Intimiteitsproblemen - forum lotgenoten

Hallo allemaal, ik moet echt even mijn verhaal kwijt.
Alvast bedankt voor het lezen.
Ik ben 21 jaar samen met mijn man, sinds een jaar of 8 zijn er erectieproblemen door ziekte en medicijnen. Ook ik ben het hele scala van gevoelens afgegaan wat ik ook in de andere verhalen lees. Niet begeerd voelen ,afgewezen, etc.
Alles geprobeerd, praten, speeltjes, Viagra,niks helpt.
Ik ben altijd al erg sexueel ingesteld geweest hij niet.
Wat het meest kwetsende aan dit alles is dat hij mij ook niet laat klaarkomen.
Nu inmiddels al 2 jaar geen activiteit meer.
Ik leg dagelijks de hand aan mezelf en heb mijn lichaam en geest hier op igesteld en mijn lichaam op uit gezet.
Ik ben ook dik dus ik ga er eigenlijk al vanuit dat niemand mij aantrekkelijk zou kunnen vinden.
Maar nu geheel onverwachts eergisteren interesse van een man gehad.
Het is een man die ons af en toe helpt bij klussen.
Hij heeft altijd grapjes gemaakt dat doet hij bij iedereen. Ik geef hem altijd antwoord.omdat we beide zo zijn ingesteld en ik er geen kwaad in zag.
Toen we een moment alleen waren zocht hij toenadering nog steeds had ik het niet door maar later werdt het duidelijker. Het werd duidelijk toen hij me vastpakte bij mijn love handles. Die had ik niet zien aankomen maar wat voelde het lekker. Dat gevoel dat in je buik krijgt. God wat heb ik dat gemist. Ik heb hem afgewezen, maar ik krijg het niet uit mijn hoofd. Mijn lichaam is weer aan gezet en ik wil mij fantasieën waarmaken. Ook hij is getrouwd en we zijn beide niet op zoek naar een relatie puur sex. Ik heb jaren geleden al aan mijn man gevraagd of ik niet 1 man mocht zoeken. Tuurlijk zei hij nee. Door dit heb ik het gisteren weer gevraagd maar hij blijft nee zeggen, maar ondertussen leef ik als een non. Hij kan er niks aan doen, maar het voelt alsof ik gestraft wordt. Zou hij me nog aan me trekken laten komen was het een ander verhaal. Ik heb hem eerlijk gezegd dat ik niet weet of ik me nog lang kan controleren en ik niet meer kan beloven niet vreemd te gaan. Uiteraard niks gezegd over het voorval. Wat moet ik nu? Toegeven en iets voor mezelf hebben. Ik hou echt van mijn man en wil geen ander leven maar dit... ik ben nog maar 41, nog 20 jaar...help

Beste,

Ik ben Maxim ( Is een shuilnaam) 37 jaar woonachtig in West-Vlaanderen. Ik heb reeds een gelukkige relatie van 22 jaar met mij vrouw. Ondertussen zijn we ook 12 jaar getrouwd en hebben 2 schatten van kinderen. Wij hebben al een heel traject achter de rug om kinderen te krijgen. Op de natuurlijke wijze lukte dit niet, daarom zijn we gegaan voor IVF. Deze behandeling had reeds een grote inpakt op onze relatie maar we zijn er samen door geraakt. Na vele behandelingen en bijna opgave is het toch gelukt. Mijn vrouw heeft een enorm laag Oestrogeen gehalte, daardoor heeft ze ook geen zin in intimiteit. Ze heeft ook reeds enkele keren geprobeerd met om extra hormonen te nemen. Deze werken enkel op haar gemoed en ze voelt er zicht niet goed bij. Hierbij is gestopt met deze in te nemen. Nu stelde ze me voor om "vreemd" te gaan. Men eerste gedacht was van nee doe ik niet, maar we hebben buiten dit aspect een heel goeie relatie. Ze wil dat ik het bij een ander ga zoeken wat ik bij haar mis. Ik heb reeds het voorstel gemaakt om samen ergens naar toe te gaan. Maar dit wil ze niet, ze wil niet weten wat ik doe. Tuurlijk mis ik dit ook in onze relatie. Zijn er mensen met raad? Toch vreemd gaan? Wat doe ik hiermee.

Thanks Maxim

Heb het nog nooit gedaan

Hallo mooie mensen, ik heb een vraagje,
Hoe kont het dat ík en misschien ook we, onze kinderen onvoorwaardelijke liefde kunnen geven en onze partner niet? Ben benieuwd naar jullie reacties.

Ik denk dat jalousie/macht een grote rol speeld?
Liefs
Liek

Hallo lieve leden,

Mijn man is biseksueel, hier ben ik paar maanden geleden achter gekomen. Wij zijn inmiddels 7 jaar getrouwd en hebben 2 kinderen. Ik ben hier heel erg van geschrokken, mijn man geeft aan dat hij niet biseksueel wilt zijn, maar hij die gedachten heeft. Heb hem wel vaker betrapt op Grindr(gaychat) Ook hebben wij al 2 maanden lang geen seks met elkaar gehad. Ik lijd hier echt enorm onder en kan het er ook met niemand over hebben. Ik heb dit aangegeven en hij deed er nogal luchtig over. Hij zei het komt vanzelf wel goed, en als dat niet zo is moet je het gewoon accepteren, het is zoals het is. Ik ben helemaal kapot van het verdriet en huil mezelf elke avond in slaap. Kan iemand mij aub helpen of vertellen wat ik kan doen? Alvast bedankt.

Groetjes

Het begon op de middelbare school: ik keek soms naar de meisjes en dacht..... wat zou het leuk zijn als één van hen mij ziet staan. Hoe zou het zijn …. Het zat er niet in. Pesten door die meisjes helaas wel. Waarom? Ik was tenger toen.
Ach, mijn tijd komt nog wel dacht ik....... Het duurde lang voor ik een relatie kreeg.
Het was toen ik 32 jaar was. En mijn vriendin zei meteen eerlijk dat lichamelijke intimiteit er helaas niet in zou zitten. Ze bleek in haar jeugd aangerand door een fout familielid. We hebben het enkele keren geprobeerd maar helaas. Kon die verlangknop maar uit. Tja, ik ben een mens, geen machine. Dat snapte mijn vriendin ook. Met haar toestemming begon mijn zoektocht naar een vriendschap plus. Ik maakte kennis met de bizarre wereld van betaalde seks en het internetdaten. Betaalde seks was het niet voor mij. Internetdaten bracht naast veel teleurstellingen ook een paar kortstondige mooie contacten. Maar eigenlijk wilden die vrouwen een vaste relatie.
Toen ik 49 jaar was kwam er een vervelende diagnose:Parkinson. Nu 8 jaar verder gaat het nog redelijk goed. Maar mensen met beperking zijn een beetje eng blijkbaar. Nauwelijks meer reacties op datingsites.
ik zoek door. Naar iemand die mij begrijpt of zich herkent in de situatie. Iemand die openstaat om samen een leuk en soms spannend contact te hebben.
Zit er iemand te wachten op een dergelijk contact met een vijftiger met Parkiinson?
Ondanks vele honderden initiatieven een volwassen leven zonder veel lichamelijke intimiteit, Pijnlijk. Hoe fijn zou het zijn? Maar ik ben veel meer dan Parkinson. Dus wie weet...

Hoi,
Al 13 jaar in een goede relatie, maar helaas zonder sex en intimiteit. Na de geboorte van de 2e dochter was het over. En ervoor was het matig geworden. Erin en eruit , enkel als doel zwanger te worden.
Al veel over gepraat en geweend.... maar zonder resultaten.
Uit elkaar gaan wens ik niet. Rest is ok in de relatie. Maar wat dan met mijn gevoelens en zin in sex?
Naar een prostituee? Weinig zin in.
Denk tegenwoordig meer en meer aan het volgende:
Een minnares of FWB?
Voor een verlegen kerel niet simpel. Zijn er forums met gelijkgestemde vrouwen?
Zijn er geen vrouwen die ook in zo'n relatie zitten en dat we elkaar kunnen helpen op seksueel vlak, zonder dat er over een relatie moet gedacht worden?

Mijn man en ik zijn al 20 jaar samen.
Van ons beide zijn wij elkaars eerste sexpartners..
Sex is nooit echt spetterend geweest maar altijd wel gewoon oké.
Tegenwoordig lijkt het voor mijn gevoeld steeds meer op een kunstje dat uitgevoerd wordt, waarin bijna te voorspellen is hoe het loopt.
Ik heb hier last van, al wel vaker aangegeven wat ik nodig heb (intimiteit, voorspel) waarna het even beter lijkt te gaan maar snel weer in oude patronen vervalt.

Onze relatie is verder heel goed, ondanks de kinderen en het drukke gezinsleven zitten we verder goed op 1 lijn.
Maar de sex….

Praten helpt niet, zo af en toe proberen we iets, dat is fijn maar voor mij te weinig..

Ik fantaseer steeds meer over anderen, hoe dat zou kunnen zijn, maar wil eigenlijk niet vreemdgaan.

Wat kan ik doen?

Ik heb nu 25 jaar een relatie met een zes jaar jongere man waarmee ik al zéker 15 jaar geen sex meer heb.. géén intimiteit whatsoever... Niks! Heb er lang om getreurd maar me er bij neergelegd want hij heeft wèl andere kwaliteiten waar ik hem om waardeer... maar ik mis het wel!! 😔

Ik heb een lat relatie en sinds 2 jaar is deze helaas sexloos.
Na 6 maanden zonder sex begon ik haar te vragen of er wat loos was of het aan mij lag dat we geen sex meer hadden?
Er was niets aan de hand, ze miste de sex ooken zou eraan gaan werken was haar reactie.
Na weer 6 maanden waren we nog steeds sexloos dus begon weer te praten maar kreeg weer dezelfde reactie van haar.
Na weer 6 maanden was mijn geduld op en ben boos geworden omdat ze me voor de gek hield, zo voelde het voor mij, ik heb aangegeven nooit meer sex met mijn vriendin te willen en dat wel elders te gaan zoeken. Sindsdien hebben we een ooen relatie.
Nu na 2 jaar geen sex lijktze het wel goed te vinden en heb de lat relatie bekoeld, elke dag appen, regelmatig bellen, elk weekend elkaar zien hoeft voor mij niet meer.
Nu is ze ontstemd daarover en kwam ook sex ter sprake, ze wil wel sex maar ik wil dat niet meer is haar zienswijze. Nou ja zeg, ze verdraaid de feiten en heb aangegeven dat ze beter een andere man kan gaan zoeken. Onze relatie is aan het doodbloeden in mijn ogen en ik reageerde enkel op haar passieve gedrag.
Ze blijkt nu problemen met haar baarmoeder te hebben en dat zou de reden zijn voor geen sex.
Sex is voor mij meer dan alleen gemeenschap en vind het een heel goedkoop excuus om de deur voor sex helemaal dicht te gooien omdat je baarmoederproblemen hebt.
Praten is niet haar sterkste punt en moet er echt alles uittrekken of boos wordenof dreigen met de relatie te beeindigen voordat ze in beweging komt.
Daar word ik zooo moe van en geeft me zoveel frustratie.
De relatie is als broer en zus en dat wil ik niet, de relatie is voor mij in feite al over.

