individuele therapie voor. Meestal is men dan geneigd om eerst te proberen de situatie in de hand te krijgen. Soms lukt dat, soms ook niet.
Het is altijd goed om naar de boosheid te luisteren en hier erkenning en begrip voor te geven. Dit haalt de scherpe randjes er vaak wel vanaf. En soms gaat het om opgestapelde irritaties waarover men lang gezwegen heeft. Uit angst voor ruzie heeft men het nog niet besproken. Dan geef ik daar handvatten voor.
In dit geval was het gat in de muur weliswaar ernstig en heb ik ook gewezen op de mogelijkheid van individuele therapie, zeker als het zich zou herhalen. Omdat zij echter leerden dit tijdig te signaleren en erover te praten was het niet meer voorgekomen.
Ze was erg geschrokken en vroeg zich af of het wel verstandig was geweest om samen te gaan wonen. Sinds ze samenwoonden nam het aantal ruzies nam toe.
Uiteraard kan ik op grond van zo’n verhaal niet echt veel zeggen, behalve dan dat het verstandig zou zijn om samen een afspraak met mij te maken.
Daarbij zoek ik goed uit hoe het zit en wil ik alles weten over de boosheid. Want geen twee situaties zijn hetzelfde. Deze man bleek inderdaad nogal snel boos te worden en zich niet in de hand te kunnen houden. Hier zat andere boosheid onder (wat heel vaak het geval is). Vaak kan een individuele therapie daarvoor helpen, soms is dat helemaal niet nodig.
Bij twijfel ga ik meestal het gesprek aan over die “oude” boosheid en kom ik er meestal snel achter of dit voor betrokkene waarschijnlijk te hanteren is met enkele tips. Ook leg ik de optie van individuele therapie voor. Meestal is men dan geneigd om eerst te proberen de situatie in de hand te krijgen. Soms lukt dat, soms ook niet.
Het is altijd goed om naar de boosheid te luisteren en hier erkenning en begrip voor te geven. Dit haalt de scherpe randjes er vaak wel vanaf. En soms gaat het om opgestapelde irritaties waarover men lang gezwegen heeft. Uit angst voor ruzie heeft men het nog niet besproken. Dan geef ik daar handvatten voor.
In dit geval was het gat in de muur weliswaar ernstig en heb ik ook gewezen op de mogelijkheid van individuele therapie, zeker als het zich zou herhalen. Omdat zij echter leerden dit tijdig te signaleren en erover te praten was het niet meer voorgekomen.
