Ben ik teveeleisend?

Ben ik nou gek aan het worden? Of verwacht ik teveel in een relatie?.
Ik zoek wat hulp adviezen want zelf weet ik het niet meer zo goed.
Mijn vriend en ik zijn nu 7 jaar samen een lat relatie en wonen 60 km uitelkaar. Ik wil allang samenwonen maar hij houdt de boot een beetje af. Mijn huis vind hij te klein (woon met 2 kinderen ook). Hij woont zelf bij zijn ma.. heeft ook 4 jaar gokproblemen gehad waardoor loonbeslag. Maar sinds 3 jaar gaat het hem goed en heeft hij altijd al een goed salaris gehad hij verdient per maand 4x zoveel als ik..
Nu hebben wij in die 7 jaar een hoop meegemaakt. Begon met leugens over hoe hij heet wat voor werk hij deed waar hij woonde en leeftijd. Dit heeft behoorlijk wat gedaan met mijn vertrouwen in hem. Maar ik ben verder met hem gegaan en probeer het hem te vergeven. Tot op de dag van vandaag liegt hij nog over belangrijke dingen. Zeggen dat hij thuis is en dan vervolgens in turkije zitten etc. Dan hebben we ruzie erover maar hij weet toch dat ik het hem weer vergeef na wat woordenwisseling erover.. nu heb ik in de afgelopen 4 jaar 8 operaties gehad en het stoort mij dat hij er dan nooit is voor. Het brengt me bij het ziekenhuis en rijdt dan door naar zijn werk. En komt me dan halen als het hem weer uitkomt. Zet me dan thuis af en rijdt weer terug naar zijn ma.. de dagen erna vraagt hij ook niet hoe het gaat ofzo?. Nu me laatste operatie knieoperatie. Wordt er al geroepen ja nou weet niet of ik tijd heb om er te zijn. Komt hij me toch uiteindelijk ophalen. Ik moet 6 trappen op met krukken en hij zit al boven op de bank. Kijkt ook niet op of om of ik uverhaupt wel boven kom. Vervolgens zit hij daar de hele middag kan niet 1x keervragen of ik wat wil drinken of eten. Kattenbak wil hij standaard niet doen als er een kat gepoept heeft en wordt gewoon van mij verwacht. Volgende dag gaat hij werken niet 1 sms of het me goed afgaat of lukt thuis. Totaal geen ibteresse. En dan zeg ik tegen hem nou je hoeft me ook niet plat te bellen of smsen maar 1 simpel smsje van 10 sec zou toch moeten kunnen. De volgende dag idem niks van hem gehoord. Vrijdags (is hij vrij) komt hij weer naar mij maar besluit eerst andere dingen te doen waaronder autobanden verwisselen. En komt rond 4 uur is aanzetten.
Is het nou zon rare gedachte van mij? Dat wanneer ik denk iemand is slecht mobiel kan de trap niet op en af. De hele week lopen haar kinderen en moeder achter haar aan. Laat ik ook is wat sneller daar zijn om haar ook is te helpen.?.
Weekend als hij hier is moet ik zelf strijken vaat doen etc. Gewoon simpele dingen vraag het hem niet eens maar kont gewoon niet in hem op om het voor mij te doen. Als hij mij dan zittend ziet strijken is het oohh doe je dat zo?. Ook niet zeggen joh laat liggen doe ik zo wel. Nope hij zit maar op de bank. Als ik hem dan later erop aanspreek is het weer van dat ik een labiel persoon bent en dat ik niks in te brengen heb. En dat hij niet van me houdt en ook niet wilt samenwonen dat ik hem gek maak als ik hem er dus 10 min lang op aanspreek. ( dat duurt te lang). Hij zegt dan altijd van die valse gemene dingen. Waardoor ik weer ga twijvelen aan de echtheid van onze relatie en of die eigenlijk wel zo serieus is met mij?
Toen mij vader was overleden en hij ook op de kaart stond vroeg ik hem ook bij de condoleance aanwezig te zijn. Wilde hij dat niet want dat was zijn ding niet. En als ik dan moet huilen en vraag ja waarom niet dan is mijn ding ook niet maar vind het fijn als je er bent als steun etc. Ben ik een hoer en een kutwijf.. uiteindelijk is me zus erbij gekomen en heeft hem wat dingen gezegd en dan kont hij in ene wel ( omdat het dan moet) niet omdat hij wilt?. Dus nu mijn vraag eigenlijk ben ik nou gek aan het worden dan ik sommige dingen verwacht in een relatie die eigenlijk misschien toch niet zo vanzelfsprekend zijn. Ben ik teveeleisend. Of mag ik bepaalde steun zorgzaamheid toch ook wel verwachten.