Hoi,
Mijn vriend heeft al zo'n 7 jaar weinig zin in sex. Hij gebruikt altijd een excuus. Schept voorwaarden voor de juiste situatie om sex te hebben. Er is altijd een reden om het niet te doen. Ik heb al heel vaak aangegeven dat is er vreselijk onder lijdt. Hij geeft aan dat ik het nou eenmaal vaker wil. Ik voel me erg eenzaam. Deze situatie speelt al sinds van de relatie.

Ik heb een relatie van bijna 2 jaar
In het begin was er veel intimiteit en veel sex
Denk dat het voornamelijk kwam omdat mijn vriend cocaïne gebruikte
Ik heb hem er nu vanaf geholpen en is 10 maanden clean
Maar we hebben dan een hele week geen sex en dan 1 keer in een week enz
En het moet altijd van mijn kant komen.
En het lijkt net alsof hij het helemaal niet wilt en goed vind zo en het dan voor mij doet
Ik wil vaker sex dan hij
Altijd als ik iets probeer word die wel hard maar heeft dan geen zin
Gisteren had ik hem betrapt en was hij zich zelf aan het trekken
Ik heb behoefte aan intimiteit in een relatie
Hoeft niet elke dag maar 2 of 3 keer per week moet toch kunnen
Heb dit nog nooit meegemaakt in een relatie
Hebben er al heel vaak over gepraat maar het boeit hem geloof ik niks
We zijn zo echt uit elkaar aan het groeien en ia net alsof we gewoon vrienden zijn en daar heb ik geen behoefte aan
We doen veel leuke dingen samen maar intimiteit ho maar.
Ik weet niet hoe lang ik dit nog ga volhouden. Als er niks veranderd dan helaas dan gaat het over

Ik vindt het lastig om te vragen, maar misschien weer iemand raad. We zijn 55plus en vrijen nog steeds 3 tot 4 keer in de week. Maar ook als we tijd genoeg hebben is mijn vrouw geremd in de manier van de liefde bedrijven. Ik wil tijd nemen en ook haar laten genieten, maar ze is daar te geremd voor, ze vindt het vreemd. Ze vindt dat ze genoeg geniet , ze is nu eenmaal zo zegt ze. Wie heeft hier een advies. Ik zou haar zo graag meer willen geven, maar ze wil dit niet.

Hoi,

Blij te lezen dat ik niet de enige ben in een relatie zonder sex, al meerdere jaren. Veel gepraat, zonder vooruitgang.

Uit elkaar gaan overweeg ik soms, maar voor de Kids en financiële redenen, doe ik het niet.

Daarom na alle verhalen hier te lezen en geen oplossingen te horen besloten om naar een prostituee te gaan. Is sex zonder emoties maar het huidcontact deed me wel goed. Spijtig dat het zo moet verlopen. Was er nooit open voor, maar nu ....

Nu op zoek naar een fwb..... misschien daar iets meer passie en gevoelens voor/tijdens/ na de sex.
Helaas is een open relatie niet bespreekbaar. "Ik niet, dus jij ook nooit meer sex" ....

Aan de mannen die nog maar pas in een relatie zitten en al beperkingen krijgen opgelegd: het verbetert niet. Enkel meer beperkingen in de loop van de jaren, dus denk 2x na alvorens verder te gaan in de relatie. En zoek iemand met dezelfde mate voor zin in sex en die wil experimenteren en praten over sex. Anders rode vlaggen!!

Mijn man en ik zijn ruim 12 jaar samen en 4 jaar getrouwd. Al sinds het begin is mijn libido hoger dan dat van hem. De eerste jaren praatten we hierover, maakten we soms ruzie en deelde ik mijn verdriet met hem. Ik heb alles geprobeerd, van outfits die hem niets doen tot hem de tijd en ruimte geven om vanzelf naar mij toe te komen. Niets werkt. Hij zweert dat het niet aan mij of mijn lichaam ligt en ik weet dat hij zich tot mij aangetrokken voelt. Dat merk ik aan zijn lichaam, alles werkt naar behoren en zeer vlot, maar meer dan dat gebeurt er ook niet. We hebben hooguit eens per maand seks, al jaren. Vaak zit er meer tijd tussen. De laatste tijd begint het opnieuw aan mij te knagen. Het doet me pijn te zien dat het stereotype is dat een vrouw nooit zin heeft (bijv in series en films), ik kan er met mijn vriendinnen niet over praten omdat zij zich hierin niet herkennen, ik kan mijn verdriet niet meer met hem delen omdat we dat gesprek al zo vaak gevoerd hebben en hij zich telkens verontschuldigt. Ik wil hem ook niet kwetsen. Maar ik ben zo bang dat dit mijn lot is voor de rest van mijn leven, ik ben nog jong, ik wil aangeraakt worden, passie voelen. Ik voel me alleen terwijl ik in de bloei van mijn (seksuele) leven zou moeten zijn. Maar dit ene probleem is niet genoeg om de hele relatie te verbreken, de rest van ons samenzijn is namelijk goed. We houden van- en zorgen voor elkaar.

Mijn partner heeft jaren geleden psychose gehad, tevens hersenbeschadiging (geheugen) & medicatie. En drugsgebruik. Gisteren hele nacht samen wakker gebleven. Vanochtend vroeg naar bed, soort van sex gehad d.w.z. hij is weer klaar gekomen. Op zich niet het probleem maar na paar uurtjes slapen komt hij met een stijve tegen me aan liggen, hij wrijft wat over mn billen en heel ff dacht ik dat hij me ging vingeren. Maar niks. Ik vroeg wrm hij opeens ermee stopte. En na 3x vragen nog geen antwoord. Vervolgens zegt hij: ik ben al laat voor mn afspraak en stapt uit bed. En mijn gedachten waren: hij wil eigenlijk nooit sex in de ochtend, zou hij in zn slaap mij aangeraakt hebben en nog steeds met zn ex bezig zijn. Toen hij zag dat ik naast hem lag dat hij toen verder niets meer wilde... Inmiddels bijna 3 jaar samen maar hij heeft erg lang nog zn ex niet losgelaten. Beweerd nu van wel en wil samenwonen. Ik heb de laatste tijd meer het gevoel dat hij ff klaar komt en zodra dat is gebeurd hij mij verder nauwelijks aanraakt. Voelt voor mij erg egocentrisch en ik vraag mij steeds af waardoor dit komt en of ik de oorzaak moet zoeken bij bovenstaande problematiek. De manier waarop hij me aankeek toen ik vroeg wrm hij stopte en hoelang het duurde voordat hij daarop antwoord gaf... Ik zei zo gek is het toch niet dat ik dat vraag. Ik kan nauwelijks beschrijven wat ik precies ervaar met hem. Maar het voelt wel erg 1zijdig. En egoïstisch. Sws vind ik hem behoorlijk afstandelijk vaak. Pfff ik weet me er geen raad meer mee. Praten lijkt niet te helpen. Hij blijft altijd beweren dat hij gek op me is. Maar hij zit toenadering doet minimale moeite wnnr hij ff sex wilt. Soms denk ik misschien is hij narcistisch. Ik kom er niet uit.

Tja, waarmee begin je zo'n verhaal? De titel zegt het al, ik voel me gestraft.... Ik kan en mag gewoon niet mezelf zijn. Kort samengevat, jarenlang slechte seks en dan op enig moment de beslissing nemen om maar helemaal te stoppen met de seks. Elke dag voel ik een enorm verdriet! Om de onrust in mijn lijf weg te nemen, doe ik elke ochtend aan masturbatie, één of soms twee keer kort achter elkaar. Lang geleden vond ik een lieve vrouw, zonder enige seksuele ervaring. Ik heb lang gedacht dat deze ervaring er toch wel zou komen, maar het werd alleen maar van kwaad tot erger.
Mijn vrouw vond alles vies en b.v. bij het van achteren vrijen, kreeg ze het gevoel dat ze aangerand werd. Ook bleek ze een fysiek probleem te hebben, een verzakte baarmoeder, waardoor ze sneller pijn kreeg bij het vriien. Echt ongedwongen vrijen was er daardoor niet bij. Ik moest constant opletten dat ik haar geen pijn deed. Masturberen was niet haar ding, speeltjes gebruiken al helemaal niet. Samen filmpjes kijken was 'not done'. Ik was alleen nog goed genoeg om een paar kinderen op de wereld te zetten. Natuurlijk ging ik wel eens op zoek naar wat geluk, maar iets in me hield me altijd tegen. Ik wilde haar geen pijn doen en dus begroef ik mijn gemis aan seks achter een metersdikke betonnen muur.
Bijna 18 jaar geleden vond ik het genoeg, ik kon er niet meer tegen. Elke aanraking van haar begon 'pijn' te doen. Alleen al het simpel aanraken van mijn penis was genoeg om me in tranen uit te doen barsten en me te laten geraken in pure wanhoop. Ik wilde dit gewoon niet meer.
Een avontuurtje buiten buiten de deur was geen optie. Als ik daaraan begon, hoefde ik niet meer thuis te komen. En het heimelijk toch doen was niet aan mij besteed, ik ben een 'open boek', je ziet dat meteen aan mij.

Ik heb me duizenden keren afgevraagd, waarom overkomt mij dit? Waarom mag ik mezelf niet leren kennen? Waarom mag ik me niet gelukkig en gewild voelen?
Wat denkt u dat op nummer één staat van mijn 'bucket list'?

Nu draag ik mijn lot, hoe moeilijk en zwaar dit ook is.
Herkent u zich ook in dit gevoel?

