Ik zit in een mega dilemma

Ik ben een man van 31 jaar en 7 jaar getrouwd. Ik ken mijn vrouw sinds onze 16e, van het MBO. Nu ging alles op rolletjes, maar sinds een flinke tijd, kruipt de welbekende sleur erin. Leuke dingen doen samen? Amper! Intimiteit? Wat is dat? Bij thuiskomst uit werk is het dag in dag uit hetzelfde liedje. Bankhangen, tv aan, ipad erbij, dat soort dingen. Samen op de bank is er niet bij. We hebben een bank en een grote relaxte stoel. We zitten altijd apart van elkaar.

Dit heeft ertoe geleid, meer onbewust dat bewust, dat ik verliefd ben geworden op een andere vrouw. Ik noem haar verder M. M. Kwam ik tegen tijdens mijn werk. Ik ben vrachtwagen chauffeur in NL en kom dus op verschillende plaatsen. M kwam ik tegen en veroverde vrijwel direct mijn hart. Wat een vrouw. We hebben 1x eerder afgesproken in het geheim.

Ja ik weet het. Het klopt van geen kant!

Het was een gezellige wandeling en veel gekletst. Verder niets. M heeft zelf ook al 3 jaar een vriend, maar dat loopt ook niet zo lekker. Ze voelde hetzelfde voor mij als ik voor haar. Ze weet ook dat ik getrouwd ben, maar dat vind ze niet erg. Verder appen we veel en is er een goede band onstaan in de tussen tijd. Ik ben tot over mijn oren verliefd op haar geworden.

Dus ik zit nu in een mega dilemma. Blijf ik bij mijn vrouw, of ga ik uit elkaar en met M verder? Ik heb wel vaker voor moeilijke keuzes gestaan, maar dit overtreft werkelijk alles. Ik durf er ook met niemand over te praten, mijn ouders zullen dit bijvoorbeeld nooit accepteren en vol ongeloof reageren, wat ik ze niet kwalijk kan nemen. Mijn vrouw zal (logisch) in huilen uitbarsten. Maar in beide gevallen komen we geen steek verder. Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. M is zo leuk, liefdevol, grappig, slim. Als ze verteld dat ze wat leuks gaat doen met haar vriend (ook al doet ze dat alleen nog omdat ook hij nergens vanaf weet), voelt dat voor mij heel vreemd. Een gevoel van verdriet is dat dan ofzo, ik kan mijn vinger er niet opleggen.

Pas was ze naar de Efteling met haar vriend, vrienden en familie. Het eerste dat ik dan denk, waarom ben ik er niet bij. Het is niet goed op deze manier en niet eerlijk naar mijn vrouw toe.

Ik ken de bekende uitspraken en het is ook domweg zo. Als ik bijvoorbeeld thuis kom, is mijn vrouw ook thuis. Ik zie haar, maar eigenlijk ook weer niet. Ik zie M voor me op de bank zitten.

Een huwelijk van 7 jaar gooi je ook niet zomaar weg. Wat ik nou echt wil, kan ik niet over uit. Het is heel zwaar momenteel. Voor wie kies ik? Wat wil ik nou verder in het leven?

Daarbij komt dat mijn vrouw en ik een koophuis hebben en er een aanvraag voor een bouwdepot. Dus financieel is dit ook dan echt een enorm probleem, mocht ik de beslissing maken te gaan scheiden.

Ik heb echt nog nooit zo met mn handen in het haar gezeten!

Nu merk ik zelf dat ik veel meer over M zeg dan over mijn vrouw. Misschien wil dat ook wat zeggen. De vrouw waarmee ik ben getrouwd is een geweldige vrouw. Maar…ik voel er vrij weinig meer bij. Het is voor mij een soort vriendschap geworden ipv een getrouwd stel. Communicatie is de sleutel tot succes. Daar ligt nou net een punt. Dat is er niet. Ja, over hoe de dag was op werk, maar thats it. Daarbij komt voor mij iets heel belangrijks. De kinderwens. Ik krijg er maar geen hoogte van of mijn vrouw dat wel wil. Ik zou zelf niets liever willen.
M wilt dolgraag ook kinderen, zelfs 2! En doordat ik dat weet, maakt dat mijn verliefdheid alleen maar groter. Zoals ik al zei is communicatie de sleutel tot succes. Ik durf zaken te bespreken met M, terwijl daar met mijn vrouw niet over gesproken wordt. Of het nou komt door (afhankelijk van het onderwerp) schaamte, angst, onzekerheid of dat een gesprek gewoon niet van de grond komt, weet ik niet. Ik kan dingen tegen M zeggen, die ik niet gauw tegen een ander zal zeggen, zoals praten over verschillende gevoelens. Mijn omgeving is niet zo gevoelig aangelegd zeg maar. Dat maakt de gehele situatie tot iets onmogelijks.