Elke verjaardag liep uit op scheldkannonades

In mijn familie praten ze niet met elkaar. Elke verjaardag liep uit op scheldkannonades tussen de drie broers, hun zus en hun aanhang. Sinds ik mijn familie heb verteld dat mijn vader zijn gezin levenslang heeft mishandeld wordt ik doodgezwegen door mijn familie. Ze zeggen dat ik vergeten moet. Ze gooiden nog wat ijselijke treiterijen naar me toen en laten me voor dood achter.
Ik heb dus geen familie meer........... Zo raar, want ik zag mijn familie altijd als redders in de nood. Voor als ik het echt helemaal niet meer aan zou kunnen. Ze wisten namelijk wel hoe afschuwelijk gewelddadig, sadistisch mijn vader was. Vanaf zijn jeugd al. Maar hun hulpvaardigheid dat bleek dus gewoon een waanidee van mezelf te zijn. De familie van mijn vader blijkt net zo keihard te zijn als mijn dagelijks mishandelende vader was. Ze treiteren zelfs vrolijk mee sinds ze het weten. Mijn tante blijkt ook een beest te zijn. Dat had ik nooit van mijn leven kunnen vermoeden. Zelfs mijn nicht waar ik altijd goed mee kon opschieten kan het niets schelen. Die zwijgt me nu zelfs dood. Terwijl ze zich altijd zo aardig voordeed. Zo is mijn mooie familie dus..... Mooiweerspelers die een gewelddadige sadistische maniak de hand boven het hoofd houden. Toen ik hen(als bewijs) een foto stuurde van het kromgeslagen slagwapen dat mijn vader altijd gebruikte, deed het evengoed helemaal niets. Nu moet ik dus helemaal alleen verder in het leven. Zonder mijn familie. Met zo'n verleden vol afschuwelijke ervaringen. Ik weet niet of dat wel zal gaan. Denk dat ik de pijp maar aan Maarten geef.