Mijn vrouw wil echt geen sex meer , nu hou ik nog veel van haar en het gaat verder ook goed tussen ons twee. Maar ik heb de sex nodig en na veel gesprekken tussen ons is het duidelijk dat ze dat echt niet meer wil . Nu is mijn vraag , moet ik vreemd gaan of wat anders want scheiden wil ik niet

We zijn sinds kort samen, alles liep goed, vlotte communicatie leuke avonden, zin om elkaar terug te zien. De avond dat we't deelden met de wereld 'brak' er precies iets, terwijl zij degene was die't voorstelde. We stuurden vanaf dat moment veel minder, samen komen was wel nog heel leuk!

Nu merk ik dat de babbels ook niet meer zo vlot gaan als in het begin, normaal ergens aangezien we niet meer moeten gaan ontdekken. Maar wat ik nu vaak hoor is dat ik te veel plak aan haar als we samen zijn. Ben nu eenmaal een man die graag affectie toont maar wel blij dat ze dit kan zeggen tegen me. Afgelopen maand probeer ik daar dan ook actief op te letten maar nu voelt het bij mij alsof elke actie eerst moet over nagedacht worden. Ze praat er dan soms nog over dat ik zo'n persoon ben die graag plak en zij minder omdat ze dat niet gewend is, terwijl ik nu echt wel erop let dat ik haar niet verstik.

Onze relatie groeit wel in de zin dat we stappen verder zetten, maar ergens zit ik ermee dat ik nu constant moet opletten of ik haar mag aanraken ja/nee.

Hoi hoi mensen mischien heeft iemand hier tips

Ik ben zelf 35 mijn verloofde 29 we zijn al 7 jaar verloofd en wonen al 8 jaar samen

We hebben 2 kinderen jongen en een meisje die best intens zijn we denken een hoger Nivo alle 2 wat best veel tijd en energie met zich mee neemt

Ik werk sinds kort maar 4 dagen in de week in de bouw vrijdag papa dag eindelijk

Mijn vriendin werkt voor de klas als leraar 3 dagen in de week

We hebben een eigen huis ik 2 auto’s zei 1 kunnen 3 x per jaar op vakantie eigelijk het leventje waar veel voor tekenen

Ons sex leven was voor de kinderen gewoon prima 1 a 2 x per week na onze eerste werdt het wat winder wat ik snap uiteindelijk werdt het wel weer meer en na 2 jaar werdt ze zwanger van onze dochter die is in 2020 geboren en nu 2 jaar

Nu komt het toen ze zwanger was van onze dochter moest ze niks weten van sex prima snap ik ik dwing je tot niks maar na de geboorte niks en ook niks willen we hebben 1 x sex gehad dat het echt uit haar kwam dit is nu ook alweer anderhalf jaar geleden en voor die anderhalf jaar ook helemaal niks

Wat ik ook probeer niks wil ik
Ben er altijd voor de kinderen uit gegaan ik kook altijd ik kook ook appart romantische avond voor haar dan sta ik
Ook echt lang ik de keuken ik maak schoon ik
Doende was zorg altijd dat alles in de ochtend klaar staat voor ze beneden komen koffie broodje voor de kinderen haar eten mijn eten ons
Middag eten mijn zoon zijn middag eten mijn dochter helemaal aangekleed

Het hele huis heb ik
Voor haar verbouwd ik verbouw nu zelfs voor de 3e keer in 4 jaar de huiskamer omdat ze
Er onrustig van werdt ik
Zorg voor veel
Extra geld voor uitjes vakanties enzovoorts zodat dat niet van onze spaar rekening gaat

Eigelijk probeer ik het haar zo comfortabel mogelijk te maken maar als ik dat intimiteit zoek is het een dikke vette nee een knuffel kusjes soms een dikke zoen vind ze allemaal prima maar verder nope

Om
Een voorbeeld te geven ze nam
Een keer het initiatief had leuke lingery aangetrokken en wachte me op in de slaapkamer ik sta natuurlijk op ontploffen maar wist me te beheersen heb het haar zo comfortabel mogelijk gemaakt lekker masseren
Knuffelen strelen zoenen veel knuffelen uiteindelijk mocht ik der broekje in heb haar compleet verwent zei kwam
Klaar dus ze was helemaal zen dit heb gewoon bijna 2 uur geduurd om zo’n moment denk je nu is het mijn beurt dus wou haar broekje omlaag trekken en dat hield ze gelijk tegen van nee schat je denkt maar aan 1 ding je wilt te snel en ijsmuts niet zo lekker in me vel dus doe maar niet daar lig je dan met je bonenstaak naast haar en dan zegt ze ik hoop dat je het niet erg vind het komt echt wel DIT IS ANDERHALF JAAR GELEDEN EN ER KOMT NIKS

Ik stel haar een therapeut voor wil
Ze niet ziet ze als falen maar eraan werken wilt ze ook niet ze vind het wel
Prima zo ik
Vind dit zo oneerlijk dus ik ben verplicht nooit meer sex te hebben omdat zei niet meer wilt ik heb gezwicht
Prima dat jij niet meer wilt dan kunnen we mischien swingen proberen dan kom ik wel aan me behoefte maar dat wilt ze natuurlijk absoluut niet want dat ziet ze als vreemd gaan

Ik weet het echt even niet meer en heb alles alles geprobeerd maar die deur zit op slot en dicht gelast ik ben Honds trouw maar zelfs ik zit van weet je ik haar het wel bij een ander iets wat ik echt niet wil maar ik trek het niet meer ik mag niet eens naar haar kijken als ze zich om kleed


Help me alsjeblieft want ik kom er niet meer uit maar wil ook mijn mooie gezin en al het harde werk wat Ier erin gestopt hebben stuk hebben maar op deze manier gaat het heel snel die kant ook

René 35 jaar uit nieuw Vennep

Mn vriendin raakt me al een jaar niet aan of wilt geen seks..signalen van mij negeert ze .. avondje op de bank doet ze ook niet want dan gaat ze naast onze dochter van 2 liggen slapen. En als ik er niet ben gaat ze wel chillen op de bank...
Maar ze slikt al wel bijna een jaar de pil zonder seks te hebben!? Beetje gek allemaal toch of ligt het aan mij?

Mijn vriend is heel lang alleen geweest. Hij heeft toen hij alleen was ook jaren geen seks gehad. Hij zegt dat hij heel goed tegen kan om tijden geen seks te hebben. Dan is het moeilijk om hem te versieren.

 

Hoewel hij zegt dat het aan hem ligt, vind ik het toch heel pijnlijk om afgewezen te worden. Dat trek ik mezelf toch aan. Ik ben ook niet van steen! Nu versier ik hem bijna niet meer. Ik merk dat dit ook iets doet met mijn fantasieën. Die veranderen. Daar maak ik mij zorgen over.

Ik zoek contact met mannen of vrouwen die door ziekte in een sexloze relatie zitten en daar over willen kletsen
Tbird421@outlook.com

Ik heb een sexloze relatie. Zo dat is eruit en ik schijn niet de enigste te zijn.
Ik heb een geweldige relatie en ik weet dat wij altijd bij elkaar zullen blijven. We hebben alles met elkaar we delen alles en we zijn echte maatjes . Intimiteit is er zekker maar sex niet. Nu al het 6de jaar en de tijd vliegt voorbij en de behoefte om sex vanuit mijn kant groeit met de dag. De rede waarom de sex weg is een ziekte. Verder vertel ik er niks over.
We hebben nu een therapeut in de arm genomen om een uitweg te vinden voor dit probleem en dat zal waarschijnlijk sex buiten de deur worden maar eerst gaan we praten veel praten.
Zijn hier ook stellen die dit ook hebben ? Ik zou graag wat contacten leggen om er over te praten

Ik heb nu net een jaar een relatie met mijn vriend. We zijn heel snel gaan samenwonen en deden al snel alles samen. Hij had voor mij een relatie waarin hij een zoon heeft gekregen met zijn ex. In de eerste 2 maanden was de sex goed en frequent. Al heel snel veranderende dat. Iedere keer als ik het initiatief nam, werd ik afgewezen. Inmiddels zijn we maanden verder en hebben we als ik geluk heb, op zijn initiatief 1 keer vluchtige niet romantische sex. Die in zijn totalteit max 10 minuutjes duurt zonder enkel voorspel of iets. Ik heb intussen al een aantal keer geprobeerd om met hem te praten. Op elke mogelijke manier: open rustig kwetsbaar, gefrustreerd en boos, huilend en onzeker, vrolijk en luchtig. Niks helpt. Elke keer krijg ik het antwoord dat het niet aan mij ligt, of dat hij zijn schild omhoog heeft getrokken omdat we in het begin van onze relatie wat moeilijkheden hebben gehad omdat hij tegenover zijn ex geen grenzen stelde. Hij weet dat ik door zijn inmiddels ontelbaar aantal afwijzingen mij totaal onzeker heeft gemaakt over mijn lichaam en dat ik mij totaal niet gewild en begeerd voel. Dit maakt hem niks uit. Net heb ik weer tegen beter weten in geprobeerd om hem te verleiden waar in voor de zoveelste keer de deksel op m’n neus gekregen heb, boos ben geworden en uit bed ben gestapt. Hij ligt nu lekker te slapen en ik in m’n complete frustratie zit op de bank dit bericht te typen. Ohja, therapie wilt hij niet, bloed checken is nergens voor nodig, hij heeft geen stoornis of iets dergelijks, dus daarvoor heb ik inmiddels ook geen begrip meer. Ik moet hem de tijd geven want het komt goed, nou ik merk er niks van. De afgelopen 6 maanden hebben we hooguit 5 keer ongemakkelijke onromantische sex gehad. We zijn 31 en 37 dus erg normaal vind ik dat niet en het begint me op te breken. Geen idee hoelang ik dit nog trek. Heb hem net in boosheid gezegd dat hij maar uit m’n buurt moet blijven als het om sex gaat. En ohja, hij heeft zijn zoon de helft van de week. Dus dan ik ook. Ik ben inmiddels bonusmoeder (al vanaf 2 weken in een relatie). Dus het gezinsleven ingesleurd en moeite en waardering van zijn kant ho maar. Ik kan nog heel lang door blijven gaan.. maar heeft iemand tips?

