Hye,
Ik kan er van mee spreken. Ik heb een relatie van bijna 6jaar beëindigd. Ik sukkel nu nog altijd ermee. Ik heb problemen. Nu met keuzes maken, alleen zijn. Ik vergeef mezelf nog altijd niet dat ik iemand pijn heb gedaan waar ik nog altijd veel van hou.
Het laatste jaar is het bergaf gegaan. Zowel hij als ik verloren onze grootouder. Ben ik gaan beseffen of ik dit nog wel wil. We hebben in het laatste jaar 3 x enorme ruzie gehad, waarbij we alle 2 zeiden dit kan zo niet meer tijdens elke ruzie. Ik was mezelf compleet kwijt, mentaal en emotioneel op. Ik ben normaal geen opgever. En die keuze lag en lig mij nog altijd zwaar. Ik liep op de tippen van tenen, stress, angstig, geen zelfvertrouwen. Hij gaaf mij wel steun, maar nadien nam hij dat zo snel terug. Ik kreeg schrik van hem. Als deze woorden uit zijn mond komen; jij bent de reden waarom ik zo doe. Dat brak mij mentaal en emotioneel, en als je ongelukkig bent, dan zal je zo diep.
Zowel hij als ik hebben een poging gedaan om terug te komen bij elkaar. Het doet enorm veel pijn om herinneringen terug te krijgen. Dan mis je de goede momenten terug. Ik denk nog vaak aan hem, dat ik hem terugwil. Maar als dit gebeurd, dan gaan er regels zijn om aan te houden. En ik denk nu anders over onze relatie toen en nu.
Vele zeggen wel, het komt in orde. Je leert iemand anders kennen.
Momenten denk ik dit ook, en probeer ik te genieten van het leven wat ik heb. Andere momenten, denk ik, ik laat niemand meer mij afbreken om wie ik ben of mijn hart in duizend stukken doen. Het verdriet doet minder pijn naarmate de weken vorderen. Iedere persoon heeft soms meer tijd nodig.
Je bent niet alleen.
Ik kan er van mee spreken. Ik heb een relatie van bijna 6jaar beëindigd. Ik sukkel nu nog altijd ermee. Ik heb problemen. Nu met keuzes maken, alleen zijn. Ik vergeef mezelf nog altijd niet dat ik iemand pijn heb gedaan waar ik nog altijd veel van hou.
Het laatste jaar is het bergaf gegaan. Zowel hij als ik verloren onze grootouder. Ben ik gaan beseffen of ik dit nog wel wil. We hebben in het laatste jaar 3 x enorme ruzie gehad, waarbij we alle 2 zeiden dit kan zo niet meer tijdens elke ruzie. Ik was mezelf compleet kwijt, mentaal en emotioneel op. Ik ben normaal geen opgever. En die keuze lag en lig mij nog altijd zwaar. Ik liep op de tippen van tenen, stress, angstig, geen zelfvertrouwen. Hij gaaf mij wel steun, maar nadien nam hij dat zo snel terug. Ik kreeg schrik van hem. Als deze woorden uit zijn mond komen; jij bent de reden waarom ik zo doe. Dat brak mij mentaal en emotioneel, en als je ongelukkig bent, dan zal je zo diep.
Zowel hij als ik hebben een poging gedaan om terug te komen bij elkaar. Het doet enorm veel pijn om herinneringen terug te krijgen. Dan mis je de goede momenten terug. Ik denk nog vaak aan hem, dat ik hem terugwil. Maar als dit gebeurd, dan gaan er regels zijn om aan te houden. En ik denk nu anders over onze relatie toen en nu.
Vele zeggen wel, het komt in orde. Je leert iemand anders kennen.
Momenten denk ik dit ook, en probeer ik te genieten van het leven wat ik heb. Andere momenten, denk ik, ik laat niemand meer mij afbreken om wie ik ben of mijn hart in duizend stukken doen. Het verdriet doet minder pijn naarmate de weken vorderen. Iedere persoon heeft soms meer tijd nodig.
Je bent niet alleen.