Het vertrouwen blijft een issue

Vijf jaar geleden ontmoette ik een man op het werk. Ik zag zijn ogen en ik was op slag verliefd. De aantrekkingskracht was wederzijds. Beiden hadden we echter wel een lange relatie. Enkele maanden later liep mijn toenmalige relatie op de klippen. En enkele dagen later ontstond er een affaire. Hij had namelijk nog steeds een relatie.

Maandenlang tijdens kantooruren spraken we af in de bios of bij mij thuis. Bellen of appen deden we tot aan de bushalte bij hun huis, want die laatste paar minuten had hij nodig om al het "bewijs" van zijn telefoon te verwijderen. Op het werk was het een en al spanning en ik gloeide van de energie die ik van hem kreeg bij enkel oogcontact.

Na een paar maanden stopten we de affaire omdat ik meer wilde en dat kon hij me niet geven. Ik kreeg een andere baan en we verloren contact.

Twee jaar later kruisden onze paden elkaar weer. En toen was het weer zover. Het verschil nu was dat zijn relatie bergafwaarts ging. En hij wilde eruit. Hij heeft de relatie verbroken en een half jaar later zijn wij gaan samenwonen.

De verliefdheid had voor ons beiden ongekende hoogtes en nog altijd ben ik van mening; Match Made In Heaven.

Een jaar later werd de liefde bekroond met een prachtige zoon en een jaar later een huwelijk.

Zo naïef als dit nu overkomt, maak ik me toch zorgen. Hij is een meester in het verbergen en verwijderen van bewijs, dat heb ik 1-op-1 meegemaakt. Ondanks alles wat we hebben meegemaakt en doorstaan heb ik moeite met vertrouwen.

We hebben ooit een sessie relatietherapie gehad en er werd aangegeven dat zijn relatie met zijn ex en zijn relatie met mij twee te vergelijken is met een LP/plaat. Beiden anders en een hele andere situatie.

Toch blijft het vertrouwen een issue.