Ik twijfel of ik dit bij intimiteit- of seksproblemen moet schrijven. Het probleem is dat er wel intimiteit is (knuffelen, zoenen, aanraken etc.) Maar geen seks.
En dat mis ik zo verschrikkelijk, dat het langzaamaan toch wel een echt probleem aan het worden is voor mij.
Mijn vrouw heeft geen behoefte aan seks. Kan zij niets aan doen, het is er gewoon niet.
De seks die we hebben gehad was recht rechtaan ,gericht op het verwekken van kinderen. Toen die er eenmaal waren, was het over.

Na 20 jaar van afwijzingen van geen zin,hoofdpijn,moe enz. was ik er klaar mee en heb het nooit meer geprobeerd.
Ik heb in de afgelopen 30 jaar nooit orale seks gehad, en zou niet weten hoe de vulva van mijn vrouw eruitziet. De laatste keer dat ik die gezien heb, was bij de geboorte van ons jongste kind en die is ondertussen volwassen.

Ik zou zo graag eens seks willen hebben, een vrouw willen beminnen ,dat het mij stoort in mijn dagelijkse leven. Ik ben er 24 uur per dag mee bezig.
Voel mij na jaren van afwijzing ook geen echte man meer.

Scheiden is geen optie ,vanwege andere redenen, en wil ik ook niet, maar ik weet het even echt niet meer.....

Ik ben een jonge vrouw van 24 jaar en ik heb last van vaginisme. Medische controle heeft uitgewezen dat er lichamelijk niets mis is met mij.

 

Ik heb een paar gesprekken gehad bij de praktijkondersteuner van de huisarts en ze heeft me doorverwezen naar een seksuoloog, maar daar durf ik (nog) niet naar toe te gaan.

 

Via google heb ik ook gelezen dat het te maken kan hebben met negatieve boodschappen over seks van ouders naar kinderen. Er werd bij ons thuis nooit ergens over gesproken, dus zeker niet over seks.

 

Het ergste is dat ik nu eigenlijk niets durf te beginnen met een man omdat ik bang ben in een kramp te schieten en ik vind het supermoeilijk om er over te vertellen.

 

Hopelijk heeft iemand ervaring of wat tips om mij op weg te helpen?

Ik ben al meer dan 20 jaar getrouwd met een hele leuke lieve vrouw waar ik nog steeds van hou . Alleen na de geboorte van ons laatste kind wil ze geen enkele sex meer hebben . Ik sta dus al 16 jaar droog en weet me geen raad meer . Ik wil haar echt niet verlaten maar ik wil nog wel steeds sex hebben . Wat moet ik foei?

Mijn intimiteitsloos huwelijk begint langzaam aan zijn tol te eisen. Ben ruim 12 jaar getrouwd en ben in de afgelopen 8 jaar nauwelijks intiem geweest met mijn vrouw. Qua sex doen we het hooguit 3 a 4 keer per jaar. Ik werk bijna 50 uur per week en help thuis mijn vrouw ook nog met van alles zoals koken, wassen, strijken, huis opruimen, elke ochtend en avond voor de kids zorgen , klussen en nog veel meer om mijn vrouw maar gelukkig te maken. Het enige wat ik er voor terugvraag is dat ze me lief heeft, mijn ideeen niet gelijk de grond in boort en ze zich open stelt voor mij. Ik heb behoefte aan intimiteit maar mijn vrouw gaat daar maar niet in mee. Ik ga ook al zeker 7 jaar bijna elke dag alleen naar bed, terwijl zij nog tot laat voor de tv hangt. Ik zou maar wat graag vaker met haar op het zelfde tijdstip samen naar bed gaan. Vaak ga ik op tijd naar bed omdat ik de volgende dag moet werken of er voor de kids moet zijn. Dit terwijl ze niet eens werkt. Het enige wat ik er voor terug wil is een beetje liefde, een omhelzing een kus, een knuffel. Ik heb het regelmatig met haar over gehad, maar we krijgen er alleen maar ruzie over. Ze wil niet mijn kant op bewegen en ik ben het echt zat. Een keer in de zoveel tijd knaagt dit echt heftig aan mij en ik ga ik haar als vergelding zitten negeren. Dit leidt weer tot haar chagerijn. Ik kom er zo niet uit en ben niet meer gelukkig in mijn huwelijk. Scheiden wil ik niet, vreemd gaan ook niet. Ik zit echt niet om vrouwenaandacht verlegen, maar heb mijn principes.
Ik ben ten einde raad.

Goedemorgen,

Inmiddels heb ik al 4 jaar een speciale band met een man, we waren eerst directe collega’s maar sinds 1,5 jaar werken we niet meer op dezelfde locatie. Toch blijft het ‘collega zijn’ een probleem voor hem om verdere stappen te zetten. We zijn erg close, we zijn ook al 5 keer op vakantie geweest samen.. we delen dan een bed, maar seks of een kus is er nog nooit van gekomen. We luchten ons hart bij elkaar en zien elkaar bijna dagelijks. Als we in de zetel liggen kruipen we tegen elkaar aan, ik masseer zijn benen, rug, armen, borstkas, zijn gezicht … de laatste 4 maanden geeft dit vaak een erectie, 1 keer heb ik hem afgetrokken maar daarna gaf hij aan dit niet meer te willen ‘we zijn namelijk collega’s, dat was even een zwak momentje’. Hij geniet duidelijk wel van mijn aanrakingen want vraagt hier ook naar, helaas durft/wil hij mij niet aanraken.. weten jullie misschien hoe dit komt? Ik weet echt niet wat ik ervan moet denken, we hebben het heel gezellig samen en ik geniet daar echt van, ook van de intimiteit maar er mist toch nog wat.. ik weet ook niet of ik echt een relatie wil met hem, het lijkt erop dat we een situationship hebben zonder seks .. heeft iemand tips? Alvast bedankt!

Hallo,

Mijn man is biseksueel, ik ben daar erg van geschrokken. Wij zijn inmiddels 4 jaar getrouwd en hebben 1 dochtertje samen. Wij hebben nu ook 3 maanden geen seks met elkaar gehad. Ik ben echt in de war. Hoe komt hij dan aan zijn lusten? Help me aub

Ik en mijn vriendin zijn al 15 jaar samen. De sex was nooit uitmuntend, ik had altijd al het gevoel over glad, breekbaar ijs te moeten, alles volgens haar stramien, maar dat deed ik dan maar en zo ging het ten minste. Maar ik miste wel de spontaniteit en b.v. het voorspel, dat ik een van de meest erotische dingen vind. Van haar hoeft dat niet, ze wil naakt in bed liggen met z'n 2 en dan bij zichzelf de boel op gang brengen waarbij ze zich een beetje afsluit totdat de boel op gang is. (Waar ik onzeker van wordt, waarom sluit je je af om opgewonden te kunnen worden?)
Daarna is het nog steeds voorzichtig doen, en ik ben al geen wilde, want ze kan zomaar ineens dichtklappen. Vaak kan ik niet klaarkomen tijdens de daad, want dan wordt het haar te wild. En nogmaals, het gaat er dan nog steeds erg braaf aan toe. Maar ik kan me niet "laten gaan", iets wat andere vriendinnen juist heel opwindend vonden.
Het ligt niet aan mij, ik weet dat ik een prima bedpartner ben uit eerdere relaties, een b.v. heel lekker kus en heel veel oog heb voor wat mijn partner wil en fijn vindt.
Ik ben met en met steeds passiever geworden. 2 kinderen verder, en een chronische zieke bij m'n vriendin, is er geen sex meer.
Zij heeft er echt geen behoefte meer aan. Is zelfs apart gaan slapen omdat ik snurk. We leven nog in hetzelfde huis met de kinderen, maar verder is onze relatie een soort vriendschap en het gezin een project waar we samen aan werken. We doen nooit meer iets samen. Geen tijd, geen energie.
We knuffelen ook niet meer, er is niks intiems meer.
We zijn op mijn initiatief in relatietherapie gegaan. Daar kwam wel iets los, er is iets meer begrip, een heel soms doorzagen we onze patronen, maar eigenlijk is de dagelijkse gang van zaken hetzelfde. Ook is door corona en vakantie de therapie op een laag pitje gegaan.

Het lijkt ook wel of alles botst, wat ik wil in het leven en wat zij wil. Zij beweegt niet veel, zit veel, is snel moe (mede door chronische ziekte, denk ik, maar volgens haar is die ziekte iets waar ze helemaal geen last van heeft), eet niet erg gezond. Ik wil graag gezond koken, voor haar (ze is immers ziek) en ook voor de kinderen, maar het voelt soms als trekken aan een dood paard. Ze gelooft dat je met af en toe fruit en nooit groente alle vitamines toch wel binnenkrijgt. Zij wordt aangetrokken door steden en cultuur, ik wil juist graag naar buiten, bewegen, wandelen, de natuur in.
Maar goed, ik maak me zorgen om haar en haar gezondheid. Zij ziet dat allemaal als verkapte kritiek op haar figuur.

Ze wordt steeds dikker en dat vind ik niet aantrekkelijk. Ze lijkt wel suiker verslaafd. Daar mag ik niks over zeggen. Het is nog een geluk dat ik snel opgewonden ben. Al begint dat ook aan zijn grenzen te komen. Nu met dit hete weer op de camping zie ik haar weer eens wat beter, en ik wordt daar niet opgewonden meer van. Terwijl er hier genoeg vrouwen van haar leeftijd rondlopen waar ik wèl gevoelens bij krijg.

Ik kan me niet voorstellen dat vanaf nu mijn leven voortgaat zonder intimiteit, zonder sex, zonder liefdevolle knuffels. Als een van ons iets heeft of ziek is, denkt die ander alleen maar: ja maar nu moet ik dus het gezin helemaal alleen runnen. Ipv ach wat vervelend voor je, kom hier dan verzorg ik je, ga lekker liggen, etc. We leven binnen onze relatie al vrijwel partnerloos. Het ligt soms op mijn lippen om te zeggen: zal ik dan maar buiten de deur aan mijn trekken komen?

Maar, moet ik het gezinnetje, waarin de kinderen het heel goed doen, dan hierom kapot maken?
Mijn vriendin zegt ook dat ze niet meer goed ziet hoe wij samen nog gelukkig gaan worden, als het dagelijkse gezinsmanagement wegvalt, als we straks weer met 2 zijn.

En ja natuurlijk, die zijn de tropenjaren. Het valt allemaal niet mee. Het ís ook zwaar voor ons allebei. Ik heb met burnout klachten rondgelopen. Ik heb heel lang veel geaccepteerd en maar voor lief genomen, maar er zijn grenzen. Ik word ongelukkig van het relatiebeeld als ik vanaf hier de toekomst extrapoleer.

