Alsof ík er wat aan kon doen dat ook mijn tweede man doodging

Toen mijn eerste man overleed waren mensen aardig voor me. Maar toen mijn tweede man stierf waren mensen heel wat minder aardig. Alsof ík er wat aan kon doen dat ook mijn tweede man doodging. Ik ben bestolen, bedrogen en misbruikt. Door mensen van wie je het helemaal niet zou verwachten. Van die mensen die op de sociale media altijd hevig verontwaardigd reageren bij elke ware misstand in de maatschappij.
Toen ik begon tegen te sputteren werd ik nog bedreigd ook. Dat ik mijn mond over hun daden moest houden.
Later hoorde ik van andere weduwen dat zulk crimineel gedrag tegen weduwen doodnormaal is. Alleen heeft niemand het er ooit over.
Je wordt als zwakke prooi bekeken waar ze van alles kunnen weghalen. Geld, goederen, goedkeuring voor hun 'hulp'. Zelfs seks proberen ze van je te krijgen.
Nou, ik heb 'de mens' leren kennen toen ik voor de tweede keer weduwe werd. Het zijn varkens. Excuses voor de echte varkens. Dat ik hun naam misbruik.
Nu kan ik nooit meer normaal naar mensen kijken. Vooral niet naar van die nette in het leven goed geslaagde mensen. Met hun mooie kleertjes en lieve woordjes en hun vriendjes die hen beschermen. Die waren het ergst.