Steeds komt er een beetje meer uit zijn verhaal

Sinds 3 jaar weet ik via n stom spelletje waarin mijn man zich heeft versproken dat hij 13 jaar geleden is vreemdgegaan.
Hij werkte toen ergens in het land en reed dagelijks op en neer.
Er was een vrouw die hem vroeg of hij singel was, hierop zei hij ja, maar zei meteen erna, nee ik ben getrouwd en heb 2 Kids.
De weken die volgde vroeg ze hem nog n paar keer voor koffie na werktijd bij haar te komen drinken, waarop hij zei nee dat doe ik niet wil ik niet en kan ik niet, omdat er een collega mee rijd.
Toen deze collega niet meer mee reed en zij daarvan wist vroeg ze mijn man, nu kun je mee je collega rijd niet meer met je mee? Omdat ze een flinke boezem heeft is mijn man overstag gegaan en toch ja gezegd, omdat hij verzot is op dikke boezems, maar zich voorgenomen had, alleen die borsten zien en voelen, dat was zijn jnterresse, geen sex. Eenmaal bij haar thuis, spelend aan de borsten vraagt zei of hij gepijpt wilde worden. Omdat ik dit nooit heb gedaan heeft hij hierop ja gezegd. Doordat ze pijn deed moest ze maar beter stoppen en kwam hij tot besef, wat heb ik gedaan. Is toen ook naar huis gegaan. 2 weken later heeft hij haar in de werkbus gevraagd n kop koffie te drinken om nogeens die boezem te belasten, meer niet. Echter is zij gaan wrijven ed en uiteindelijk heeft ze hem besprongen.
We zijn hier nu al 3 jaar mee bezig, steeds komt er een beetje meer uit zijn verhaal. Dit doet mijn vertrouwen geen goed, waarom moet ik zolang om alles vragen. Is er dan toch ook echt sex geweest? Of zou hij toch de waarheid spreken? Ook zegt hij ik was toen manisch anders zou ik dit nooit hebben gedaan. Heb het al die maanden toch ook niet gewild of gedaan. Hij is nl bekend met een bipolair stoornis, echter wisten we dit toendertijd nog niet.
Ik twijfel aan zijn verhaal, gedeeltelijk. Ben ik paranoia of denk ik juist. Ik ben zo verdrietig van dat hij opgewondennis geweest bij n ander. Ps we zijn inmiddels 38 jaar getrouwd, destijds bijna 25.