Wat ik wel zo maar kan voorstellen is dat we uit elkaar gaan, en dan binnen 2 a 3 jaar, ze gaat afvallen en zich weer gaat opmaken en leuk kleden. Dat vind ik zó hypocriet. En dan op zoek naar een nieuwe vent. Dat is wat vrouwen doen. Misschien vindt ze onze relatie die moeite gewoon niet meer waard? Ze weet best wat het voor mij betekent, maar in haar feministische gedachten is geen plek voor dat besef. De vrouw hoeft geen vrouwelijke moeite te doen om de man te plezieren.
Had dan even iets eerder wat moeite gedaan. Maar dan is alles al kapot.

Herkent iemand zich in mijn verhaal?

Ik ben nu ruim 7 jaar samen met mijn partner. Samen hebben wij een kindje van 4 en ik heb nog 2 kinderen uit een eerdere relatie.
Al ruim 3 jaar is er geen sprake meer van intimiteit tussen ons. Hij wilt/kan het niet. Geen seks, niet knuffelen, niet zoenen, er kan nog net een vluchtig kusje af als hij weg gaat. Door de jaren heen gaf hij steeds een andere verklaring. Hij kon op een of andere manier geen erectie krijgen (dit bleek een leugen kwam ik laatst achter), hij had teveel stress van het gezinsleven, hij vond mij niet meer aantrekkelijk en/of hij had een trauma van de bevalling.
In het voorjaar wilde ik er bijna een punt achter zetten, door iets anders, maar dat opende zijn ogen. Hij is hulp gaan zoeken en doorverwezen naar een seksuoloog. Nu hebben we beiden 2 aparte gespreken gehad en na de zomervakantie gaan we samen.
Maar ik mis de intimiteit zo enorm. Ik word er echt helemaal gek van. Ik denk er continu aan. En sinds kort ligt mijn focus niet meer op hem, maar op iemand anders. Iemand die ik helemaal niet zo vaak zie en waarvan ik ook totaal geen signalen heb gehad dat hij mij ziet zitten. Maar ik heb hem wel geromantiseerd in mijn hoofd en ik denk de hele dag aan hem.
Mijn gevoel voor mijn man is hierdoor ook, van de een op de andere dag, veranderd. Er is op zich nog wel houden van maar niet echt lust meer.
Ik vind dit heel lastig, want ik weet dus niet of dit komt doordat het gewoon te lang heeft geduurd en hij al die tijd te weinig in mij heeft geïnvesteerd of dat het een verlangen is van mij naar iets wat mijn man mij niet geven kan.
Ik heb niet echt een vraag, maar ik ben meer op zoek naar de ervaringen van mensen in eenzelfde soort situatie.

Mijn vrouw en ik zijn nu 19 jaar samen. In de loop der tijd zijn we helaas steeds verder uit elkaar gegroeid. We zijn eigenlijk alleen nog maar huisgenoten van elkaar. Onze grootste problemen zijn denk ik intimiteit en communicatie. We zijn allebei een beetje introvert, ik waarschijnlijk in grotere mate dan mijn vrouw. In het begin van onze releatie was mijn vrouw nog erg meegaand en hadden we het leuk samen. Maar in de loop der tijd is die meegaandheid omgeslagen in medogenloze eerlijkheid; ze durft nu opelijk te zeggen hoe ze over dingen denkt en wat ze wel en niet wil, terwijl ze daar in het begin naar eigen zeggen moeite mee had. Op zich positief zou je zeggen, maar zo pakt het helaas niet uit. Het blijk namelijk dat zij totaal geen befoefte heeft aan de intimiteit die voor mij juist zo belangrijk is. Dan heb ik het uiteraard over seks, maar ook kleine dingen zoals knuffelen, zoenen, of gewoon lekker dicht tegen elkaar aan kruipen en van elkaar genieten. Dit probleem speelt nu al vele jaren (eigenlijk al sinds de geboorte van onze zoon die nu bijna 18 is) maar het is in de loop der tijd steeds erger geworden. Tegenwoordig hebben we misschien nog maar 1x per maand seks. En als ze dan al een keer bereid is om het te doen, zegt ze er meteen bij: "maar schiet een beetje op alsjeblieft, want eigelijk heb ik hier helemaal geen zin in". Als ik haar probeer te zoenen, draait ze haar hoofd de andere kant op. Als ik met haar borsten wil spelen, bedekt ze die met haar handen. Ze doet dit alles op een speelse, lacherige manier. Voor haar is het denk ik een soort spelletje om mij te plagen, maar voor mij voelt het iedere keer weer als een klap in het gezicht. Vroeger nam ik nog wel eens het initiatief m.b.t. seks, maar daar ben ik ook al lang mee gestopt, omdat ik toch al weet dat ze me zal afwijzen. En die enkele keer dat ze me misschien mijn zin zou geven, zou het ook alleen maar zijn om van mijn gezeur af te zijn. Ze heeft gewoon geen enkele behoefte aan seks; in elk geval niet met mij. En dat zegt ze ook letterlijk. Ze vind me gewoon niet aantrekkelijk, en ik dat kan haar eerlijk gezegd niet kwalijk nemen. Maar wat moet ik dan? Ik heb in tegenstelling tot haar wel seksuele behoeftes!
Ik heb inmiddels het punt bereikt dat ik vaak aan echtscheiding en/of vreemdgaan denk. Ik kan/wil gewoon niet de rest van mijn leven doorbrengen in een liefdeloze ongelukkige relatie. Maar ik ben nu 50 jaar en besef maar al te goed dat ik realistisch gezien geen enkele kans maak om ooit nog een beter geschikte partner te vinden. Dat ik mijn vrouw destijds bereid heb gevonden om met mij te trouwen was eigenlijk al gigantisch wonder, en die gebeueren denk ik maar 1 keer in je leven. Ik verwacht dus eerlijk gezegd niet dat mij na een echtscheiding een gelukkiger leven te wachten zou staan. Maar ik zou dan tenminste verlost zijn van de voortdurende frustraties die in in ons huwelijk ervaar. Daarnaast zou een echtscheiding allemaal praktische en financiële problenen met zich meebrengen waar ik ook totaal niet op zit te wachten. En eigenlijk wil ik ook helemaal niet scheiden. Want op zich kunnen mijn vrouw en ik het prima met elkaar vinden. We hebben bijna nooit ruzie en kunnen soms ook wel lachen met elkaar. Met andere woorden ik heb wel een mate van gezelschap aan haar, en een echtscheiding zou betekenen dat ik ook dat opgeef. Aan de andere kant hebben echter nauwelijks gezamelijke interesses en leiden we eigenlijk allebei ons eigen leven. We laten elkaar in dat opzicht erg vrij, wat op zich wel fijn is, maar daardoor leven we eigenlijk alleen nog maar langs elkaar heen. Maar we hechten wel allebei veel waarde aan trouw, dus vreemdgaan is eigelijk ook onaccepatel. Maar ik heb wel mijn behoeftes, en mijn frustratie blijft maar groeien. Ik weet echt niet meer hoe het verder moet!
Mijn vrouw is een erg gevoelig type, en ik wil haar ook niet kwetsen of pijn doen; daarvoor geef ik nog teveel om haar. Maar aan de andere kant kan ik ook niet zeggen dat ik nog echt van haar hou. Ik heb het gevoel dat zij totaal niet (meer) van mij houdt en er niet voor mij is. En ik kan er niet ook niet met haar over praten. Ik weet simpelweg niet hoe ik zo'n gesprek moet beginnen. En eerlijk gezegd verwacht ik ook niet dat het zou helpen. In het verleden (jaren geleden) hebben we namelijk wel eens gesprekken hierover gehad, en dat was geen positieve ervaring. Het leidde alleen maar tot gekwetste gevoelens, een hoop emotie en wat loze beloftes. Maar uiteindelijk is er helemaal niets veranderd en is alles alleen maar erger geworden.
En dan vraag ik mij dus af of relatietherapie misschien zou kunnen helpen. Maar eerlijk gezegd heb ik daar ook grote twijfels over. Een therapeut kan er denk ik niet voor zorgen dat dat mijn vrouw opeens wel behoefde aan seks en intimiteit krijgt, of mij aantrekkelijk gaat vinden, toch? Dus waarschijnlijk kost het alleen maar een hoop geld en levert het uiteindelijk helemaal niets op.

Onlangs na 12 jaar waarvan de laatste jaren sexloos, een streep onder mijn relatie gezet...

Ik ben 50 jaar en mijn ex vriendin was 60+ en een vollere vrouw, intimiteit was nooit wat ik graag wilde maar dacht en hoopte dat ze een keer zou loskomen en zich zou kunnen laten gaan om samen te genieten.
Na een rustige start van de relatie was ik geduldig en hoopte dat ze haar schaamte en onzekerheid zou kunnen loslaten.
Maanden werden jaren en een paar jaar terug sneed ik het onderwerp intimiteit en sex aan, ze was zich niet bewust dat ons sexleven niet goed was?
Oke, nu dan wel dacht ik. Er veranderde niets helaas
Dus sneed ik weer het onderwerp aan, ze zou eraan gaan werken. Dat vond ik al raar maar goed.
Wederom geen verandering helaas, ik zal het uitleggen... sex was voor mijn ex op haar rug liggen met haar benen wijdt en een zucht als ze klaarkwam
Ik bem openminded en wil graag samen genieten van sex, speeltjes, lingerie, sfeertje, hoge hakken, bdsm, standjes...heel veel mogelijk bij mij.
Ze was wat voller en dan staat niet alle lingerie je mooi dus we keken rond voor lingerie voor vollere vrouwen, babydolls, speeltjes, latex jurk wilde ze graag dus dat werd gekocht. Ik heb haar eenmaal in een latexjurk gezien en die stond haar prachtig...evenals hoge hakken die vond ik supergeil...speeltjes zag ik nooit helaas.
Ik begreep er niets van en af en toe kaarte ik ons sexleven aan...het was geen probleem maar werd het wel jammergenoeg.
Na bijna 1.5-2 jaar zonder sex was ik aardig gefrustreerd en zelfs bood want ze zei de sex te missen maar bleef zelf passief daarin?
Ze had last van haar baarmoede, vaginale pijn maar wilde glijmiddel proberen!
Pardon, bijna 2 jaar sexloos en dan pas kom je met glijmiddel aankakken. Nou ja zeg!
Ik was nu echt boos en nam afstand... ze reageerde niet, ze praatteniet, mailen en appen kon ze ook niet over onze relatieproblemen.
Onlangs heb ik de knoop doorgehakt en einde relatie voor mij!
Nu ineens erkent ze de problemen en wil aan zichzelf gaan werken en ook weer gaan sporten.
Ik voel me bespeeld en mijn vertrouwen in mijn ex is weg.
Dit is niet wat ik wil en ik ga liever alleen verder dan in een sexloze relatie te zitten.

