en dan nu :-(

ik heb 13 jaar een relatie gehad met een fantastische vrouw, deze relatie kenmerkte zich door rampspoed. 2003 kreeg ze een herseninfarct en was ze bijna 2 jaar halfzijdig verlamd. hiervan herstelde ze gelukkig goed, in de jaren daarna overleed haar broer, kreeg haar zus een hersenbloeding en weer daarna overleed haar andere zus. Daarnaast hadden we een druk samengesteld gezin met tieners, deze tropen jaren veranderde zij in een vrouw die extreem jalours was, kregen we vaak ruzie waarin zijn door achterdocht en waanideeën allerlei dingen in haar hoofd haalde waardoor ze in 2 sec in razernij kon uitspatten. onze relatie ging bergafwaarts. Ik was altijd haar steun en toeverlaat in de moeilijke jaren, 2011 was het jaar dat ik eea voor de kiezen kreeg, moeilijke rechtszaak rondom mijn kinderen, en mijn vader overleed plotseling, daarnaast een relatie die niet lekker liep, eind 2011 gingen we uit elkaar. in het jaar dat volgde ben ik gevlucht in een andere relatie en deed de rust ruimte en de persoon met wie ik was me heel erg goed, ik verlangde naar deze rust en wilde kost wat kost niet meer in de verleiding komen nog ooit contact te hebben met mijn ex. mijn huidige partner is 15 jaar ouder dan ik ben, en al snel kreeg ik een huwelijksaanzoek, en ik zei ja. ik heb jaren en jaren geen contact gehad met mijn ex, heb haar overal geblokkeerd en ontliep haar zoveel als ik kon.
En toch, bleef ze altijd ergens in mijn gedachten, een muzieknummer wat ik hoorde, een herinnering, na een jaar of 6 kwam daar de behoefte bij om gewoon weer eens hoi te zeggen als ik haar toevallig tegen kwam, weer een hele tijd later, kreeg ik op een feest, een gevoel dat ik haar miste, toch deed ik er niets meer. weer 2 jaar later, een app, even contact, en steeds vaker kwam ze weer in mijn gedachten. al deze jaren is zij bewust alleen gebleven, wel wat contacten maar geen vaste relatie/partner . sinds feb van dit jaar heb ik vaker contact, ik had de behoefte om te praten over ons wat er gebeurd was. Mijn ex heeft in al de 9 jaar dat we uit elkaar zijn geweest een hard leerschool gehad, is zichzelf tegen gekomen, weet wat er is mis gegaan en heeft geleerd en zoals ze zelf zegt, ten goede veranderd. wat is de situatie nu, ik getrouwd met een 15 jaar oudere lieverd, waarmee ik een respectvolle relatie heb, maar geen passie of sex leven deel. ik was met deze relatie tevreden omdat ik simpelweg niet openstond voor wat anders en ik destijds de keuze heb gemaakt om te trouwen. En nu, mijn ex is in mijn leven, en ik ben verliefd en niet zo een beetje ook, ik wordt overspoeld door verlangen naar mijn ex, zij is ook verliefd op mij en zegt dat er een rede is dat ze nooit een vast relatie kon aangaan , en die rede ben ik. Als ik aan mijn echtgenoot denk, wij zijn nu 9 jaar samen dan voel ik vriendschap, respect maar geen aantrekkingskracht, mijn intuittie zegt me dat een toekomst samen me beangstigd en als ik eerlijk ben, ik dit ook niet wil. het leeftijd verschil was 9 jaar geleden geen probleem, nu wordt steeds duidelijker dat we in verschillende fases van ons leven zijn beland. Mijn echtgenoot nu 65 kan zo wel 100 worden, ik 50 kan dat niet. Mijn dillema, mijn hoofd en hart schreeuwt om mijn ex, mijn loyaliteit ligt bij mijn echtgenoot en de pijn die ik haar doe door eventueel weg te gaan, die gedachte daaraan doet me pijn, waardoor ik niet kan kiezen.