Mijn man straft mij met geen sex

Mijn man en ik kennen elkaar nu 20 jaar en vanaf dag één ging ik akkoord met sex omdat hij me hielp te vluchten daar ik in een hele gevaarlijke situatie zat die mij m'n leven kon kosten (jarenlange stalking, mishandelingen, verkrachtingen en veel meer ellende) heeft de recherche in die stad me gezegd onmiddellijk onder te duiken dus werd dat bij mijn huidige partner en tja, voor wat hoort wat leek het te zijn en ik vond het best omdat ik mijn dochtertje veilig moest stellen en we nergens anders heen konden.
Even een stuk verder, hij heeft er zo op aangedrongen te trouwen want dat was ik hem tenslotte ook wel schuldig na alles wat hij voor me had gedaan.
Na een paar jaar hield ik het niet meer uit steeds weer alles te moeten doen in bed wat hij wilde en zo ontstonden er wrijvingen.
Zijn manier van sex was niet de mijne maar alles moest volgens zijn boekje dus het oude verhaaltje, buikpijn faken, ziek zijn faken enz.
Ik werd plots echt ziek, erg ziek en in die periode heeft hij me op handen gedragen, me werkelijk erg goed verzorgd maar nadat ik klaar was met de behandelingen enz. wilde hij geen sex meer met me en nog eens jaren later toen ik hem de reden vroeg kreeg ik als antwoord dat hij me hiermee strafte omdat ik voordien zijn manier van sex niet op prijs stelde.
Nu, vele jaren verder en ik met hulp apparaten aan mijn trekken probeer te komen wat erg kil en eenzaam is wil ik hoe dan ook nog eens echt een echte man voelen, de warmte van een lichaam, een stem die spreekt tijdens het "vrijen" enz. want ik weet al helemaal niet meer hoe dit is, hoe het voelt en ik verlang er vreselijk naar.
Nu heb ik wel kennis aan een man die mij (natuurlijk) graag wil geven wat ik tekort kom en geloof me, het is een enorm gemis en dat mijn man mij op deze manier (echt zijn woorden) hiermee straft en leef nu in enorme dubio want ja, ik zou het graag willen maar ben getrouwd (de vriend is niet getrouwd maar dat doet er weinig toe in dit verhaal).
Mijn echtgenoot is verder best een aardige man geworden de afgelopen 2 á 3 jaren en we kunnen goed samen door één deur verder maar als ik doe waar ik zo vreselijke behoefte aan heb met die ander dan zit ik fout aldus de wet (wanneer je getrouwd ben ga je in dit geval dus vreemd en kan je echtgenoot je op straat zetten zonder wat dan ook).
Ik heb hier werkelijk reacties op nodig want zo is het leven niet echt een pretje.
Wat zouden jullie "doen" in mijn geval of wat zouden jullie doen?