Ik merk al langer dat ik weinig zin heb om te vrijen, voel ook niet veel meer. Toch geef ik om mijn partner. We proberen er wel over te praten en zoeken naar alternatieven. Maar het blijft een opgave voor mij.

Ik heb geen last van bindingsangst, wil ook graag en relatie houden. Was wel gestrest afgelopen periode door werk. Is nu minder.Toch blijf ik m af vragen hoe ik dit kan veranderen.

Sinds een maand heb ik een relatie met een leuke man. Maar sinds kort ben ik erachter gekomen dat
seks met hem niet mogelijk is. Natuurlijk wist ik dat hij dik is, maar pas in bed ben ik hierachter gekomen.
Door zijn buik is penetratie niet mogelijk.
Doordat hij steeds smoesjes bedenkt om maar niet te bewegen, en dus af te vallen begin ik me te irriteren dat hij als een walvis aan wal in bed is. Ik heb dit alles met hem besproken maar krijg dan te horen: ik kan daar niet meteen iets aan veranderen, geef me tijd om dit te veranderen...maar zijn tijd is ook mijn tijd. En ik zou graag nog een kind willen. Ik was voor zijn relatie ook bezig met zwanger worden via een donor. Dit heb ik voor onze relatie stop gezet omdat ik het met hem zou willen in de toekomst. Maar ik snak naar seks...het actieve pakket voor beiden bedoel ik dan. Ik heb mezelf altijd opzij laten zetten en wil dat gewoon niet meer. Ik ben nu 40 jaar en wil nog wat dromen met hem uit laten komen, maar dat gaat met hem niet. Wat het ingewikkeld maakt, is dat hij een geweldige man is en dat we gek Op elkaar zijn. Maar mijn libido gaat een groot probleem worden denk ik.

Mijn hoofdvraag: Hoe vind je een goede seksuoloog en waar moet je op letten bij het zoeken?

Zelf al heel vaak aangekaart om te praten over het gemis aan intimiteit. We komen daar niks verder mee. Al jaren niet. Hij lijkt het prima te vinden, lijkt nauwelijks libido te hebben. Ik mis de warmte en intimiteit enorm en kan mij er niet bij neerleggen. Maar hoe vind je een goede seksuoloog? Ben zo bang dat we bij eentje komen die ons niet echt kan verder helpen. En het kost veel geld.
Waar moet ik op letten in het selecteren van een juiste? Wie heeft tips hierin?

Dag,al zeven jaar zonder sex,mijn vrouw vindt sex niet meer nodig,ik hou het niet meer vol.Zij heeft de sex enkel beleeft om drie kinderen te maken,en doordat beiden een druk professioneel leven hadden is de vraag naar sex ook niet zo expliciet geweest,uitstel was geen afstel.Maar nu de ouderdom een intrede doet via kalenderjaren heeft zij het laten afweten,en weigerde nog sex,geen goesting.En daar moet ik het mee doen.We hebben als partners een mooi traject afgelegd samen en dat bind ons.En toch wil ik nog sex beleven,want mijn fysieke toestand is nog optimaal.De vrouw waar ik nog sex mee heb moet een vriendin zijn,geen publieke vrouw,dit interesseert mij niet.Gesprekken,over alles en nog wat zijn ook noodzakelijk,geen koude sex maar warm omkaderde sex.

Seks is voor mij altijd iets moois geweest. Het was puur en een natuurlijk voortvloeisel van de liefde. Er was niets mooiers dan samen die intimiteit delen, de wereld even buiten sluiten en je te verliezen in elkaar. Het voelde bijzonder om dichtbij de naakte kwetsbaarheid van de ander te zijn. Het was opwindend om de ander te zien en voelen genieten. Nu snap ik niet meer hoe dat voelde en lukt het me niet meer om de man die ik toen was terug te vinden.

Ik ben nu 11 jaar samen met mijn vrouw. Vanaf het begin heb ik gedacht dat ons seksleven gezond was. Nietsvermoedend en vol overgave genoot ik er van en voelde me meer dan welkom op elk gebied van ons leven. Tot ruim 3 jaar terug. Ineens werd zij verliefd. Op een vrouw. Mijn leven stond op z’n kop. Ineens deed wat ik wat ik ook probeerde er niet meer toe. Ik was immers een man.

Mijn vrouw ging in therapie (zelf ook erg in de war van dit alles) en gaandeweg bleek er toch meer aan ten grondslag te liggen dan we dachten. Een moeizame jeugd en een seksueel traumatische relatie met een veel oudere man op haar 19e hadden grote wonden bij haar open gereten. Haar beeld van wat een man is was getekend door haar verleden. Het idee dat je jezelf altijd maar moet aanpassen en voegen naar wat een man verlangde kon ze (terecht) niet meer opbrengen. We zijn nu ruim 3 jaar verder en ze is voor zichzelf tot de conclusie gekomen dat de gevoelens voor een vrouw niet met “een vrouw” te maken hadden maar meer met de afkeer voor “de man” zoals ze die altijd gezien had.

Het zijn zware jaren geweest waarin ik veel verwijten heb gekregen, veel afwijzing heb ervaren en veel verdriet heb gehad ook al wist ik dat ik niet degene was die ze afkeurde (maar de mannen uit haar verleden). Ik ben van haar blijven houden en heb mijn best gedaan haar de andere kant te laten zien (ook onder begeleiding van een relatie/seks therapeut). Ik zag/zie wie ze was/is en heb haar mijn hele hart gegeven. Gelukkig heeft ze de liefde voor mij vastgehouden en is deze, door waar we samen doorheen gegaan zijn, ongelooflijk veel sterker geworden. Alleen de manier waarop we die kunnen uiten (los van samen leven en genieten van alles wat er wel is) is een probleem. Seksueel lopen we volledig vast en nu is niet alleen haar kant van het verhaal het probleem.

Door alles wat ik van haar gehoord heb en de verwijten die ik heb gehad kan ik seks niet meer zien als ooit. Het is iets “vies” geworden. Als een vleselijke lusten botvieren en niet meer dat mooie en pure. Seks is nu meer een soort van therapie sessie geworden dan de vanzelfsprekende liefdesverklaring die het altijd voor me was. Ook speelt er angst mee. Zo lang er geen seks is gaat het goed tussen ons maar wat nou als het weer een grotere rol gaat spelen? Gaat ze dan weer vastlopen? Wijst ze me dan weer af? Ik merk dat de drive weg is bij me. Ik neem geen initiatief meer en als er wat gebeurd ben ik onzeker in het haar aanraken. Ben ik bang dat het (zoals vaker) halverwege afgebroken wordt en weer ingewikkeld wordt.

Dus heb ik nu geen seks meer. Heb er geen zin in en zoek het niet op. Er was een tijd dat ik er erg verdrietig over was (en ergens zit dat er nog steeds wel een beetje) maar nu is het wat het is. Ik weet dat het beter zou zijn (ook voor onze relatie) als we meer man/vrouw zouden zijn dan zoals nu hele hechte vrienden. Dat het beter zou zijn als we ook een seksleven zouden hebben maar ik kom niet meer bij die gezonde mindset die ik vroeger had. Het lijkt wel of ik ondertussen ook het slachtoffer ben van haar verleden.

Iemand tips?

Relatie zonder intimiteit.

Beste lezers,
Ik lees veel herkenning in al jullie verhalen.
Hier komt mijn verhaal:

Ik zit 6 jaar in een relatie met mijn partner, echter is er nu al 9 maanden geen sprake meer van intimiteit of seks. We knuffelen wel, geven elkaar een kus, maar ik word dus al 9 maanden niet meer seksueel aangeraakt.
Mijn partner heeft medische klachten dit is de oorzaak, maar dan nog…
Het doet me echt pijn dat ik al zo’n tijd niet word bevredigd. Pijn, teleurstelling, irritatie, gevoel van afwijzing, alle emoties die hier bij horen.
Ergens vind ik het ook egoistisch, mijn partner WEET dat ik hier heel veel moeite mee heb, ik heb het al vaker duidelijk gemaakt.
Ik krijg steeds hetzelfde antwoord: “het komt wel weer terug, ik mis het ook, niet alleen jij” en zo blijf je dan maar doorgaan.. ook als we gaan slapen en ik neem intiatief word het al gauw afgebroken met “zullen we draaien, slaap lekker”.
Ik merk dat het me begint op te breken en ik het echt niet langer volhoudt, hier heb ik niet voor gekozen.
De drang om vreemd te gaan, een escort te regelen word steeds groter, ik trek het gewoon echt niet meer..
Een open relatie wil ik ook niet, ik moet er niet aan denken dat als mijn partner van de medische klachten af is, ook ineens iets met een ander wilt doen. Ik ben heel monogaam en dat zou mij teveel pijn doen, vandaaruit wil ik geen open relatie, en kies ik er ook niet voor om openlijk vreemd te gaan.
Maar het verlangen blijft, logisch, ik ben van vlees en bloed en heb als ieder mens gewoon mijn behoeftes…
Vandaaruit denk ik om voor te stellen om iets met een ecort te regelen, dat is afstandelijker, zakelijker zou je bijna zeggen. Maar hetzelfde verhaal, ik wil gewoon absoluut niet dat mijn partner miss in de toekomst ook met iemand anders gaat, dat verdraag ik niet.
Ondertussen blijft deze situatie aanhouden en breekt het me echt op.
Ik denk er vaak aan om stiekem vreemd te gaan, om de relatie en mijn welzijn goed te houden.
Het is heel zwaar dit en maakt me echt depressief.

Wat is hierover jullie mening?

Sinds anderhalf jaar heb ik last van ernstige tinnitus. De hele dag hoor ik een harde ruis en piep in m’n hoofd. Daardoor slaap ik zonder medicatie niet meer. Daarom ben ik naar de zolder verhuisd. Zo kan ik ongestoord m’n ontspanningsoefeningen doen voordat ik ga slapen. Door het gescheiden slapen is de intimiteit sterk verminderd. We ervaren dat allebei als heel vervelend. We praten er veel over maar zijn gek genoeg ook niet in staat om er een passende invulling aan te geven . Dat we heel verschillende slaapritmes hebben helpt natuurlijk ook niet. We hebben al geprobeerd vaste momenten in de agenda te zetten en elkaar met appjes op te warmen maar dat bleef zonder resultaat. De liefde is er maar er is ook onmacht om het goed in te vullen. Heeft iemand nog goede ideeën?

