Helaas geen advies of veel troostende woorden. Ik kan alleen zeggen dat ik je pijn en ontreddering begrijp. Ik herken veel in je verhaal. Hoe je je soms zo in iemand kan vergissen en hoe iemand graag zien, je zoveel pijn kan berokkenen…Ik hoop dat je nu enkele maanden verder al wat meer rust in je hoofd hebt gevonden. Ik probeer te denken dat je beter verdient dan iemand die je zo behandelt, helaas wil dat gevoel niet altijd het verstand volgen. Geef jezelf tijd… ik probeer vast te houden aan het feit dat die pijn met tijd echt minder scherp zal worden en er terug lichtpunten zullen komen ook al zijn ze nu niet zichtbaar. Maar daar zit in ook lang nog niet… voor nu kan ik je alleen maar troosten dat je niet alleen bent, niet alleen mijn verhaal maar de vele verhalen die ik hier lees… sterkte!