waar doe ik het beste aan?

Ik ben 43 en ik heb nu bijna 5 jaar een relatie met mijn huidige vriend. 3,5 jaar geleden kregen we heel onverwacht een kindje. Een lief en gezellig kind waar we beiden hartstikke trots op zijn. We hadden allebei ook nog geen kinderen en ook niet verwacht dat't er ooit nog van zou komen.
Sinds dat ons kind op de wereld is gekomen, is er regelmatig wrijving tussen ons. Hij is van mening dat de vrouw thuis moet zijn voor de kinderen, het huishouden doet, kookt enz enz. Een paar dagen werken kan wel, maar meer ook niet, want hij trekt het niet als hij ook een deel van de zorg en het huishouden op zich moet nemen vooral doordeweeks.
Ik ben alleen totaal niet zo, wat niet opviel en niet erg was toen we geen kind hadden. Ik werkte 4 dagen en zoveel huishouden was er niet.
Nu zorgt dit meningsverschil voor veel wrijving. Ik ben ambitieus en ondernemend en daar kan hij soms moeilijk mee overweg. Ik voel me geremd in mijn groei qua werk, hobby's en mijn leven in het algemeen. Ik vind dat dat moet kunnen blijven, al dan niet in mindere mate, op het moment dat je ook de zorg hebt voor een kindje. Hij heeft een hobby, die hij gewoon thuis uit kan voeren, waardoor hij gewoon áltijd thuis is. Ik ben nooit meer eens lekker alleen. Ik voel me steeds ongelukkiger.
Hij heeft ook een bijna ontembare sexdrang, terwijl mijn libido juist steeds minder is geworden. Hoe ongelukkiger ik me voel, hoe minder de zin in sex is.
Dit werkt ook veel teleurstellingen in de hand, vooral bij hem.
Ik vind't zo moeilijk, vanwege ons kind, om onze relatie op te geven en ook omdat ik een vechter ben en niet snel op wil geven.

Ik weet op het moment (nog) niet waar ik het beste aan doe voor ons kind en voor mijzelf..