Relatietherapeuten.net › Lotgenoten forum › Bindingsangst › Ik voel angst als een relatie te goed gaat

Ik voel angst als een relatie te goed gaat

Ik ben 38 jaar en heb eigenlijk nog nooit echt een serieuze relatie gehad. Mijn relaties zijn altijd van korte duur geweest. Ik had vanaf het begin altijd al de indruk dat het niet zou blijven duren. Ik stond daar nooit echt bij stil; ik weet dat ik kieskeurig ben en dacht dat het dan gewoon niet 'de ware' was.

Een paar maanden geleden heb ik echter iemand ontmoet waarmee ik voor het eerst het gevoel heb dat het wel echt iets kan worden. Om één of andere reden duw ik haar echter steeds weg wanneer het goed gaat en fijn voelt.

We kunnen een perfecte avond samen hebben, maar daarna krijg ik een angst. Ik ga haar hierdoor onbewust wegduwen door bijvoorbeeld afstand te nemen, geen/minder contact te willen, minder lief te zijn. Voor haar is dit uiteraard niet fijn en ze voelt zich dan onzeker over de relatie. Er blokkeert iets in mij als het (te) goed gaat. Alsof ik van mezelf geen fijne en warme relatie mag hebben.

In eerste instantie dacht ik dat het voor mij gewoon wennen was aan een 'normale' relatie, dat ik het wat moeilijk had om mijn vrijheid op te geven.

Maar volgens mij zit de oorzaak dieper. In mijn jeugd (en later) heb ik nooit veel huiselijke warmte gezien/gehad van mijn ouders. Daar werd niet over gesproken. Een knuffel krijgen gebeurde bij ons nooit. Mijn ouders liefdevol met elkaar zien omgaan, heb ik ook nooit gezien.

Zou dit de reden zijn dat ik angst voel nu ik in een warme relatie zit?

> 2 jaar geleden

Reageer

Toon reacties

Reageer:

Hallo,

ik maak hetzelfde mee, maar sta aan de andere kant.

Mijn vriend heeft jouw leeftijd, heeft nog nooit een serieuze relatie gehad, en woont al heel lang alleen. We zijn nu 2 jaar samen, de eerste maanden waren fantastisch, we waren verliefd en alles ging goed.

Maar daarna veranderde dit. Hij wilde meer alleen zijn. Hij blokte ook gevoelens af, en als ik er over begon ontstond er ruzie, waar hij dan ook niet mee om kon.

We zouden ook gaan samenwonen, maar hij heeft me nu verteld dat hij er bang voor is en hij heeft aangegeven dat hij liever alleen wil zijn. Hij zou wel willen samenwonen met mij, maar hij kan het niet zegt hij. Hij krijgt er lichamelijke klachten van (hoofdpijn, maagpijn, stress).

Wat moet ik hier mee doen? Volgens mij heeft hij bindingsangst. Hou zou jij willen dat je vriendin reageert op jouw onzekerheid?

Ik wil graag zekerheid.

Het is net zoals bij jou wel een hele goede stap om te beseffen dat je bang bent, en de oorzaak een diepere betekenis heeft.

Hopelijk komen jullie eruit.

Groetjes,

> 2 jaar geleden

Reageer:

Beste L.,

Als reactie op jouw verhaal:
Wat zou kunnen helpen is als je je vriend (nog) meer ruimte geeft. Als je je aan hem probeert vast te klampen dan werkt dat waarschijnlijk averechts.

Ik kan me voorstellen dat jij zekerheid wilt, maar dat draagt er waarschijnlijk aan bij dat hij zich benauwd voelt.

Wat mij (iemand met bindingsangst) heeft geholpen was dat mijn vriendin, en wij samen eigenlijk, stapje voor stapje hebben genomen.

Eerst was het (mijn) plan om altijd twee huizen aan te houden. Totdat ik noodgedwongen (omdat Internet het niet deed (met dank aan Tele2)) een maandje bij haar heb gelogeerd, en toen bleek dat het allemaal wel mee viel. Kort daarna zijn we ook echt gaan samenwonen.

Wat mij helpt is dat mijn vriendin niet te veel over de toekomst praat, maar het onderwerp ook niet mijdt, maar stapje voor stapje het er soms over heeft, zodat ik kan wennen aan het idee en het minder eng wordt.

> 2 jaar geleden