Ik voel me eenzaam in onze relatie…

Ik voel me eenzaam in onze relatie… voel me alleen terwijl ik naast mijn vrouw in bed lig. Ik mis een arm om mijn zij terwijl ik aan het koken ben. Ik mis een hand op mijn been tijdens een lange autorit. Elkaar inzepen in de douche, het tegen elkaar in slaap vallen. De telefoon als eerste in haar hand als ze wakker wordt… en ‘s avonds als laatste… continu bezig met de buitenwereld. Geen belangstelling voor mijn persoon. Bespreekbaar maken? Dan hoor ik “heb je weer wat te klagen?”. Relatietherapie? Vind ze onzin: “jij hebt een probleem, niet ik”… we vrijen nog wel, op mijn initiatief. Ze komt altijd tot een hoogtepunt: ik ben een pleaser en richt mijn inspanningen op haar genot. als ik niets initieer op dit punt dan kunnen we het maanden niet doen. Dan bevredig ik mezelf maar weer eens terwijl het ochtendzonnetje de slaapkamer alweer verlicht. Ik lig dan naast mijn slapende vrouw wat porno te kijken. Een opvolgende frisse douche erna, en dan voelt een mens zich weer wat dagen een stuk beter…

Mijn vrouw is vreemdgegaan. 2016 en 2019. Twee keer zelfde man, twee keer achter gekomen. Ik vind haar mooi, maar hou helaas minder en minder van haar. Ben bang. Bang dat we de deur dicht gaan gooien als de kinderen gaan studeren…

En naïef als ik ben blijf ik zitten… helaas in gemeenschap getrouwd…