Het is een rouwproces als je met familie breekt

Ik begrijp goed wat je bedoelt met rouwproces, want zo is het echt je raakt een dierbare kwijt die je liever dichtbij je zou houden

Heel herkenbaar dat rouw proces. Ik weet niet hoe lang het voor jou inmiddels geleden is, maar bij mij 2 maanden en het snijd zo erg door me heen dat ik me er letterlijk ziek door voel. Pijn in mijn buik en depressief, verstoten. Een overlijden had 10 x meer acceptabel geweest. Ik wens jou heel veel sterkte en hoop dat het inmiddels wat slijt want niks is hiermee te vergelijken.

Heel herkenbaar. Ik heb sinds een week het contact wederom verbroken met nijn oudste zus en broer. Al eerder had ik met mijn broer 2 jaar geen contact en met mijn zus 5 jaar niet. Na het contact weer te hebben aangehaald is er niets veranderd. Pestgedag kleineren bekritiseren en negatieve opmerkingen etc. Het is teveel om op te noemen, dus heb ik na een conflict wederom gebroken. Het doet zeer en je voelt het zo heftig binnen in je ziel. Het voelt eenzaam en niet begrepen. Maar ik weet hoe het was toen ik geen contact had, en dat was rust. Geen ergenissen meer niet meer mezelf rot voelen en twijfelen aan mezelf of het toch niet mijn eigen schuld is. Ik hou van mijn broer en zus maar daar is alles mee gezegd ik hoef ze nooit meer te zien. Ik ben er nu nog behoorlijk van slag van, maar weet fat het slijt..Je eigen welzijn is belangrijk zo ook het kiezen voor jezelf. Blijf dicht bij jezelf is mijn advies.

In 2012 heb ik definitief met mijn moeder gebroken. Helaas moet ik dan met het hele gezin breken. Ondanks was het de beste keuze. Mijn moeder dreigde me met de dood, bestal me van een erfenis van mijn overleden vader en lichtte me op. Ik zit in de bijstand.

Zeer ernstig dus. Ik heb geen spijt van de breuk. Moeder is narcistisch en psychopathisch. Dat laatste omdat ze geniet van mijn leed. Dat heeft ze letterlijk gezegd. Als puber deed ze me naar een school die zij haatte.... Dan haat je toch je kind! Wat later zette ze me uit huis in een internaat en zette mijn jongere zusje en broertjes tegen me op.

In 2022 zaten we allemaal in de rechtbank behalve mijn overleden vader. Helaas is psychisch geweld nog niet strafbaar in ons land, maar de zaak is naar tevredenheid afgelopen.

Afgelopen vrijdag kwam ik mijn zus tegen, heel toevallig. We praatten wat en zij die zich nooit ergens mee wilde bemoeien begon uit zichzelf over de rechtszaak. Zij heeft het toneelspel van moeder doorzien en vond dat de rechter partijdig was. En meer. Wat erop neer komt dat mijn zus inmiddels achter mij is komen te staan. Eindelijk wil ze mijn kant van het verhaal horen. De broers zijn nog niet zover.
Ik zei: "Moeder is gestoord."
"Ja", zei zus.

Ik heb een geheim adres en uiteraard ook een [voor hen] geheim telefoonnummer. Wij hebben onze telefoonnummers uitgewisseld. Ik vertrouw mijn zus nu wel. Moeder had haar willen gebruiken als vazal en zij heeft geweigerd. Omdat ik ontroerd was stak ik mijn duim even op om te laten blijken hoezeer ik dat bewonder.

Moeder is 94 en heeft een pacemaker. Zus zei: "Mooi dat ze dat tegenwoordig kunnen, maar zo het wil nog niet lukken doodgaan."
Ik moest lachen: "Denk jij er ook zo over?"

Een klein zonnetje.