Update 1
Het is nu een jaar geleden en het gaat zo veel beter met mij, ik heb in de tussentijd veel nieuwe mensen ontmoet. Ik merk dat ik echt niet meer open sta voor een nieuwe relatie, ik krijg het heel benauwd als er word gevraagd voor meer dan een fwb relatie. Eigenlijk heel gek want als ik diep van binnen kijk wat ik wil is het een leuke vriend, iemand waar ik rustig een band mee kan opbouwen en rustig verliefd op kan worden.
Nu moet ik toegeven dat ik nog wel elke dag aan mijn ex denk, soms heel kort en dan probeer ik m'n aandacht op andere dingen te gooien en soms blijf ik er zo erg in hangen. Dan begin al mijn herinneringen van snapchat door te graven voor een gemiste foto (die ik ben vergeten te verwijderen) ik kijk vaak ook terug naar alles wat ik voor hem heb gemaakt en alle brieven die ik over hem had geschreven. Mijn hart maakt dan altijd gelijk weer een sprongetje.
Maar dan vraag ik mij af, was ik nou echt zou verliefd op die jongen. Of was ik zo hevig verliefd op het beeld dat ik van hem had gecreëerd.
Ik wou dat ik niet zo in het verleden bleef hangen. Maar mijn hart wilt hem echt terug, maar ook weer niet ik ben zo bang om hem ooit weer onder ogen te komen. Zo bang voor zijn reactie.
Het aller ergste is dat ik van dag 1 wist dat dit echt heel pijn zou gaan doen, maar ik dacht altijd. Zolang ik maar sterk blijf, zolang ik maar doorpak en niet opgeef zal ik gelukkig blijven. Zonder te beseffen dat ik ons allebei hartstikke ongelukkig maakte.
Met alle relaties en alles wat er tussen in heeft gezeten, denk ik eerlijk gezegd dat ik niet in een relatie hoor. Ik ben er gewoon weg niet voor gemaakt...
Het is nu een jaar geleden en het gaat zo veel beter met mij, ik heb in de tussentijd veel nieuwe mensen ontmoet. Ik merk dat ik echt niet meer open sta voor een nieuwe relatie, ik krijg het heel benauwd als er word gevraagd voor meer dan een fwb relatie. Eigenlijk heel gek want als ik diep van binnen kijk wat ik wil is het een leuke vriend, iemand waar ik rustig een band mee kan opbouwen en rustig verliefd op kan worden.
Nu moet ik toegeven dat ik nog wel elke dag aan mijn ex denk, soms heel kort en dan probeer ik m'n aandacht op andere dingen te gooien en soms blijf ik er zo erg in hangen. Dan begin al mijn herinneringen van snapchat door te graven voor een gemiste foto (die ik ben vergeten te verwijderen) ik kijk vaak ook terug naar alles wat ik voor hem heb gemaakt en alle brieven die ik over hem had geschreven. Mijn hart maakt dan altijd gelijk weer een sprongetje.
Maar dan vraag ik mij af, was ik nou echt zou verliefd op die jongen. Of was ik zo hevig verliefd op het beeld dat ik van hem had gecreëerd.
Ik wou dat ik niet zo in het verleden bleef hangen. Maar mijn hart wilt hem echt terug, maar ook weer niet ik ben zo bang om hem ooit weer onder ogen te komen. Zo bang voor zijn reactie.
Het aller ergste is dat ik van dag 1 wist dat dit echt heel pijn zou gaan doen, maar ik dacht altijd. Zolang ik maar sterk blijf, zolang ik maar doorpak en niet opgeef zal ik gelukkig blijven. Zonder te beseffen dat ik ons allebei hartstikke ongelukkig maakte.
Met alle relaties en alles wat er tussen in heeft gezeten, denk ik eerlijk gezegd dat ik niet in een relatie hoor. Ik ben er gewoon weg niet voor gemaakt...