Verliefd op haar vriend en hij op haar dachten ze de hele wereld aan te kunnen. Voor hem was verhuizen geen optie en zijn huis was groot genoeg om haar kinderen een eigen plek te geven. Dus trok ze bij hem in. Alles mooi en opgelost, maar dan komt het meestal pas bij samengestelde gezinnen… De eerste scheurtjes ontstonden al snel. Het viel haar op dat zijn kennissenkring niet erg geïnteresseerd was in haar en vooral de kant van zijn ex-vrouw koos. Als zijn kinderen er waren voelde ze zich niet op haar gemak. Hij voelde een zelfde soort spanning: als zijn kinderen zich maar goed genoeg gedroegen zodat zijn vriendin er geen last van had….
Conflicten ontstonden, soms wat kleiner maar ook grotere. Haar kinderen bemerkten dat hun mama vaak verdrietig was, en zich in allerlei bochten probeerde te wringen. Mevrouw begon zich schuldig te voelen: haar kinderen hadden hun woonplaats moeten opgeven, een andere school, andere vriendjes….
Hij voelde zich ook schuldig, want liep op eieren als zijn kinderen er waren door voortdurend op te letten dat de kinderen zich goed gedroegen. Allebei hadden voelden zij dat zij hun kinderen blootstelden aan iets waar de kinderen niet voor gekozen hadden. (Zij aan de verhuizing en de gevolgen daarvan, hij aan zijn nieuwe vriendin, die toch echt heel anders was dan hun moeder).
Door het vermijden hierover eerlijk te praten, ontstond er alleen maar ruzie. Maar bij mij ontstond in het 1e gesprek enig begrip toen de echte gevoelens op tafel kwamen. Omdat de ruzies hardnekkig waren was er nog wel een langer traject nodig, maar inmiddels gaat het goed met hen.
Conflicten ontstonden, soms wat kleiner maar ook grotere. Haar kinderen bemerkten dat hun mama vaak verdrietig was, en zich in allerlei bochten probeerde te wringen. Mevrouw begon zich schuldig te voelen: haar kinderen hadden hun woonplaats moeten opgeven, een andere school, andere vriendjes….
Hij voelde zich ook schuldig, want liep op eieren als zijn kinderen er waren door voortdurend op te letten dat de kinderen zich goed gedroegen. Allebei hadden voelden zij dat zij hun kinderen blootstelden aan iets waar de kinderen niet voor gekozen hadden. (Zij aan de verhuizing en de gevolgen daarvan, hij aan zijn nieuwe vriendin, die toch echt heel anders was dan hun moeder).
Door het vermijden hierover eerlijk te praten, ontstond er alleen maar ruzie. Maar bij mij ontstond in het 1e gesprek enig begrip toen de echte gevoelens op tafel kwamen. Omdat de ruzies hardnekkig waren was er nog wel een langer traject nodig, maar inmiddels gaat het goed met hen.
