Ik heb een vermoeden dat mijn partner niet trouw is aan mij

Ik heb een vermoeden dat mijn partner niet trouw is aan mij. We hebben 9 jaar een relatie en zijn getrouwd. Ik zie en merk duidelijk sinds 3 jaar dat hij erg veranderd is. Sinds hij weer wat met een vriend optrok van vroeger is dit veranderd. Heeft hij nu al ruim 1,5 jaar geen contact meer mee. Hij heeft ineens veel minder behoefte aan intiem zijn met mij en seks. Ook lijkt het net of hij langs mij heen kijkt en me niet meer ziet staan. Als ik intiem wil zijn wijst hij me vaak af en voel me hier erg onzeker over. Als ik hem aanraak trekt hij weg of loopt weg, geef ik een knuffel knuffelt hij niet terug Heb reeds al in het begin dat ik die veranderingen opmerkte met hem gesproken over dat me dit opviel en of hij misschien met iets zat of er iets gebeurd is dat hij zo afstandelijk geworden was. Meerdere keren gaf hij aan dat er niets is en het misschien kwam dat ie druk was met werk etc en hij er even niet zo mee bezig had gehouden. Vervolgens ongeveer een jaar bleef dit aanhouden tot hier enkele vervelende dingen gebeurt zijn en ik voorwerpen vond die duidelijk niet van mij zijn en hier niet horen. Ik heb hem hiermee geconfronteerd en hij was stomverbaasd en wist ook niet hoe die spullen hier terecht zouden zijn gekomen. Ik kreeg doordat ik met hem erover gesproken heb weer rust en het gevoel dat hij de waarheid sprak. Ondertussen veranderde zijn gedrag nog meer en werd hij nog afstandelijker naar mij en gaf me totaal geen aandacht meer. Ik bleef al die tijd geloven in hem maar voelde me erg onzeker en was ook wantrouwend naar hem toe. We hebben hier die hele periode ontzettend veel ruzies en gedoe over gehad en hij houdt vol dat hij echt niet vreemd gaat. Nooit wat gevonden op zijn telefoon of iets. Wel meerdere keren gemerkt dat hij z'n zaakje gauw wast als ie even weg is geweest naar de winkel oid. Dan lag er weer een washandje die gebruikt was om te wassen en rook het naar sperma. Daarvoor had ie dan al gedoucht. Ik deed hier verder niets mee en geloofde steeds wat hij zei, omdat hij helemaal het type persoon niet is om vreemd te gaan en hij ook nooit uitgaat of weg en zelfs niet eens kijkt naar anderen of praat over seks, hij is hier heel gesloten en bijna preuts in. Het moment dat ik me druk ging maken was dat ik meerdere keren als ik hem oraal bevredigen wou merkte dat er een geur aan zijn .... zat die duidelijk rook naar de geur van seks met een vrouw. Heb hem hiermee wederom geconfronteerd en hij zei zelfs dat het hem ook opviel. Waarop ik hem voor de voeten gooide dat ik dacht dat hij wel vreemd gaat. Waarop ik als antwoord krijg; misschien heb ik me niet goed gedouched? Ik vind het vreemd en bleef ermee rondlopen en overna denken. Vervolgens vond ik een pakje condooms die leeg was en niet van ons, wij gebruiken dat helemaal niet, hebben samen kinderen en ik ben hieraan geholpen omdat ik geen kinderwens meer heb. We hebben nu alleen nog maar ruzie en elke keer gaat ie even weg en komt ie thuis, krijg ik een naar gevoel over me heen. Ik kan m'n vinger er niet op leggen wat het is maar mijn onderbuik gevoel zegt dat hij me bedonderd. Ik heb met hem gepraat en gezegd dat ik geen liefde meer voel vanuit zijn kant en als hij een ander heeft ik dit weten wil zodat we erover kunnen praten. Ik hou nog steeds heel veel van hem. Hoe pijn het ook doet ik blijf bij hem en wil overal aan werken. Ik stond een paar keer op het punt om weg te gaan maar hij raakte helemaal in paniek en wou niet dat ik ging, hij wil me niet kwijt en houdt van mij zegt ie. Maar als ik hem zeg dat ik zijn liefde en aandacht mis zegt hij dat dit door mijn wantrouwen komt en ik hem vertrouwen moet. Als ik dat doe kan hij me ook weer liefde geven want ik vertrouw hem niet en daardoor heeft hij geen zin om er energie in te steken zegt hij. Want alles wat hij doet geloof ik toch niet en is dan geforceerd en gemaakt zegt hij. Dan gaat het weer even goed en doet hij echt zijn best. Totdat me weer dingen opvallen. Ik twijfel of ik weg moet gaan en voor mezelf moet kiezen of dat ik er echt naast zit en ik gewoon wantrouwend ben terwijl hij echt eerlijk is. Ik denk vaak terug aan hoe het altijd was en het doet me zoveel pijn dat ik mijn maatje kwijtgeraakt ben en vraag me af waarom het maar niet beter lijkt te worden tussen ons, wat ik ook doe. Maar ik kan me ook niet voorstellen dat hij al 3 jaar liegt en zelfs doorgaat met liegen als er toch een soort van bewijzen en vreemde dingen zijn gebeurt die wijzen op ontrouw. Ik weet niet meer wat ik doen moet maar wil ook niet zomaar de relatie beëindigen als ik niet zeker weet of hij vreemdgaat. Misschien vinden mensen het raar dat ik nog steeds in hem geloof maar als hij niks meer voor mij voelt had ie toch ook geen moeite gedaan zodat ik hier blijf, dan had ie me toch ook laten gaan en niet gezegd dat hij niet zonder me kan en van me houdt? Wat moet ik doen? Ik weet het echt niet meer en zit er zo mee. Hoe krijg ik de waarheid boven tafel?

Heeft iemand tips of kan iemand me helpen dan hoor ik het graag. Ik draag dit elke dag mee en heb het gevoel hier alleen in te staan.

Ik vertrouw niemand om me heen, heb geen vrienden of vriendinnen waar ik terecht kan voor hulp. Ik hoop dat er iemand is die dit leest en misschien wat voor mij kan betekenen hierin zodat ik niet alleen sta.

Dankjewel