Relatietherapeuten.net › Lotgenoten forum › Familieproblemen › Ik moet mijn stiefzoon niet

Ik moet mijn stiefzoon niet

Vergeef me voor mijn woorden, maar ik moet mijn stiefzoon niet!
Ja, ik wist waar ik aan begon en voor koos 4 jaar geleden, maar toen dacht ik dat alles tijd nodig had en wel goed zou komen.
Ik schaam me kapot, en niemand weet het! Maar wat voel dit als een last van me schouder om het hardop te mogen zeggen, terwijl diep van binnen ik het heel erg vind maar " het gevoel" is er gewoon niet!
Zo erg dat op momenten als hij er is ik als persoon in mijn eigen huis helemaal verander. Hoopte zo na geboorte van ons zoontje dat het wel zou veranderen.
Maar nee, Ik walg van hem, vind hem gewoon niet leuk als persoon, hij heeft een rugzakje ia gewoon apart, geen doorsnee kind ( wat het vast ook makkelijker zou maken)
Ben er bijna vies van.
En terwijl ik dit typ voel ik diepe schaamte maar ik kan er zo niks aan doen.

Ja tuurlijk wil ik dat dit ophoud, mijn partner merkt het ook op en wil dat ik op zn minst hem accepteer zoals hij is, en geintreseerd in hem kan zijn. Maar weet niet hoe meer...

Ik kan het niet eens opbrengen om er moeite in te steken want krijg zo weinig voor terug door zijn " rugzakje". Moet je net bij mij zijn😔

God als ik dit van te voren had geweten......

Stiefzoon

> 2 jaar geleden

Reageer

Toon reacties

Reageer:

Je hoeft helemaal geen 'gevoel' voor hem te hebben. Geloof niet zo in sprookjes. Je hoeft hem alleen maar normaal te behandelen. Zodat het goed met hem gaat. Dat kind heeft een geschiedenis en die hoeft niet herschreven te worden door jou. Hij is wat hij is en zo is hij goed. Of jij nou van hem kotst of niet.

Anoniem

> 2 jaar geleden

Reageer:

Je hoeft niet van hem te houden, hij is de verantwoordelijkheid van je man en zijn ex. Wel moet hij zich welkom voelen bij jou en in jullie huis. Waar komt je irritatie vandaan? Mijn stiefzoon was een echte viespeuk, overal afgebeten nagels in huis, een spoor van vieze kleding en servies door het huis, en constant een vieze wc… of een huis vol ‘vretende’ vriendjes… ergelijk maar ook ‘normaal’ gedrag voor een tiener die nooit gecorrigeerd werd op gedrag door zijn opvoeder. Mijn ergenis lag dus eigenlijk niet bij hem maar bij zijn moeder die weigerde om normaal te communiceren met vader en mij als opvoeder. Dus goed om goed na te gaan of je ‘allergie’ niet ergens anders vandaan komt…

Anoniem

> 2 jaar geleden

Reageer:

Voor mij een zeer herkenbaar verhaal. Ik heb net hetzelfde gevoel tegenover de zoon van mijn vriendin.

Wanneer hij er is verander ik ook als persoon, en dit merkt mijn vriendin ook. Maar zoals je zegt het is sterker dan jezelf op dat moment. Hij is ook een probleemkind met een rugzak, werkt zichzelf altijd in de problemen en zorgt voor een hoop kopzorgen en de nodige discussies.

Ik probeer om "normaal" te doen tegen hem, en het ene moment lukt dit beter dan het andere.

Door erover na te denken hoe dit komt, ben ik tot de conclusie gekomen dat dit eerder is omdat mijn vriendin hem nooit berispt en alles wat hij doet is goed en correct. Ze verwacht dat ik ook zo doe met hem, dat ik hem de hemel in ga prijzen, net zoals zij dit ook doet. Maar zo werkt het niet.

Misschien moet je even nadenken hoe het komt dat je zo'n hekel hebt aan hem.

anoniem

> 2 jaar geleden