Mijn vrouw is totaal mijn type niet

Mijn vrouw en ik zijn 8 jaar bij elkaar waarvan 2 jaar getrouwd en hebben 2 kinderen van 3 en 5.

Voordat wij een relatie kregen hebben we 2jaar op niveau aan stijldansen gedaan en waren een goed team maar totaal elkaars typ niet. Ieder had een eigen partner op dat moment zij 12jaar en ik 1 jaar.
Mijn relatie liep stuk en ook dat van haar bleek op losse schroeven te staan. Ik was een half jaar vrijgezel op het moment dat ze haar gevoelens aan mij had geuit. Ik wist niet zo goed wat ik daarmee aan moest maar omdat we zo'n goed team waren vond ik het fijn om bij haar te zijn.
Ze is daar vervolgens eerlijk over geweest naar haar partner en we zijn toen gestopt met dansen waar we zo ontzettend hard aan hadden gewerkt omdat ze na moest denken, wat logisch is. Ze heeft na 2 maanden haar relatie stop gezet en voor mij gekozen. Ik was hartstikke blij dat we weer verder konden als team!

Maar..

Nu zijn we 7jaar verder, een mooi huis verbouwd en 2 prachtige kinderen rijker en een zorgeloze toekomst ook financieel maar ik loop er meer en meer tegenaan dat ze totaal mijn type niet is. Vaak discussies en zijn we het alles behalve eens met elkaar. Liefde is er niet (meer)
In de afgelopen 4 jaar ben ik 2x verliefd geworden op iemand anders. De eerste keer was ik daar niet eerlijk over geweest maar was ze erachter gekomen. Na veel praten en relatietherapie wilde ze het toch goed laten komen. Een half jaar geleden gebeurde het me weer. We waren toen ook bijna uit elkaar gegaan en ik sliep ergens anders. Ook hadden al we al dingen op papier staan als ouderschapsplan e.d. Naarmate van weken miste ik mijn kinderen zo erg dat ik terug naar huis ben gegaan, naar mijn gezin, naar mijn kinderen. En ook nu wilde ze het weer goed laten komen.
Maar ik kan ze niet eens aankijken en vertellen dat ik van haar hou. Of dat ik haar mooi vind. Ik krijg het echt mijn keel niet uit terwijl dat het fantastische vrouw is, goed verzorgd en goede moeder.

Als ik geen kinderen had gehad waren we al lang uit elkaar geweest maar het doet me (en ik denk dat ik "ons" kan zeggen) zo ontzettend veel pijn om mijn kinderen in de steek te laten, want zo voelt het voor mij. Ik heb voor die verantwoording gekozen 5jaar geleden. Bij de vraag, papa ik wil zo graag dat je bij ons blijft, wil je dat doen? Breek ik. Ik ben bang dat ik daar aan onderdoor ga en ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Ik krijg de dame waar ik een half jaar geleden verliefd op werd nog steeds niet uit mijn hoofd. En zij mij ook niet..

Help.....