Heb een aantal maanden geprobeerd afstand te houden

Sinds februari 2019 had ik een affaire met een collega. Dit terwijl ik net een nieuwbouwhuis gekocht had met mijn vriendin waarmee ik 8 jaar samen was. Vanaf de 1e dag dat ik mijn collega ontmoette wist ik al dat ze linke soep was, te leuk, te grappig en te knap. Ik heb een aantal maanden geprobeerd afstand te houden, maar het was voor mij niet te doen. Dit zullen veel mensen ongeloofwaardig vinden, want het is altijd nog steeds een keuze om de stap te zetten om vreemd te gaan. Maar ik was inmiddels zo gek op haar dat ik het gewoon niet langer tegen kon houden. Er volgden 15 maanden, 15 heftige maanden. Met meer dan alleen seks, we deelden lief en leed en maakten plannen voor de toekomst. We wilden samen een horecazaak beginnen. Of in Den Haag, of in Italië wat altijd al mijn droom geweest is. Met mijn collega deelde ik ook veel meer interesses dan met mijn eigen vriendin. Ik was er inmiddels ook stapel- en stapelgek op geworden.. Echter lukte het me maar niet om thuis weg te gaan, hoe gek ik ook op mijn collega was. Eerst was het afbouwen van het huis nog een excuus, daarna was het corona waardoor ik het huis niet durfde te verkopen omdat ik er met een fors verlies in zou gaan dan. Waren deze excuses terecht? Of waren het smoesjes omdat ik de stap gewoon niet durfde te zetten? Terwijl ik dit met mijn hele hart maar wát graag wilde. Feit is wel dat ik de keuze veel te lang heb uitgesteld en mijn collega onze relatie beëindigd heeft. Dat had ze al vaker gedaan, maar dat kwam dan door de situatie. En zei het niets over haar gevoelens voor mij. Maar nu voelde het anders. En sprak ze ook echt uit dat haar gevoel veranderd is en dat ze denkt dat het niet meer goed komt tussen ons. Dat is bij mij ingeslagen als een bom.. Ik ben er erg verdrietig om, ziek zelfs gewoon. Dit heeft niet alleen mentaal veel impact, maar ik voel me ook gewoon slap. Heb totaal geen energie, mijn werk lijdt er ook onder. Ik lees overal dat je hier overheen gaat groeien, al is dat in mijn geval wel een stuk lastiger omdat het een collega betreft die ik regelmatig zie. Maar ik zie enorm op tegen deze periode en zie soms geen licht meer aan het einde van de tunnel. Mijn doelen zijn verdwenen, sinds ik mijn collega ben kwijtgeraakt. Ik zou me nu weer volledig op mijn vriendin kunnen richten, maar dat lukt me gewoon niet meer. De seks met mijn collega was ook zo geweldig, dat had ik nog niet eerder meegemaakt. Ik weet het, dat zal misschien ook wel minder worden na een aantal jaren, maar ook bij vorige relaties was het in het begin niet zo goed als nu.. Ik kan me er nu thuis gewoon niet meer toe zetten, het gevoel is verdwenen. Ik houd nog wel van haar en ik voel me een enorme klootzak dat ik haar dit allemaal heb aangedaan. Ze weet niet van mijn collega. Of ze zegt er niets van omdat ze bang is dat ik dan weg ben, ik weet het niet. Maar als je 15 maanden thuis geen seks hebt dan moet dat raar zijn toch..? Feit is dat ze mijn gedrag in ieder geval niet verdiend heeft. En toch heb ik haar dit aangedaan. Omdat de aantrekkingskracht van mijn collega gewoon te sterk was. Of was ik te zwak? In mijn ogen is mijn collega meer dan een minnares, ik zag met haar een mooie toekomst voor me. Of zeggen alle mannen in mijn situatie dit en was het gewoon een affaire zoals zoveel mannen die hebben..?