Mijn man is vreemdgegaan.
Na 32 jaar heeft hij mij belogen en bedrogen...misschien doet dat nog wel het meeste pijn...
Ik had al een tijdje een vermoeden, maar hij ontkende keihard en zei vaak dat ik een jaloerse trut was. Terwijl mijn vermoeden juist was.

Hij heeft mij respectloos behandeld.
Als hij het dan goed praat met 'het is me overkomen ' gaan mijn nekharen overeind staan! Hij heeft een keuze gemaakt, het is geen ziekte.

Eigenlijk heb ik altijd gedacht dat het echt goed zat tussen ons. Niet alleen op emotioneel vlak , ook op het fysieke.
Dit doet vreselijk veel pijn.

Mensen die dit niet zelf hebben meegemaakt, kunnen zich er waarschijnlijk niet goed in verplaatsen.
Ik voel me als oud vuil gedumpt.... heel veel vragen heb ik; waarom? Was er iets niet goed aan mij?

Ik denk niet dat ik ooit nog iemand volledig durf te gaan vertrouwen...
Ik zal altijd op mijn hoede zijn!

Aan alle vreemdgangers wil ik zeggen:
Denk na wat je je partner aandoet.... hoe harteloos ben je als je dit iemand aandoet!

Wees dan op z'n minst eerlijk als het gebeurd. Met liegen maak je het voor je partner nog veel erger!
Het grootste verdriet/gemis heb ik redelijk verwerkt nu... wat rest zijn vooral woede.

Ik voel eigenlijk de meeste woede voor haar.
Stiekem hoop ik dat het kapot gaat tussen hen. Misschien zoete wraak van mij....

Ik denk dat haar aandeel hierin het grootste is geweest...ze heeft gestalkt....dit is al de vierde relatie die ze kapotmaakt..ze is ervaren op dit gebied.

+ tip toevoegen