Onlangs heb ik voor mezelf gekozen na bijna 3 jaar leven als broer en zus.
Mijn vrouw had 3 jaar geleden minder zin in sex besloot ze en ipv erover te praten met mij liet ze het gebeuren.
Nu ben ik geen man die sex afdwingt enz.
Sex is voor mij onderdeel van intimiteit dus dat moet je samen willen EN samen van genieten.
Na een maand of 6 sexloos te zijn geweest ben ik het gesprek aangegaan over mijn gemis daarin.
Ze was moe en ze beloofde eraan te gaan werken, wat dat ook moge betekenen?
Weer 6 maanden later waren we nog steeds sexloos en merkte ik dat ik best gefrustreerd raakte door haar passieve houding en ging het gesprek weer aan.
Nu bleek ze problemen met haar baarmoeder te hebben en ze onderging onderzoeken.
Ik werd daarvan niet op de hoogte gehouden en daar baalde ik van.
Na weer 6 maanden radiostilte en geen sex heb ik de knuppel in het hok gegooid en gezegd dat ik een open relatie wilde met een vrouwdie WEL graah sex met mij wil. Dat vond ze oke, met gezonde tegenzin.
Nu zijn we bijna 3 jaar sexloos en heb onze relatoe afgeschaald, we gaan elkaar minder zien, ik wil nooit geen sex meer met mij vrouw en ook geen kusjes, hand in hand, samen naar feestjes enz. Zij wil een broer en zus relatie dan krijgt ze een broer zus relatie.
Ik ben enorm teleurgesteld in mijn vrouw hoe zij egoistisch onze relatie heeft veranderd zonder mij daarin te horen.
Onze relatie zit nu in een doodlopende weg en baal daarvan maar als de koek op is zet ik er net zo lief een streep onder want ik ga niet nog eens jaaaaren leven als broer en zus terwijl ik een gevoelsmens ben en graan intimiteit in mijn leven wil.

We zijn al ruim 11 jaar samen en ons sexleven is cola.... vroeger sprankelend en lekker maar nu zero!

Na 3-4 jaar aangeven en praten en weinig verandering in ons sexleven was ik er klaar mee.
Of we zetten onze relatie om in een open relatie of we gaan uit elkaar!

Ik ben net 50 en zij is 62, of dat meespeelt weet ik niet maar voor mij is een sexleven iets van 2 mensen samen en niet dat de vrouw nooit initiatief neemt en passief op haar rug gaat liggen en dat was het.

Ben ik oversext dat ik regelmatig van intimiteit, erotiek en sex wil genieten?
Elke dag hoeft niet, mag wel hoor, maar wetende dat het er nooit is.
Of ja, als ik initiatief neem gaat ze op haar rug liggen maar ik zou het ook fijn vinden als de vrouw initiatief neemt en de sexy lingerie, hoge hakken, speeltjes niet alleen als decoratie ziet...

Mijn vriend en ik zijn 7 jaar samen en hebben een goede relatie. We praten veel en zitten op dezelfde golflengte. Behalve op één vlak: seks. Daar loopt het eigenlijk sinds een jaar of 6 mis.

Ik heb vaak zin in seks, hij amper. Als ik een toenadering doe, seksueel dan, duwt hij mij weg. Heel soms zoekt hij seksueel toenadering en vanaf het moment dat ik daar op reageer, blokkeert hij weer. Er is in onze relatie een moment geweest dat we een jaar geen seks hebben gehad. Een ander moment twee jaar niet. Ik weet wel dat hij porno kijkt en dagelijks masturbeert, maar voor mij heeft hij amper oog. Ik wil zo graag nog eens seks met hem, maar hij staat er zelden voor open.

Ik heb echt geen idee meer wat te doen!

Ik ben een man van 50 en vind mezelf open, eerlijk en oprecht. Ik ben ook trouw aan mijn partner maar nog meer aan mezelf.

In mijn eerdere relatie van 10 jaar had ik naar het einde toe meerdere minnaressen omdat mijn relatie en zeker ons sexleven voor mij niet bevredigend was.
Ik had dat al vakee aangegeven maar het leek haar weinig te kunnen schelen blijkbaar want er veranderde niets helaas.
Ik ben iemand die graag verwent en pleased maar vind het ook fijn om gehoord en begreoen te worden.
Naast een fulltime baan, kook ik, strijk ik, doe het huishouden, vind het leuk om samen te gaan winkelen, kletsen en luisteren vind ik ook leuk, romantiek is mij ook niet vreemd. Samen genieten en elkaar pleasen is voor mij een van de uitgangspunten in een relatie.
Het eerste waar je merkt dat een relatie minder wordt is tussen de lakens... geen zin meer, hoofdpijn, moe, een joggingbroek met wollen in bed aan ipv iets leuks of spannends, want ze vindt het koud!

Mijn huidige vriendin weet hiervan en dat ik dat niet fijn vond EN daardoor minnaressen ernaast zocht EN ben gescheiden daardoor.
Met haar zou dat nooooit gebeuren verzekerde ze me destijds... nu 12 jaar later zit ik weer op hetzelfde punt. Mijn sexleven is weer een dikke nul helaas.
Ook nu weer aangegeven, gepraat, geluisterd en zelfs boos geworden omdat ze zo enorm passief is en de sex ook zegt te missen maar we al ruim een jaar als broer en zus leven.
Ik baal ervan dat ze weet waarom ik destijds gescheiden ben, ze me beloofde dat dat met haar nooit zou gebeuren, ze de sex zegt te missen, geen reden weet te vertellen waarom ze zo passief tussen de lakens is...
Intussen ben ik aardg gefrustreerd geraakt en heb haar voor de keuze gesteld, of een open relatie of einde relatie!
Ik ben een gezonde man en ben goed voor mijn partner en momenteel is de relatie niet in balans voor mij.
Ik begrijp er helemaal niets meer van dat je als vrouw zijnde zo een relatie uit je vingers laat glippen terwijl je gelukkig zegt te zijn en weet dat je partner niet gelukkig is??
Ze heeft blijkbaar liever dat ik voor de sex elders ga met het gevaar dat onze relatie ten onder kan gaan dan dat ze er wat meer energie in stopt.
Ik ben een prater en luister ook naar de ander, ik denk in oplossingen en probeer een ander te begrijpen en te respecteren maar ik wil ookgraag genieten van intimiteit, erotiek en sex met mijn partner of anders maar met een andere vrouw die in een zelfde soort situatie zit....

Ik ben 20 jaar samen met mijn vriendin echter qua intimiteit is het relatief snel achteruit gegaan. Ik nam altijd het initiatief.  Zij nooit. Tot op gegeven moment ik, volgens haar, teveel/te vaak wilde vrijen zij er een stokje voor stak. Het was op gegeven moment zo erg dat ze beloofde dezelfde avond te vrijen en als t zover was "niet nu" verkocht omdat ze moe was. "Morgen" zei ze dan maar morgen deed ze t zelfde. En telkens weer hield ze de boot af. Dit gebeurde tig keren waardoor er fikse ruzies ontstonden. Ik voelde telkens weer afgewezen... de mindere. Zij sprak over sex en ik over intimiteit.. ik wilde gewoon genieten van haar....door te kijken, te strelen daarna liet ik haar genieten waarna ikzelf pas kwam...maar dit zag zij niet zo!  Mij oraal bevredigen.... dat gebeurde ook vrij weinig. Als ik niet draaide voor 69 deed zij niets!!  Ze was en bleef en is nog steeds heel passief. Vaak tijdens t vrijen kijkt ze of op t horloge of zit ze ergens aanhaal.lijf te krabben totdat ze gaat klaar komen..die minuten geniet ze daarna is t over
Zoenen doet ze ook zelden tijdens t vrijen. Ze beloofde 1.tot 2x per week te vrijen maar dat werd vaker per maand. Ze ligt dan als een plank naast mij in bed en dat is dan t teken dat t mag.... en dan vraagt zij zich af waarom.t.niet meer lukt. Doe ik niets draait ze na een tijdje de rug naar mij toe en pakt de e-reader.  Ook na een.hele.leuke avond te hebben gehad wilde ze eerst tv kijken om te ontspannen ipv vrijen. Blijkbaar is vrijen geen ontspanning. Nu is er zelfs geen welterusten en/of kus bij. Ik moet maar wachten totdat zij wilt. Het doet heel veel pijn om dit te maken... iemand die je eigenlijk lief hebt maar niets mag doen.... mijn keuze is nu: vertrekken. Mijn vertrek zal betekenen zat ze alles in en om het huis zelf moet doen. Nu doe ik 85% van alles. Ben wel bang ooit een nieuwe relatie aan te gaan omdat in mijn visie vrijwel alle vrouwen geen tot weinig zin in intimiteit hebben.

Mijn man wil meer dan 1 jaar al geen sex met mij....alles wat im probeer...maar niks....wat moet ik ....ik heb ook gevoelens...het doet mij pijn.zijn er meer mensen met dit probleem

Ik ben eens gaan surfen op het internet omdat het mij toch een beetje bezig houdt of andere koppels dezelfde ervaring hebben. We zijn een stel, midden 50 en geen kinderen. Leuk huis en geen geld problemen enz. We hebben 6 jaar geen intimiteit gehad in geen enkele vorm. Nog geen kusje meer. We kennen elkaar nu 10 jaar. In het begin wel intimiteit gehad maar dat zakte vrij snel weg. We slapen ook apart omdat mijn vriendin om het kleinste geluidje wakker wordt. Dat apart slapen bevalt mij prima. Mijn vriendin vindt het minder leuk zegt ze. Maar geen sex bevalt mij heel erg goed en zal het uitleggen waarom. Als je besloten hebt om geen sex meer te willen valt er een grote last van je schouders. Zo zie ik het echt. Je hebt namelijk dan geen verplichting en je moet dan ook weer samen in the mood zijn anders kan dat weer voor een vervelende situatie zorgen enz. Geen sex geeft dus ook heel veel rust in een relatie. Mijn vriendin is heel gevoelig down under en dat werkt ook niet mee. Artsen bezocht maar niets opgeleverd.
Geen sex is het nieuwe normaal geworden. Ik denk dat er veel meer koppels hetzelfde als wij "doen" maar dat moeilijk vinden om er mee naar buiten toe te treden. Ik denk dat ook veel vrouwen liever geen sex hebben maar in het " groter" belang maar doen alsof.

