Bindingsangst of niet meant to be?

Is het bindingsangst of gewoon niet meant to be?

Het gaat eigenlijk, altijd, hetzelfde. Het gebeurd niet vaak maar soms word ik verliefd. Deze keer was het zo hevig dat ik zelfs dacht dat ik mijn levenspartner gevonden had.

Maar, op het moment dat de relatie serieuzere vormen aan begint te nemen trek ik me terug. Ik kan het dan niet hebben dat iemand (te vaak) lieve dingen tegen mij zegt, of als iemand (te vaak) contact met mij opzoekt.

Ik begin deze persoon dan steeds duidelijker te laten merken dat hij me met rust moet laten. Ik baal hiervan. Zou het kunnen dat het gewoon, alweer, niet de juiste is? Of durf ik me gewoon niet te binden?

Wat ik het vreemdst vind aan de situatie is dat ik vóór de serieuze relatie ontzettend verliefd was..