'ex' minnares

Onverwacht ben ik minnares geworden. Van een super leuke en unieke connectie, bleek dat al snel de vonk oversloeg… emotioneel voornamelijk.. hij, man met vriendin en kind, hadden een open relatie. Een keer zoenen of verder gaan mocht, mits nummer daarna verwijderd zou worden. Ik was de eerste waarmee hij verder ging dan zoenen. Zijn vrouw heeft toestemming gegeven voor mij, hoe raar ook met de kennis van nu. Daarna 4 maanden een affaire gehad. Gevoelens bleken wederzijds en heel sterk…. Zagen elkaar geregeld, wonen in elkaars buurt en spraken elkaar enorm veel.. zijn zelfs dagjes weg geweest en toch heb ik voor mijn eigen geluk gekozen, en eigenlijk voelt dat wel raar.. dat ik hem in bescherming neem en mezelf, terwijl ik ‘minder te verliezen heb’. Wellicht is dat een uiting van mijn liefde voor hem… we hebben elkaar in persoon niet meer gezien, ik merkte dat het afspreken moeizamer ging nu er ‘vermoedens’ waren… ik heb daar wat van gezegd omdat ik vind dat iemand wel eerlijk moet zijn naar mij. Daarna heeft ons gesprek online inzichten gegeven en heb ik de stekker eruit getrokken… uiteindelijk voor ons beide beter. Als hij de keuze niet kan maken of het wellicht al wist dat hij toch voor z’n gezin zou kiezen, is het aan mezelf om de knoop door te hakken. Zelf merk ik dat ik er wel moeite mee heb nu achteraf, omdat ik niet weet hoe oprecht iemand echt naar mij toe is geweest. Of een affaire echte gevoelens überhaupt kan hebben of dat de spanning rare dingen met de mens doet? Hoewel ik wel een beetje hartzeer heb, ben ik wel blij met mijn keuze. Ik heb zelf geen gezin.. zijn er ‘ex’ minnaressen die zich herkennen in dit gevoel of verhaal en tips hebben om hem en deze situatie te vergeten?