Na een relatie van meer dan 20 jaar komt mijn vrouw uit de kast als hetero (ja jullie lezen het goed). We leerden elkaar op het werk kennen en werden al snel vriendinnen. Ik lesbisch en zij hetero. We werden stapelverliefd en besloten te gaan trouwen, kregen een kind (dmv anonieme donor). Dit is dan even in een notendop. Maar nu, na meer dan 20 jaar is ze vreemdgegaan met een man. De drive om seks te hebben met een man en verder haar leven met een man te delen is zo groot. Het was voor haar niet te stoppen. We hadden tot het moment van vreemdgaan nog een prima seksleven maar ik ben erg monogaam. Heb het heus wel onderzocht, polyamorie of een open relatie, ik kan het gewoonweg niet. We gaan scheiden met het voornemen zeker nog vriendinnen te blijven maar ik heb het daar wel moeilijk mee. Maar ik doe het ook voor ons kind. Mijn eigen leven weer proberen vorm te geven, het is moeilijk. Ik hoop dat ik er over een jaar anders naar kijk en weer gelukkig ben (misschien met een leuke partner).

Ik zit in een relatie met een leeftijdsverschil van 12 jaar, ik ben jonger, en de laatste anderhalf jaar zijn we sexloos helaas.
Ik ben een prater dus gaf subtiel aan dat ik de sex miste. Het was een fase maar het kwam goed kreeg ik te horen...ze ging eraan werken beloofde ze me.
Nu moet ik eerlijk zeggen dat mijn vriendin vrij passief is qua sex EN een minder leuke minnaar had voor ik in haar leven stapte.
Ik ben openminded, praten, luisteren, samen genieten, speeltjes, nieuwe dingen uitproberen, de ander willen verwennen, tedere sex, vluggertjes, romantiek, massage... ik vind het allemaal leuk lekker en fijn om te geven en te ontvangen.
Ik heb een normaal libido denk ik..en mijn vriendin lijkt het zonder sex wel oke te vinden?
Onlangs bracht ik het onderwerp ter sprake en vertelde ze dat ze de sex ook miste???
We slapen beiden naakt in hetzelfde bed en ik zeg nooit nee maar hoe krijg je het voorcelkaar om 18 maanden geen sex te hebben en dan te zeggen at je het mist????
Ik begon er zelfs een klein beetje onzeker van te worden maar weet van eerdere minnaressen dat ik niet teleurstel als minnaar.

Momenteel ben ik aan het rondkijken voor een vaste minnares waarmee ik samen wel weer kan gaan genieten van heerlijke geile sex...

Hallo allemaal. Mijn vrouw en ik zijn 7 jaar getrouwd en 15 jaar samen. Hebben het altijd leuk samen en weinig ruzie/discussie. Die keren dat we ruzie hebben lult ze me klem en doordat ik hoog in m'n emotie zit wordt ik ontzettend kwaad. Ga dan dingen kapot maken om vervolgens niet meer te willen praten. Ik denk op den duur dat dit m'n relatie kapot maakt wat ik uiteindelijk ook niet wil.... Echter op het moment van de ruzie wil Ik stoppen met de relatie, ik moet me dan ook inhouden dit uit te spreken..

Vorig jaar appte ik een tijdje met een vrouw van een collega, gewoon in de zin van slap lullen. Niks aan de hand. M'n vrouw dacht meteen dat ik een affaire had toen ze dacht dat ik stiekem aan het appen was met een andere vrouw! Was me van geen kwaad bewust en heb dat ook goed duidelijk gemaakt.

Ik ben een moeilijke prater op het moment van de ruzie en zit dan echt met mezelf in de knoop...

2,5jaar geleden heb ik een abortus ondergaan toen in ongepland zwanger werd en m'n partner niet wou praten over alle opties. Hij wou het kind zelfs niet erkennen en zelf zat ik door ziekte in armoede. Geen auto, geen deftige woning, onzeker en laag inkomen, geen netwerk, mijn moeder is overleden en mijn vader afwezig. Ik was in paniek. Dat is het gevoel dat ik constant had. Paniek en ik was alleen want mijn partner had andere prioriteiten zoals duiken en op reis gaan. Na de abortus liet hij mij alleen en ook dan vertrok hij op reis. Vraag me niet waarom ik bleef want dat weet ik niet.
Enkele maanden later beloofde hij mij om aanwezig te zijn op mijn verjaardag. Dat ik dat al expliciet moest vragen zegt eigenlijk al genoeg. De dag voor mij verjaardag zegt hij echter doodleuk dat hij terug op reis vertrekt en dat al een half jaar vast staat.
Geen maand later blijkt dat hij mij express een soa heeft gegeven. Hij wist dat hij dat had en zei dat de dokter had gezegd dat het niks was. De week erna stond ik erop dat ik meeging bij die arts en die had dat helemaal niet gezegd. Mijn artsen zeiden nadien dat ik nooit nog gewoon seks kon hebben met een man.
Mijn vriend is autistisch. Geen idee of dat ermee te maken heeft maar hij ziet in geen van die dingen een probleem. Sindsdien kan ik echter geen seks meer hebben. Dat werd pas een probleem toen ik dacht aan kinderen. Dus jaren gingen voorbij en hij heeft daar nooit iets van gezegd of dat willen fiksen.
Ik besef dat ik grote issues heb omdat ik niet weg ben gegaan. 5 dagen geleden ben ik weggegaan en het is moeilijk om niet terug te keren. Ook al zei hij doodleuk (hij beseft echt niet wat hij doet) dat hij voor zijn ex zelfs thuis bleef van iets verplicht op het werk (wat hij nooit voor mij zou doen) terwijl hij mij liet zitten na een abortus, op mijn verjaardag.
Nu praat hij enkel over hoe moeilijk hij het heeft sinds ik weg ben. Maar ik voel me getraumatiseerd. Ik heb jarenlang psychologen gezien om bij hem weg te kunnen gaan,ik wou het dus wel, ik kon het alleen niet. Ik ging onlangs naar de gynaecoloog en dat was opnieuw een traumatische ervaring. Het leek alsof ik verkracht werd. Ben ik nu letterlijk verpest.. Ik vind niks terug over vertrouwen in relaties en het verband met seks.

Mijn verhaal is dat ik met een hele leuke vrouwelijke collega een kontact begon op Messenger ze vertelde al haar problemen en ik probeerde haar te helpen en lief voor haar te zijn dat ging ook best goed. We zagen elkaar bijna elke dag op het werk en soms samen op de koffie.
Tot op het moment dat ik haar echt leuk begon te vinden deelden we intieme foto's en ze vertelde mij dat ze wild was in bed en ga zo maar door, dus ik dacht natuurlijk als man zo dat maak je niet vaak mee ik dacht leuk en misschien wat meer maar helaas bleek dat niet zo te zijn ik had echt de verkeerde gedachten. Nu hebben we bijna geen contact meer omdat ik verkeerd dacht. Ben nu wel teluurgesteld en verdrietig boos niet alleen omdat ze geen sex wilt maar ze heeft ook mijn hart beschadigd en wel zo dat ik het liefst die foto's openbaar wil maken natuurlijk ben ik niet zo maar zo zie je maar dat je snel verkeerd denk over iemand die zig voor doet als lief leuk en sexy. Ze heeft vele slechte vrienden gehad en nu komt het zo over dat ze andere mannen door ook voor wil straffen heel jammer van zo'n leuke vrouw.

Mijn ex vriendin had ook vaginisme, we hebben 1,5 jaar van alles geprobeerd maar het is nooit gelukt. dus we konden geen seks hebben. na een tijdje werd mijn gevoel voor haar hierdoor minder en zijn we na een paar maanden uit elkaar gegaan. ik hield nog steeds ontzettend veel van haar maar was niet meer verliefd en heb het niet los kunnen laten. nu heb ik na 5 maanden weer met haar afgesproken, ze vertelde dat ze sinds een paar dagen een nieuwe vriend had, dat was al erg pijnlijk, en ik vroeg hoe ze dat had geregeld met haar vaginisme, ze vertelde dat ze het geprobeerd hadden en het in een keer gelukt was, dus ze had er geen last meer van. dit voelde zo ontzettend pijnlijk voor mij, ik wilde op dat moment echt dood of weg of niks meer voelen. wij hebben 1,5 jaar alles geprobeerd en niks lukte en dat was alles wat ik nog wilde, later waardoor het uitging en nu heeft ze een nieuw iemand waar het in een keer wel mee lukt, het voelt zo smerig en oneerlijk. ik weet gewoon niet wat ik moet doen.

Ik heb moeite met relaties en seks zeker als ik depressief ben. Voor mijn gevoel komt het omdat ik vroeger ben misbruikt, maar ook door een stoornis aangezien ik meer van seks kan genieten als ik degene wel aantrekkelijk vindt maar er geen relatie mee heb. Ik vindt relaties en het leven maar ingewikkeld.

Ik heb door misbruik erg veel moeite met fysieke intimiteit. De enige manier waarop dat voor mij lukt is als de emotionele intimiteit goed zit.

Helaas is mijn partner niet in staat dit te begrijpen en is voor hem enkel de fysieke intimiteit belangrijk. De relatie lijkt hierdoor op z'n eind te komen.

Pijnlijk maar ik blokkeer als ik aan fysieke intimiteit met hem denk terwijl de emotionele intimiteit eigenlijk niet aanwezig is.

Mijn vriendin heeft moeite met intimiteit.

Ik hou heel erg van knuffelen en vrijen, maar zij heeft meer ruimte voor zichzelf nodig.

Ook als ik alleen wil knuffelen, dan denkt zij dat ik direct meer wil en daarvan kan ze in de kramp schieten.

Ik heb veel contacten. Anderhalf jaar geleden werd een van hen, een vrouw wel erg eerlijk en vertrouwde mij toe dat ze wat voor mij voelde. Eerst vond ik dat wel leuk, maar op een gegeven moment gaf ze aan wel een sexuele relatie met mij te willen.

 

Net dat mailtje kwam mijn vrouw onder ogen. Nu vertrouwt ze mij niet meer en gaat onze relatie snel bergafwaarts.