Ik heb een apart verhaal met een bizar grote keuze

Hi all, ik heb een apart verhaal met een bizar grote keuze.

Ik ben 7 jaar samen met mijn vriend, we hebben het goed en fijn, we houden zielsveel van elkaar en bouwen aan een mooie toekomst. We hebben een koophuis maar (nog) geen kinderen. We willen dat wel heel graag en zouden zelfs graag komend jaar aan kindjes beginnen. Maar.. sinds een week of 2 hebben een collega en ik uitgesproken gevoelens voor elkaar te hebben. We werken nu 3 jaar samen, hij is mijn manager (niet leidinggevende) en we werken heel nauw samen. Dit is mijn eerste baan en ik kwam als een klein ontwetend meisje binnen. Door de nauwe samenwerking praten we veel, sparren veel over persoonlijke ontwikkeling, keuzes maken, zelfverzekerd zijn, professionaliteit, hoe om te gaan met dingen in het leven. We lachen ook veel, iedere vrijdagmiddag lekker een borreltje op kantoor. We zijn ontzettend hecht geworden, dat weet en ziet iedereen ook, mijn vriend trouwens ook (en dat is nooit een probleem geweest, mijn vriend mag hem graag). Ik voelde wel dat ik, zeker zakelijk, voor mijn manager door het vuur ging, regelde altijd alles, voelde precies aan wat hij nodig had, als hij het druk had hield ik afspraken af etc. Hij heeft me ook heel veel geleerd, ontzettend veel kennis over het vak, op de inhoud, heeft me altijd meegenomen ‘’het veld in’’, echt een top team. Er was al wel wat langer spanning bij mij, ik dacht soms dat ik te veel aan hem aan het hechten was.

Maar nu is er dus uitgesproken dat hij die spanning ook heeft. We hebben het er sinds 2 weken heel veel over. Wat het is, hoeveel er is, wat we ermee moeten. Hij is een getrouwde man van 16 jaar ouder, met 2 kindjes. Hij heeft al ooit uitgesproken soms dingen te missen thuis, maar er is altijd genoeg geweest om te blijven. Ik heb nooit wat gemist, maar zie nu wel dingen die mijn vriend niet heeft die ik wel waardeer in de ander. En dan vooral het sparren over persoonlijke ontwikkeling, ik heb me enorm ontwikkeld afgelopen jaren. Maar er is ook een enorm gevoel waar we niet omheen kunnen.

Ik vind het lastig. Het voelt goed om hem af en toe een knuffel te geven. Meer is er ook niet gebeurd trouwens, maar ik voel me wel schuldig dat ik deze gevoelens heb. Daarbij wist ik niet eens dat ik gevoelens kon krijgen voor een ander terwijl ik goed in een relatie zat. Zegt dit dan iets over mijn relatie? Of over mij? Ik twijfel..