Vakantie met een samengesteld gezin is echt wat anders…. Soms is het beslist GEEN vakantie. Het kan zelfs hard werken zijn. De ene keer heeft jouw kind de bokkenpruik op, de andere keer heeft het kind van je partner overgegeven in de auto. Bah.
Ergernis om elkaars kinderen, ergernis om hoe je partner reageert en als je er iets van zegt heb je nog meer ruzie. Sommige relaties (gelukkig niet allemaal) hebben in zo’n vakantie zoveel te verduren dat men zich afvraagt of men niet beter af is wanneer men alleen met de éigen kinderen op vakantie gaat.
Zelfs kan het allemaal zodanig escaleren dat men zich afvraagt of dat samengesteld gezin nog wel een kans heeft. De partners zijn nog steeds dol op elkaar, maar de gevoeligheden als het om de wederzijdse kinderen gaat zijn zo groot dat het steeds om kleinigheden uit de hand loopt.
Maar je wilt toch ook niet zo maar een punt achter de relatie zetten. En LAT-ten is misschien niet wat je wilt.
Overweeg eens of ik jullie zou kunnen helpen: een stiefgezincoach die jullie helpt om een manier te vinden om dingen te bespreken zonder dat je elkaar aanvalt, die rekening houdt met gevoeligheden. Want het kan wel degelijk.
Vaak is in 2 à 3 gesprekken er al heel veel te veranderen. Het helpt ook bij een volgende vakantie, het helpt in een weekend dat iedereen er is, maar ook in ingewikkelde situaties (die op zichzelf leuk kunnen zijn) bv. een huwelijk, een geboorte van een kind, een verjaardag, of een ander feest. En zeker ook in moeilijke situaties als overlijden van een dierbare. Want dat zijn momenten dat iedereen erg gevoelig is voor wie er wel en niet genoemd wordt (en in welke volgorde…). Voorkomen is altijd beter. En uit elkaar gaan kan altijd nog.
Ergernis om elkaars kinderen, ergernis om hoe je partner reageert en als je er iets van zegt heb je nog meer ruzie. Sommige relaties (gelukkig niet allemaal) hebben in zo’n vakantie zoveel te verduren dat men zich afvraagt of men niet beter af is wanneer men alleen met de éigen kinderen op vakantie gaat.
Zelfs kan het allemaal zodanig escaleren dat men zich afvraagt of dat samengesteld gezin nog wel een kans heeft. De partners zijn nog steeds dol op elkaar, maar de gevoeligheden als het om de wederzijdse kinderen gaat zijn zo groot dat het steeds om kleinigheden uit de hand loopt.
Maar je wilt toch ook niet zo maar een punt achter de relatie zetten. En LAT-ten is misschien niet wat je wilt.
Overweeg eens of ik jullie zou kunnen helpen: een stiefgezincoach die jullie helpt om een manier te vinden om dingen te bespreken zonder dat je elkaar aanvalt, die rekening houdt met gevoeligheden. Want het kan wel degelijk.
Vaak is in 2 à 3 gesprekken er al heel veel te veranderen. Het helpt ook bij een volgende vakantie, het helpt in een weekend dat iedereen er is, maar ook in ingewikkelde situaties (die op zichzelf leuk kunnen zijn) bv. een huwelijk, een geboorte van een kind, een verjaardag, of een ander feest. En zeker ook in moeilijke situaties als overlijden van een dierbare. Want dat zijn momenten dat iedereen erg gevoelig is voor wie er wel en niet genoemd wordt (en in welke volgorde…). Voorkomen is altijd beter. En uit elkaar gaan kan altijd nog.
